به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، روز دهم محرم سال 61 هجری قمری امام حسین(ع) و یارانشان در جنگی نا برابر به دستور یزید ملعون و به دست سپاه ابن زیاد علیه العنه به شهادت رسد.

پس از شهادت امام حسین (ع) سپاه دشمن به خیمه های اهل بیت (ع) یورش بردند و آنها را به اسارت در آوردند.

کاروان اسرا و شهدای عاشورا از کربلا به کوفه، از کوفه به شام و از شام به مدینه حرکت کرد.

روز 29 ماه محرم سال 61 هجری قمری کاروان اسرای کربلا به حوالی شهر شام رسید.

در این بخش از گزارش به راز پیروزی اسلام و زینت اسلام اشاره می کنیم.

در روز 29 ماه محرم سال 61 هجری قمری زمان رسیدن کاروان اسرای کربلا به شهر شام، ابراهیم بن طلحه بن عبد اله جلو آمد و به امام زین العابدین (ع) نزدیک شد.

کینه هایی که از جراحت شمشیر های جنگ جمل در سینه ی ابراهیم بن طلحه بن عبداله زخیره شده بود را ظاهر ساخت و به آن حضرت (ع) گفت: دیدی غلبه با کیست؟ امام سجاد (ع) فرمود: اگر می خواهی بدانی غاالب کیست صبر کن تا هنگام نماز، اذان و اقامه بگو، آن وقت می دانی آوازه چه کسی تا قیامت باقی است.

** درخواست ام کلثوم از شمر و کینه شهر از اهل بیت (ع)

سپاه دشمن سرمقدس امام حسین (ع) و شهدای کربلا را همراه بانوان و اسیران به دمشق( شام) می بردند، هنگامی که نزدیک دمشق رسیدند، حضرت ام کلثوم (س) نزد شمر آمد و فرمود: من درخواستی دارم! شمر گفت: آن چیست؟ حضرت ام کلثوم (ع) فرمود: وقتی که ما را وارد شهر دمشق می کنی، ما را از دروازه ای وارد کن، که تماشاچی کمتری داشته باشد و به سپاه خود بگو که سرها را از بین محمل ها بیرون ببرند و از ما دور کنند، زیرا از بس ما را در حال اسارت دیدند که رسوا شدیم.

شمر از روی ناپاکی و ظلمی که روا داشت در پاسخ به درخواست ام کلثوم (س) برخلاف درخواست آن حضرت (س) دستور داد: سرهای شهدا را بر بالای نیزه ها کنند و در میان محمل ها عبور دهند.

اهل بیت امام حسین (ع) را به صورت اسیر در میان تماشاگران حرکت دادند و آنان را کنار دروازه دمشق، روی پله های مسجد جامع، همان جا که اسیران را نگه می داشتند با رفتاری دور از شان اهل بیت(ع) آنها را بردند.

سپاه دشمن کاروان اسر‌ا و شهدای کربلا را  که در یک ردیف همه با ریسمان بسته بودند به سوی مجلس یزید بردند.

در مجلس یزید علیه اللعنه‌، امام سجاد در مجلس یزید علیه اللعنه‌، امام سجاد (ع) به آن ملعو‌ن فرمود: به گمان تو، اگر رسول خدا(ص) ما را با این وضع مشاهده می نمود چه می کرد؟ / گزارش از زهره کلهر/