به گزارش حوزه سینما
باشگاه خبرنگاران، بعد از اتمام دبیرستان در کارخانه پدر و مادرش شروع به کار کرد. بعدازبه پایان رساند دوره سربازی، دوژاردن به بازیگری علاقمند شد.
سال 1999 با برونو سالومون، اریک کولادو، امانوپل ژوکلا و اریک ماسو آشنا شد که باهم گروه کمدی NOUS C NOUS را تاسیس کردند.
اولین بازیگر مرد فرانسوی بود که در سال 2011 موفق شد اسکار بهترین بازیگر مرد را از آن خودش کند.
پیش از او چهار بازیگر زن فرانسوی زبان توانسته بودند این جایزه را کسب کنند، کلودت کولبرت (برای فیلم در یک شب طبقه بالا، 1929) ، ژولیت بینوش( برای فیلم بیمار انگلیسی، 1996) و ماریون کوتیار (برای فیلم زندگی شیرین، 2007).
در سخنرانی اش موقع دریافت جایزه بفتا( یکی از مهم ترین جایزه های سینمایی انگلستان که بیشتر هم به فیلم های انگلیسی بها می دهد) از سر لانس اولیویه، بنی هیل( بازیگران بزرگ کمدی های تلویزیونی انگلستان) و ویلیام وبا لیس یاد کرد که این آخری خیلی عجیب بود.
وب الیس مرد روحانی است که پایه گذار ورزش راگبی بوده است.
او به همراه فیلیپ نوآره و دنیل اوتوی تنها بازیگران فرانسوی زبانی هستند که موفق به کسب جایزه بفتا شده اند.
ژان پل بلموندو و ویتوریو گاسمن اسطوره های دوژاردن در بازیگری هستند.
دوژاردن و کریستف والتز دو بازیگر رکورد شکنی هستند که توانستهاند برای بازی و ایفای نقش در یک فیلم هم جایزه اسکار، هم کن، هم بفتا، هم گلدن گلوب را کسب کنند و هم در دوره سربازی بود که استعدادش را در زمینه بازیگری کمیک نشان داد.
سریال تلویزیونی تشکیل شده و بین سال های 1999 و 2003 از شبکه دو تلویزیون فرانسه پخش شد، در شناسایی این هنر پیشه به عموم نقش بسیار مهمی داشت. البته پیش از آن هم در یک سریال تلویزیونی دیگر و فیلم اگر یک مرد پولدار بودم نقش کوتاهی بازی کرده بود.
بعد از سریال یک پسر، یک دختر سال 2003 در یک کمدی معمولی نه چندان مطرح به نام همه دخترها دیوانه هستند ظاهر شد و بعد از آن توانست موقعیت های زیادی در سینما به دست آورد کم کم به نقش اول بسیاری از کمدی های فرانسوی تبدیل شود.
فیلم های فرانسوی اش هیچکدام نتوانستند نام او را به عنوان یک بازیگر مطرح جهانی بر سر زبان ها بیاندازند تا اینکه سال 2011 ستاره اقبال اش طلوع کرد و میشل هازاناویسوس، کارگردان فرانسوی که پیش از این چندان هم شناخته شده نبود، او را برای بازی در نقش اول فیلم هنرمند انتخاب کرد.
فیلمی که متفاوت برای سال 2011 که ادای دینی به سینمای صامت بود و در آن دوژاردن نقش ژرژ والنتین، ستاره فیلم های صامت را بازی می کرد که آمدن سینمای ناطق را باور نداشت.
بازی در فیلم هنرمند یک شبه پیمودن یک راه هزار ساله بود.ناگهان دوژاردن تبدیل به بازیگری شد که اسکار را هم توانست از آن خودش کند و آرزوی هر کارگردانی همکاری با این بازیگر توانا بود که در یک فیلم دو ساعت و نیم بدون استفاده از دیالوگ و تنها با استفاده از میمیک صورت و چشم هایش توانسته بود با تماشاگر ارتباط برقرار کند.
دوژاردن استعدادش را هم در زمینه بازی در فیلم های کمدی مانند بریس از نیس، او. اس. اس 117: قاهره، لانه جاسوس ها و او. اس. اس 117: ریو جواب نمی دهد و هم ارزی در فیلم های درامی چون صدای یخ ها و بالکنی رو به دریا نشان داده است.
سال 2012 یکی از اپیزودهای یک فیلم بلند سینمایی فرانسوی به نام بازیکنان را کارگردانی کرد که خودش هم درآن بازی میکرد.
*جایزهها جایزه بفتا، کن، گلدن گلوب، اسکار، فستیوال فیلم هالیوود، جشنواره فیلمهای مستقل اسپریت، جشنواره استرالیا و انجمن منتقدان لندن و لاس وگاس برای فیلم هنرمند، ستاره طلایی برای فیلم او. اس. اس 117: قاهره، لانه جاسوسها در سال 2006.
*پروژههای آینده بازی دوژاردن را در فرانسه با ژان پل بلموندو، بازیگر افسانه ای و مشهور فرانسوی مقایسه می کنند. در بازی اش از تمام اجزای صورت و بدنش استفاده می کند که باعث می شود احساسات تماشاگر سریعا تحریک شده و با کارکتر مورد نظر در فیلم رابطه برقرار کند.
می گویند دوژاردن با بازی تاثر برانگیزی که همیشه مقداری طنز و کنایه هم چاشنی آن است، نمونه فرانسوی جورج کلونی در هالیوود می شود.
فیلم های مهم
او.اس. اس 117: قاهره، لانه جاسوس ها(2006) و هنرمند (2011).
منبع: ماهنامه دنیای تصویر