حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران، سینما و ادبیات که این روزها در آستانه طرح مبحث جهانی‌شدن همه چیز حتی غذا به معضل چیستی و چگونگی ورود به جمع افراد و مباحث پیوسته به قافله جهان قرار گرفته و چون قطره‌ای همراه شده با دریا به امید تکامل و رشد به سوی اقیانوس روابط نزدیک بین‌المللی گام برمی‌دارند در حال حاضر به دنبال تعریفی واحد از جهانی شدن هستند.
بنابر مطالب آمده در این متن سینمای ما در حال حاضر به جایی رسیده که جهانی شدن را به منزله خروج خود از چهارچوب عرف جامعه می‌داند، در صورتی که این معنا سالها‌ پیش نقش شده است.

امروزه بخشی از سینمای ما با مدنظر قرار دادن یک تعریف منسوخ به جای جهانی شدن، آوارده شده و دیگر نه تنها در جهان که بلکه در کشور خود هم جایی ندارد.

این روزها بخش آواره سینمای ما همچون کودکی یتیم و گرسنه به هر چه به او می‌دهند لب می‌زند تا شاید بتواند به تصور خود بر سر سفره‌ای بنشیند و دلی از عزا درآورده، غافل از آنکه گاهی همین خوراک مختصر آنچنان مسموم شده که تا مرز هلاکت می‌بردش.

و اما ادبیات در این میان نه تنها به فکر خروج از عرف خود نیفتاده بلکه در قالب نو اندیشی و کارآفرینی های بی بدیل ضمن تلاش در یافتن جایگاهی در قافله جهان و استحکام جای پای خود در مقابل باد و بوران خانه‌اش را هم دو دستی چسبیده و قصد دل کندن از ریشه را ندارد.

گفتنی است که براساس تجارب گذشته هر آنچه از ریشه جدا شود زرد و نحیف شده و لاجرم از زندگی می‌برد.

لازم به ذکر است که آنچه وابستگی صرف به ریشه داشته باشد هم بوی ناگرفته و از رونق می‌افتد.
انتهای پیام/