به گزارش حوزه تئاتر باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران؛ کشفی اصل در این گفت و گو با اشاره به انتظارات و خواسته های جامعه هنرهای نمایشی و خصوصا تئاتر کشور به وضعیت بحرانی تئاتر اشاره کرد و خواستار حمایت های همه جانبه و خصوصا رسانه ای و تبلیغاتی از هنر تئاتر شد.
 
- ابتدا کمی از تجربیات و سوابق خود در تئاتر بگوئید.
 
من فارغ التحصیل هنرستان صدا و سیما در سال 75 ، فارغ التحصیل بازیگری در کانون سینما گران جوان در سال 79، فارغ التحصیل کارشناسی مدیریت فرهنگی در سال 89 هستم . تئاتر را به صورت حرفه ای  از سال 79 با بازی در نمایش "جنایات و مکافات " به کارگردانی استاد "میکاییل شهرستانی"  شروع کردم و لازم است این را یادآوری کنم که بازیگری از دغدغه های اصلی من بوده و هست . کارگردانی همیشه در مرحله دوم برایم اهمیت داشت و در پرونده کاری ام هم همیشه بازیگری خودنمایی بیشتری دارد و با هنرمندان مختلفی هم تجربه بازیگری داشتم که میکاییل شهرستانی، مصطفی عبداللهی، چیستا یثربی و مسعود رایگان را می توان نام برد . تجربیاتی هم در سطح بین المللی داشتم که شرکت در جشنواره بلژیک و روسیه از آن جمله است.  
- نمایش پزشک پوشالی اولین تجربه کارگردانی شماست یا قبلا هم فعالیت کارگردانی داشته اید؟  
 
همانگونه که پیشتر اشاره کردم همیشه بازیگری دغدغه اصلی من بوده . در مورد کارگردانی هم می توان به اولین کارم نمایش " سلام و خداحافظ" نوشته " فوگارد" که در سال 80 در کانون سینما گران جوان روی صحنه رفت و بعد از آن هم در سال 84 نمایش " دوزخ" نوشته "ژان پل ساتر" را به عنوان کارگردان  در نخستین فستیوال نمایشنامه خوانی تئاتر مولوی نمایشنامه خوانی کردم و در همان سال نمایش " آوای باد" نوشته حمید ابراهیمی را در تالار نو مجموعه تئاتر شهر به مدت 1 ماه روی صحنه بردم که با  استقبال زیادی هم مواجه شد. در طی این 8 سال درگیر بازیگری بودم . تا اینکه تصمیم گرفتم بار دیگر نمایشی را کارگردانی کنم. لازم است اینجا به این نکته اشاره کنم که کارگردانی من همیشه بر اساس داشته های  بازیگری من صورت می گیرد.  
 
جرا پزشک پوشالی را که قبلا هم اجرا شده انتخاب کردید؟  
 
 پزشک پوشالی را حدود 12 سال پیش شناختم. این نمایش در جشنواره های دیگر توسط کارگردان های دیگر روی صحنه رفته است . ولی من خواستم مجدد تجربه بازیگری خود را با کارگردانی این نمایش محک بزنم. در خصوص انتخاب نمایش از دوستان هم مشورت گرفتم و با پیشنهادهایی هم مواجه شدم ولی خوب متن پزشک پوشالی خودنمایی بیشتری در این میان کرد.  
 
 
- این نمایش چه پیامی دارد ؟ و اینکه اصلا تم داستان چیست؟
 
در این نمایش آنتتونی که نا امیدترین ترین فرد از لحاظ روحی و روانی است برای درمان،  سراغ ورشکسته ترین روانپزشک که دکتر فرانک است می رود و …  
می توان فقط اشاره کرد که این نمایش یک پیام دارد و آن اینکه :" هر کس بهترین پزشک خود است " و هیچ کس مثل خود آدم نمی تواند به خودش کمک کند. البته این دیالوگ اصلا در متن تئاتر گفته نمی شود بلکه استنباط هر فرد از این نمایش است.  
 
- از استقبال از این نمایش راضی هستید ؟  
 
 خوشبختانه از استقبال بسیار راضی هستم و هر چه از اجرای آن می گذرد با توجه به تبلیغ دهان به دهان از طریق مخاطبان استقبال هم بیشتر می شود . به طوری که در اجرای آخر هفته تماشاگران روی زمین می نشینند . البته باید به این نکته توجه داشت که فرصت تبلیغ کمی داشتیم. هنرمندانی هم چون مرجانه گلچین، هوشنگ گل مکانی، مریم بوبانی، دکتر حمیدرضا صدر، سپیده خداوردی و … تاکنون از این نمایش دیدن کردند. اجرای ویژه هنرمندان هم داشتیم که هنرمندان خانه تئاتر و صنف بازیگران خانه تئاتر  از آن استقبال کردند. به طور کلی با توجه به اینکه فرهنگسرای نیاوران از شمالی ترین نقاط شهر است و با در نظر گرفتن فصل پاییز و آلودگی هوا و ترافیک ، روی هم رفته بسیار راضی هستیم و وقتی مخاطبان راضی و خندان از سالن نمایش بیرون می روند خستگی های ما کاملا از بین می رود.  
 
- به نظر شما جایگاه تئاتر در کشورمان کجاست ؟ به طور کلی توضیحاتی در خصوص دغدغه های تئاتر و توقعاتتان در مورد بهتر شدن مشکلات چیست؟  
 
بدون هیچ تعارفی باید گفت تئاتر ما بیمار است و مشکلات زیادی دارد. تئاتر در این کشور از تولید به مصرف شده . نه فرصتی برای تمرین داریم نه برای تبلیغ تا آدم ها با خبر بشوند. تئاتر امروز تئاتری شده که مردم زمانی از آن با خبر می شوند که اجرای آن به پایان رسیده است. تئاتر ما هم از این قاعه مستثنی نبوده . 2 هفته است که اجرای ما آغاز شده و درست 2 هفته به پایان آن مانده و هر چه به پایان آن نزدیک می شویم استقبال هم بیشتر می شود. ما هم مثل تمام گروه های دیگر زمان اندکی برای تبلیغ و تمرین داریم و تا آخرین لحظه از اجرای آن مطمئن نیستیم . چرا که از چند فیلتر باید عبور کند تا مجوز نهایی صادر شود. این دغدغه تمام گروه های تئاتری است . تئاتر در کشور ما مرده است. من چون خودم تجربه در سطح بین المللی داشتم این تفاوت را با تمام وجود لمس کردم. حتی در آسیای شرقی و ترکیه چه رسد به کشور های اروپایی که تئاتر در آنجا مانند غذا و خوراک جزو واجبات است.  در بروکسل بلژیک زمانی که در جشنواره " لی اژ" حضور یافتم نزدیک به 40 ارگان، سازمان و نهاد  از شهرداری گرفته تا رستوران و هتل ها و …  از این فستیوال تئاتری حمایت کردند.  
 
-  چه باید کرد؟ چه پیشنهادهایی دارید؟  
 
رسانه ملی بهترین وسیله برای این کار است که باید از تئاتر حمایت کند . تنها تایمی که در تلویزیون به تئاتر اختصاص دارد فقط یک روز در هفته آن هم برنامه "مجله تئاتر"  است. تئاتر باید فرهنگ سازی شود و نقش اول را صدا و سیما می تواند بازی کند. خواسته من و همه گروههای تئاتری از مسئولین هنری این است که بیایید در این دوران که اوضاع و احوال مردم از لحاظ روحی و فکری بهتر شده و سو سوی امیدی دمیده شده و امیدها بیشتر شده ( به طوری که این تغییر را در جامعه ورزشی می توان کاملا حس کرد) این تغییرات در هنر تئاتر نیز  حس شود . قطعا جشنواره فیلم امسال بهتر و کنسرتهای موسیقی بیشتری هم توسط گروههای موسیقی برگزار خواهد شد . خواهشمندیم در تئاتر که همیشه مظلوم تر واقع شده هم اوضاع بهتر شود. تبلیغات رسانه ای بیشتر شود. با تراکت و پوستر کاری پیش نمی رود. تبلیغات شهری هم هزینه زیادی دارد.   
تئاتر مادر همه هنرهاست . خواهشمندیم مسئولین بیشتر به فکر این هنر مادر شوند. از ما هنرمندان تئاتر بیشتر حمایت شوند تا ما هم با آرامش و ذهن آرام این هنر را گسترش دهیم.

انتهای پیام/ اس