به گزارش حوزه دانشگاه باشگاه خبرنگاران، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) با صدور بیانیه‌ای نکاتی را درخصوص عملکرد اخیر وزیر ارشاد بیان کرد.
 
متن این بیانیه به شرح ذیل است:

اکنون که بیش از صد روز از آغاز به کار دولت یازدهم می‌گذرد، موضع گیری‌ها و عملکرد مسئولین در حیطه‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، محسوس و تا حدودی قابل بررسی است.
 
بی‌تردید حوزه فرهنگ نیز از این قائده مستثنی نیست. حوزه فرهنگ نه‌تنها خود از گستره عظیمی از مسائل برخوردار است، بلکه درهم‌ تنیده با بسیاری مقولات در حوزه‌های دیگر از اقتصاد گرفته تا سیاست است. این در هم تنیدگی در دولت یازدهم بیش از پیش خودش را نشان داده است تا آنجا که می‌بینیم حتی یک فعالیت موثر فرهنگی قربانی یک بازی پوچ سیاسی می‌شود.
 
به نظر می‌رسد در تب و تاب بازار داغ مسائل سیاسی و اتفاقات مهمی که در این عرصه به خصوص در حوزه سیاست خارجی در این چند وقت اخیر افتاده است، مقوله فرهنگ کاملا بی‌سر و صدا در حال ذبح شدن است بنابراین بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) بعد از موضع‌گیری‌ها و عملکرد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این بیش از صد روزی که از آغاز کار دولت یازدهم می‌گذرد و با عنایت به روحیه مطالبه‌گری و آرمانخواهی دانشجویان که نشان‌دهنده  حیات جنبش‌ها و تشکل‌های دنشجویی نیز است، بر خود لازم می‌داند تا برای ثبت در تاریخ، از سر خیرخواهیِ نسبت به عملکرد دولت و نیز دلسوزی نسبت به آرمان‌های انقلاب اسلامی، علاوه بر ذکر نکاتی در جهت تنویر افکار عمومی، به بیان پرسش‌هایی از مقامات مسئول در حوزه فرهنگ نیز بپردازد.
 
در اولین روزهای آغاز به کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که نشست‌هایی با حضور اصحاب فرهنگ و هنر و با حضور وزیر محترم ارشاد برگزار می‌شد. نشست‌هایی که در آنها بعضی از حامیان سران فتنه شرکت داشتند و به تقریر حرف‌های گذشته خود در بین رسانه‌ها پرداختند و در واقع شاید بدنه هنری دولت یازدهم را معرفی کردند.
 
سوال اینجاست که آیا کسانی که خود در تشخیص مصادیق و تحلیل وقایع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، قابلیت فرقان و تشخیص حق از باطل را ندارند چگونه می‌توانند آبشخور فکری مردمِ با بصیرتی که حماسه نهم دی ماه را در تاریخ ثبت کرده‌اند، را از طریق کارهای مثلا هنری و فنی خویش تامین کنند؟ آیا جمع کردن یک سری افراد با عقایدی خاص و ویژگی‌هایی نزدیک به اپوزوسیون نظام، به عنوان هنرمند و حذف بسیاری از هنرمندان انقلابی در جلسه‌ای که با حضور وزیر ارشاد برگزار می‌شود، نشان دهنده تشکیل بدنه خاص هنری و فرهنگی دولت یازدهم نیست و اگر چنین است آیا روی کار آمدن کسانی که در اولیات مانده‌اند و شبهات چهار سال پیش هنوز و حتی بعد از عاشورای سال 88 برایشان به قوت خود باقی است، نشان دهنده مشی اعتدالی دولت یازدهم در حوزه فرهنگ است؟
 
در همان روزهای اول آغاز به کار دولت اتفاق دیگری نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد و آن بازگشایی «خانه» غیر قانونی «سینما» بود. سوال اینجاست که آیا باز گشایی «خانه سینما» که اولا موجودیت آن از لحاظ ساختاری و حقوقی مورد اشکال و ایراد است و ثانیا در برهه‌های مختلف زمانی نشان داده است که به جای پرداختن به امور هنرمندانِ عرصه سینمایی کشور، بیشتر به دغدغه‌های سیاسی و ضد فرهنگی می‌پردازد و عملکرد وقیحانه‌ای نیز در جریان فتنه سال 88 داشته است را می‌توان به عنوان یکی از مصادیق اعتدال در کارنامه عملکرد وزیر ارشاد در دولت یازدهم ثبت کرد؟!
 
چندی قبل در اقدامی عجیب و تأمل برانگیز، شاهد تعطیلی جشنواره ضد صهیونیستی ِ «افقِ نو» بودیم. اتفاقی که باعث کف زدن رسانه‌های بیگانه مبنی بر عقب نشینیِ ایدئولوژیک از اصول اصیل انقلاب‌اسلامی توسط دولت یازدهم و نیز بهت و ابهام رسانه‌ها و مخاطبین داخلی شد. جشنواره‌ای که به خاطر عدم هماهنگی و همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز عدم همکاری وزارت امور خارجه مبنی بر تسهیل امور حضور هنرمندان ضد صهیونیسم در ایران، تعطیل شد و به تاریخ پیوست. جشنواره‌ای که تازه پا گرفته بود و امید نسل جدید هنرمندان انقلابی در ایران برای رسیدن به یک مجتمع رسانه‌ای ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی بود، توسط دولت تدبیر و امید به تعطیلی گرایید و بار دیگر قربانی شدن فرهنگ اصیل انقلابی را به پای سیاست‌های دوره‌ایِ زودگذر، غیر اصیل و پوشالی به نمایش گذاشت.
 
سوال اینجاست که اگر تعطیلی این جشنواره انقلابی به خاطر بازی‌های سیاسیِ اخیرِ در حوزه سیاست خارجی و به خصوص بحث رابطه با آمریکا نبوده است، پس چرا هیچ توضیحی در مورد آن از سوی مقامات مسئول داده نمی شود؟ و اگر این چنین بوده است، پس چگونه است که ندای مرگ بر آمریکایی که از عمق وجود یک ملت برخاسته است را رئیس جمهور امریکا می‌شنود و آن را موثر در تصمیمات خود قرار می‌دهد، اما دولت مردان سیاست خارجی و فرهنگی ما کماکان در حال و هوای میتینگ‌های قبل از انتخاباتی خود مانده‌اند.
 
بی‌گمان از کسانی که مسئولیت‌های ارشد و عناوین بالایی را در کشور بر عهده دارند انتظار مواضع عقلانی و غیر‌احساسی با توجه به شرایط و بستر فرهنگی موجود در کشور می‌رود. اینکه وزیر ارشاد بیاید و درباره حرمت تک‌خوانی خانم‌ها اینگونه استدلال کند که «اجماعی در بین مراجع درباره حرمت تک‌خوانی خانم‌ها وجود ندارد؛ از این رو، اگر مفسده‌انگیز نباشد اشکال ندارد.» آیا مسئله‌ای که از نظر فقهی درباره آن بین فقها اختلاف است را می‌توان به همین سادگی بر حلیّت آن حکم داد؟
 
آیا همه وجوه سیاست‌گذاری در دولت اعتدال به مانند همین جمله وزیر ارشاد است و نحوه تصمیم‌گیری در مورد عمیق‌ترین مسائل یک ملت به همین سادگی و با استدلال‌ها و مغالطات بچه‌گانه صورت می‌گیرد؟ یا موضع‌گیریِ وی درباره تعطیلی روزنامه بهار که بیان داشت:«من از اینکه روزنامه بهار متوقف شد متأسف شدم». سوال این است که آیا حمایت از یک روزنامه که علناً و در سالروز بزرگترین عید شیعیان، به مولای متقیان امیر مؤمنان (ع) توهین کرده است به معنای اعتدال است  یا جزئی از سیاست‌های مدبرانه و امیدوارانه دولت تدبیر و امید به شمار می‌رود؟
 
یا در مورد یک شبکه اجتماعی که وظیفه سازماندهی اهداف ضد‌انقلابی را در فتنه 88 در کشور ما ایفا می‌کرد و امروزه به عنوان یکی از بزرگترین بنگاه‌های جاسوسی امریکایی به شمار می‌رود اینگونه اظهار نظر می‌شود که «فیس‌بوک یک شبکه اجتماعی است و به نظرم از مصادیق مجرمانه به شمار نمی‌رود و کسانی که در آن هستند ارتباطات سالم و درستی دارند. بنده در فیس‌بوک حضور دارم»که سخنی بسیار دور از عقلانیت و اعتدال است.
 
شبکه فیس بوک که حتی باراک اوباما ریاست جمهوری ایالات متحده – کشوری که خود مبدع آن است- دختران خود را از حضور در آن منع کرده و طبق تحقیقات دانشگاه‌های مختلف خارجی  و داخلی مبدأ بسیاری از اختلالات روانی و رفتاری و نیز باعث افزایش مفسده در ارتباط‌های نامشروع به شمار می‌رود و آن نقش کذا را در فتنه 88 ایفا کرده است، امروزه توسط مسئول فرهنگ و ارشاد یک ملت به سادگی تمام و به طور کلی تایید و تصدیق می‌گردد که  کسانی که در آن هستند ارتباطات سالم و درستی دارند و چون بنده هم در فیس بوک حضور دارم در نتیجه از مصادیق مجرمانه به حساب نمی‌آید.
 
آیا این نوع استدلال‌های چیپ و سطحی می‌تواند پاسخ‌هایی برای سوال‌های عمیق یک ملت در حوزه فرهنگ را تامین کند؟ آیا همه این‌ها از مصادیق اعتدال است؟
 
از دیگر موضع‌گیری‌های اخیر وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌توان به اظهار نظر چندباره وی در مورد بازگشایی دوباره نشر چشمه در حوزه کتاب اشاره کرد. انتشاراتی که در این چند ساله اخیر با چاپ کتاب‌ها و رمان‌هایی با محتواهایی سخیف که مملوّ از توصیفات جنسی بسیار، صحنه‌های اروتیک و سخیفی چون همجنس بازی، زنای با محارم، و نیز چاپ نمایشنامه‌ای که در آن به ساحت اباعبدالله توهین شده بود- که همان نیز موجب تعطیلیِ این انتشارات شد- و نیز چاپ کتاب‌های ضد جنگ و منافی با ارزش‌های انقلاب اسلامی و در جهت ترویج سبک زندگی غربی، عملکرد ضد فرهنگیِ مورد توجهی را در کارنامه خود قرار داده است.
 
آیا این درست است که در یک اظهار‌نظر و صحبت تبلیغاتی، همه این بی‌حرمتی‌ها را نادیده گرفت و تعطیلی نشر چشمه را به یک مشکل داخلی در اداره کتاب وزارت ارشاد در دولت دهم نسبت داد؟ حال سوال اصلی اینجاست که آیا این‌ها اعتدال است؟ آیا اعتدال به معنای حمایت از انتشاراتی است که مفاهیم غیر اخلاقی و ضد دینی را نشر می‌دهد؟! و یا پوستینی جدید برای لیبرال‌گری‌هایی از جنس دوران اصلاحات در عرصه فرهنگ شده است؟
 
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)ضمن تذکر و اخطار به مسئولین فرهنگی دولت، این نصیحت خیرخواهانه را نیز برای آن‌ها دارد که این راهی که سیاست‌های فرهنگی دولت یازدهم پیش گرفته است، نه تنها با مشی اعتدال گونه آنان جور در نمی‌آید، بلکه امیدِ مردم به دولتِ تدبیر و امید را  در حوزه‌های دیگرِ اقتصاد، سیاستِ داخلی و خارجی نیز نا‌امید خواهد کرد، و باعث پراکندگی محبوبیت این دولت و کم شدن حمایت‌های مردمی از آن خواهد شد. چه اینکه از سیاست‌هایی که تا به حال در زمینه  فرهنگی به انجام رسیده است بوی بدِ لیبرال گرایی- که شالوده  اصلی سیاست‌گذاری فرهنگی دولت اصلاحات نیز بود به مشام می‌خورد. بی‌گمان بصیرت مردم غیور انقلاب اسلامی اجازه نخواهد داد تا فرهنگ انقلاب اسلامی از ارزش‌های اصیل خود فاصله بگیرد و در صورت لزوم حماسه‌ای همچون نهم دی ماه سال 88 را این بار در عرصه فرهنگی رقم خواهد زد.
 
انتهای پیام/