نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو عشق دیریست كه در پیچ و خم عباس است

هر چه داریم همه از كرَم عباس است خلقت جنت حق لطف كرم عباس است

در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند

هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین ثبت نامش را فقط عباس امضاء می کند

عباس لوای هفت افراشته است وین راز به خون خویش بنگاشته است

او پرچم انقلاب عاشورا را با دست بریده اش بپا داشته است

جانم فدای نام زیبایت، ابوالفضل قربان زخم چشم بینایت، ابولفضل

گر من به چای القمه بودم، زِ حسرت هر آن بخشکیدم برآن روزت ابولفضل

تاسوعا روز قمر بنی هاشم تسلیت باد

نام علمدار سپه آید به گوشم انگار من عمری به او حلقه به گوشم

جانم بلرزد هر می گوید «ابوالفضل» سرّی ست خود بنهاده در اعماق گوشم

ایام سوگواری تسلیت باد

یا ابوالفضل :

آموخته ایم از تو وفاداری را خون تو نوشت معنی یاری را

ای کاش که آب کربلا می آموخت آن روز زچشمت آبرو داری را ...

به یکتایی قسم یکتا است عباس امیر کشور دلها است عباس

اگر چه زاده ام البنین است و لیکن مادرش زهرا است عباس

یادم زوفای اشجع الناس اید وز چشم ترم سوده ی الماس اید

اید به جهان اگر اگر حسین دگری هیهات برادری چو عباس اید

ای قدوقامت تو معنی قدقامت من ایکه الهام عبادت زوجودت گیرم

کربلا کعبه عشق است منم دراحرام شددراین قبله عشاق دوتاتقسیرم

دست من خوردبه ابی که نصیب تو نشد چشم من دیددراین اب روان تصویرم

باید این دیده ودستها بدهم قربانی تاکه تکمیل شود حج من وتقدیرم

با خدا عباس وقتی دست داد . . . هر دو دست خویش را از دست داد

آهای عطر گل یاس آهای خدای احساس - تموم زندگیم فدای یک نگاه عباس

دلم مست و لبم مست و سرم مست بخون ای دل که صبرم رفته از دست

بخون ای دل محرم اومد از راه بخون اجر تو با عباس بی دست

همچو باران که شبی شعله به دریا زده است لشکر دشمن از اندام .... جا زده است

دامن علقمه و باغ گل یاس یکی است قمر هاشمیان بین همه ناس یکی است

سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب نام زیبای اباصالح و عباس یکی است

عباس یعنی ذکر طوفانی مهدی عباس آوای غزل خوانی مهدی

درک محرم کرده ای دانی چه گویم عباس یعنی اوج مهمانی مهدی

كربلا لبریز عطر یاس شد . نوبت جانبازی عباس شد

دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله چون زمین هم میكند با نام زینب هلهله

دانی از چه رو گاه گاه توفان میشود صحنه جنگیدن عباس اكران میشود

ایمان ووفا سایه ی بالای تو بود ایثار علی (ع)نقش به سیمای تو بود

گر لب نزدی به اب دریا عباس(ع) دریای ادب میان لبهای تو بود

گویند که در روز قیامت علمدار شفاعت زهراست

علم فاطمه دست قلم عباس است . . .

در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند

در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند

هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین

ثبت نامش را فقط عباس امضا می کند

ای لشکر حق را سر و سردار اباالفضل

وی دست علی در صف پیکار اباالفضل

هم خون حسین بن علی در تن پاکت

هم روح تو در پیکر ایثار اباالفضل

دلداده ذریه زهراست عباس

جان بر کف میدان عاشوراست عباس

باب الکرم، باب الولا، باب الحوائج

باب الحسین و کعبه دل هاست عباس

زخم تنش آیات ایثار و شهادت

قرآن ز پا تا سر، ز سر تا پاست عباس

عالم به سویش می برد دست توسل

با آن که خود در علقمه تنهاست عباس

بعد از حسین بن علی تا صبح محشر

بر هر شهیدی سید و مولاست عباس

شیر حسین بن علی ، شمشیر حیدر

مرآت یاسین، مظهر طاهاست عباس

فرمانده بی لشکر و سردار بی دست

سقای عطشان بر لب دریاست عباس

یک آسمان غیرت، هزارانش ستاره

نقش زمین در دامن صحراست عباس