باشگاه خبرنگاران؛
 
امروز عاشوراست ؛ روزی که زمین از بودنش شرم دارد.
 
امروز عاشوراست و خیمه‌ها در آن طرف دیدگان اسب‌های رم‌کرده ، گیسوان خویش را به خاک م‌ مالند.
 
امروز عاشوراست ؛ عاشورایی که تمام تاریخ را با خود خواهد برد.
 
امروز عاشوراست و خورشید ، امروز ، داغ‌تر از هر روز دیگر بر سر و روی کربلائیان می‌تابد، گویی قرار است آفتاب ، زمین را بر عالمیان روشن کند  تا ببینند فرشتگان، ببینند قدسیان و بشنوند، صدای ضجه فرزند رسول خدا را که "کیست ؟ مرا یاری کند ".
 
امروز عاشوراست  و ساعت‌هاست که آب، معنای خویش را بر لبان خیمه‌نشینان و خیمه داران نرسانیده است.
 
امروز عاشوراست ؛ روزی به بلندای تاریخ و به قدمت آفتاب ...  
 
امروز عاشوراست ...
 
اینجا کربلاست ...

...و خورشید رنگ پریده، به خونی که از نردبان آمرزش اوج می­‌گرفت حسرت می­‌خورد.

... ظهر با زردرویی در آسمان شعله گرفته است، ظهری که از شرم، ابری نمی­‌یابد تا بر چشمان مات خویش پرده بگذارد.
 
بگو اذان عاشقی به روایت این آبادی اقامه شود، اینجا اول عاشقی است و این قبیله آمده‌­اند تا در نماز شیدایی، بغض جان خویش را فرو بگذارند و از گواراترین دقیقه­ بودن، رنگی دوباره برای حماسه دست و پا کنند.
 
این جا بی‌مقدمه می‌توانی کلمه باشی، کتاب باشی و قصه­‌ای که نمی‌توانی کودکان را با ترنم آن به خواب بسپاری.
 
بگو به اشک شوق وضوی پرواز تازه شود، ما از اعماق جان خویش به سرزمین خواستن آمده­ ایم­! خوشا به شنیدن اذان دیدار پرنده شدن

...این جا اول عاشقی است!