به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "کانترپانچ" در مقاله‌ای به قلم "کان هالینان" می‌نویسد: در حالیکه آمریکا و متحدانش خود را برای دور بعدی مذاکرات با ایران بر سر برنامه هسته‌ای این کشور آماده می‌کنند، مخالفان ثروتمند و بانفوذ ـــاز تالارهای کنگره گرفته تا پایتخت کشورهای خاورمیانه ــ برای کارشکنی در این مذاکرات، سخت تلاش می‌کنند.

هنگامیکه در هفتم نوامبر، آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس و آلمان در قالب گروه 1+5 با ایران بر سر میز مذاکره نشستند، اتحادی از اعضای خشونت طلب کنگره، به همراه یک لابی بانفوذ اسرائیلی و یک اتحاد جدید و باورنکردنی منطقه‌ای در خاورمیانه، برای کارشکنی در این مذاکرات مصمم شدند.

این حقیقت که نخستین دور مذاکرات که در تاریخ 15 اکتبر با استقبال ایران و گروه 1+5  و در فضایی مثبت برگزار شد، مخالفان این مذاکرات را که به دنبال ممانعت از هر گونه تلاش در تخفیف تحریم‌های بین المللی علیه ایران هستند و در عین حال آمریکا و غرب را برای اقدام نظامی علیه ایران تحت فشار می‌گذارند، تحریک کرد. تحریم‌های بین‌المللی موجود، میزان فروش نفت ایران را در بازارهای جهانی کاهش داده و مانع دسترسی ایران به بانکداری بین‌المللی شده و به اقتصاد این کشور شدیدا آسیب وارد کرده است. 

در این بین، مسئله اصلی این است که آیا ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای و نقض پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای است یا خیر. تهران همواره این اتهام را رد می‌کند. ایران یکی از امضا کنندگان پیمان ان پی تی است و بازرسان سازمان ملل به طور منظم از تاسیسات و نیروگاه‌های هسته‌ای غیرنظامی ایران بازدید می‌کنند. اورانیوم با غلظت بالا، در نیروگاه‌های غیرنظامی و تحقیقات پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد اما در عین حال در ساخت سلاح هسته‌ای نیز کاربرد دارد. ایران مقادیری از اورانیوم خود را تا سطح 20 درصد غنی سازی کرده است اما برای تولید بمب هسته‌ای به اورانیوم غنی سازی شده 90 درصد نیاز است. به گفته مقامات ایرانی، محرمانه بودن مسائل هسته‌ای ایران امری لازم و ضروری است ــچرا که تاکنون 4 تن از دانشمندان هسته‌ای ایران توسط عوامل رژیم صهیونیستی ترور شده‌اند و در عین حال صنعت هسته‌ای این کشور مورد حمله مشترک  سایبری آمریکا و اسرائیل قرار گرفته است.

مذاکرات آتی به دنبال یافتن زمینه‌های مشترک است اما در این نمایش، بازیگرانی حضور دارند که مخالف تغییر توازن قدرت در خاورمیانه هستند. این ائتلاف که مخالف حل و فصل مسالمت آمیز بحران کنونی است، از جنگ طلبان سنتی و متحدان نامتجانس و غیرعادی تشکیل شده است.

در این بین نو محافظه کارانی حضور دارند که در گذشته نیز برای حمله به عراق، شدیدا فشار آوردند، از جمله «جان بولتون»، نماینده آمریکا در سازمان ملل و کسی که اخیرا از اسرائیل خواسته است که به ایران حمله کند، «متیو کرونیگ»، تحلیلگر سابق پنتاگون، «گری اشمیت»، از اعضای موسسه «امریکن اینترپرایز» و «نایل فرگوسن»، مورخ آمریکایی.

این افراد به جنگ‌ طلبان کنگره، از جمهوریخواه گرفته، مانند سناتور «لیندزی گراهام» تا سناتورهای دموکراتی چون «ران ویدن» که همگی از حمله نظامی اسرائیل به ایران حمایت می‌کنند، پیوستند. شخصیت‌های مشابهی نیز در سال 2010، ابتکار صلحی را که به موجب آن، سوخت غنی سازی شده با غلظت بالای ایران به یک کشور سوم منتقل می‌شد، عقیم گذاشتند.

«آیپک»، کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل، در تلاشی به منظور جلوگیری از پیشرفت گزینه مذاکره دولت اوباما، مشغول لابی‌گری در کنگره آمریکا است و سنا را تشویق می‌کند تا لایحه‌ای را تصویب کند که به موجب آن، ایران قادر به فروش نفت خود نباشد.

بسیاری از اعضای کنگره آمریکا، خواسته دولت اسرائیل، مبنی بر  اینکه ایران بخش اعظم صنعت هسته‌ای خود را تعطیل کرده و به تمام فعالیت‌های غنی سازی خود پایان دهد را دنبال می‌کنند. تهران تقریبا هرگز حاضر به قبول هیچ یک از این دو خواسته نخواهد شد.

با اینکه غنی‌سازی اورانیوم به طور مشخص و روشن در پیمان منع  گسترش سلاح‌های اتمی ذکر نشده است، اما اصل 4 این سند، حق «انجام تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای» را تضمین کرده است و امضا کنندگان این پیمان، مدت‌ها است که از آن به عنوان حق تولید سوخت برای انرژی صلح آمیز هسته‌ای تعبیر کرده‌اند.

دولت اسرائیل و حامیان آمریکایی آن خواستار پایان دادن به غنی سازی اورانیوم هستند؛ خواسته‌ای که موجبات کارشکنی در مذاکرات را فراهم می‌کند. دولت اوباما تا به امروز در مورد این مسئله سکوت اختیار کرده است؛ هرچند جان کری، در سال 2009 به عنوان سناتور و در حال حاضر در سمت وزیر امور خارجه آمریکا به روزنامه «فایننشال تایمز» گفته است که این مسخره است که از ایران بخواهیم تا برنامه غنی سازی اورانیوم خود را متوقف کند.

مخالفان آمریکایی که به هیچ گونه معامله‌ای، جز تسلیمی خفت آور از جانب تهران رضایت نمی‌دهند، تغییری نکرده‌اند اما در خاورمیانه، اتحادی جدید شکل گرفته است که خود را برای خارج کردن مذاکرات از مسیر خود، آماده می‌کند. این اتحاد را کشورهای پادشاهی حاشیه خلیج فارس، مصر و اسرائیل تشکیل می‌دهند. 

رکن اصلی این اتحاد را عربستان سعودی و اسرائیل تشکیل می‌دهند و هدف آنها جلوگیری از هرگونه مصالحه و ایجاد روابط حسنه بین تهران و واشنگتن است. به گزارش «یونایتد پرس»، چندین سال است که «نشست‌های محرمانه‌ای بین مقامات سازمان‌های اطلاعاتی و دیگر مقامات ارشد رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی ، در اردن برگزار می شود. به گفته «مایکل اورن»، سفیر اسرائیل در آمریکا، هدف آنها ایجاد بی‌ثباتی در اسلام شیعه است، که از تهران تا دمشق و بیروت گسترش پیدا کرده است. دولت حاکم شیعه عراق که در حال حاضر تحت محاصره افراطیان سنی قرار گرفته، در تیررس این اتحاد قرار دارد.

اولین تجربه این اتحاد نوپا، در کودتای اخیر نظامی در مصر صورت گرفت. به گزارش «رابرت پری»، خبرنگار محقق، «در حالیکه عربستان سعودی به رژیم کودتایی مصر از بابت منابع مالی و نفتی اطمینان می‌داد، اسرائیلی‌ها از طریق لابی‌های خود در واشنگتن، دولت اوباما و کنگره را متقاعد کردند که این کودتا را کودتا نخوانده و در نتیجه، کمک‌های نظامی خود را به ارتش این کشور متوقف نکنند.»

سعودی‌ها نیز حمایت خود را از شورشیان ضد دولتی در سوریه افزایش دادند و به مشکلات فرقه‌ای در لبنان دامن زدند. اگر این اتحاد موفقیت آمیز باشد، در آینده به تقویت رژیم استبدادی مورد حمایت ارتش در مصر، ایجاد درگیری‌های فرقه‌ای در لبنان، سوریه و عراق و کارشکنی در هرگونه توافق احتمالی بین ایران و آمریکا خواهد پرداخت.

با اینکه در ابتدا اتحاد عربستان سعودی و اسرائیل عجیب و غیرقابل باور به نظر می‌رسید، اما حقیقت این است که این دو کشور دارای اهداف راهبردی مشابهی هستند. هر دو از سرنگونی حکومت بشار اسد حمایت می‌کنند، هر دو خواستار تضعیف حزب الله لبنان هستند و هر دو تمایل دارند که ببینند اقلیت سنی عراق بار دیگر بر این کشور حاکم شود و در نهایت هر دو به ایران، به عنوان یک تهدید نگاه می‌کنند.

سعودی ها و متحدانشان در شورای همکاری‌ خلیج فارس ــ امارات متحده عربی، کویت، عمان، بحرین، قطر و اعضای جدید آن اردن و مراکش ــ از ناآرامی‌های داخلی وحشت دارند و به بیداری اسلامی به عنوان تهدیدی مستقیم علیه حکومت‌های سلطنتی خود می‌نگرند. تمامی این کشورها از نیروهای نظامی و ارتش خود عمدتا برای سرکوب مخالفت‌های داخلی استفاده می‌کنند. شورای همکاری خلیج فارس شاید از نیروهای نظامی با‌کفایتی برخوردار نباشد اما آنها پول خیلی زیادی دارند و چه کسی بهتر از رژیم صهیونیستی که بتوانند با این پول آنها را اجیر کنند؟ در حالیکه به نظر می‌رسد آمریکا از اقدام نظامی علیه ایران حمایت نمی‌کند، دولت نتانیاهو، لفاظی‌های ضد ایرانی خود را به شدت افزایش داده است.

اظهارات مثبت دولت اوباما به دنبال دور اخیر مذاکرات، حاکی از این است که واشنگتن به دنبال حل این بحران از طریق مذاکره است. راه حل این موضوع، کاهش تدریجی تحریم‌ها علیه ایران است اما جنگ طلبان کنگره در تلاشند تا با افزایش تحریم‌ها و مقاومت در برابر کاهش آنها، در این راه کارشکنی کنند.

طبق تحقیقی که در سال گذشته صورت گرفت، معلوم شد که ایران هیچ یک از برنامه‌های هسته‌‌ای خود را محدود نخواهد کرد، مگر آنکه واشنگتن و متحدانش تحریم‌ها را کاهش دهند. در بهار امسال، گروهی دوحزبی متشکل از مقامات سابق آمریکایی و کارشناسان اعلام کردند که این تحریم‌ها به طور فزاینده‌ای نتیجه عکس داشته است.

مقابله با اتحاد ضد ایرانی آسان نخواهد بود اما عدم تمایل واشنگتن به آغاز جنگی دیگر در خاورمیانه، حاکی از افزایش احساسات ضد جنگ در داخل آمریکا است. شاید جنگ طلبان خواستار جنگ باشند اما از حمایت چندانی در آمریکا برخوردار نخواهند بود. یک نظرسنجی صورت گرفته نشان داده است که آمریکایی‌ها تا حد زیادی از مذاکرات حمایت می‌کنند و اشتیاقی برای جنگ ندارند و در مورد کمک به تل آویو در صورت حمله اسرائیل به ایران، با یکدیگر اختلاف نظر دارند. آیپک نفوذ بالایی دارد اما این دلیل نمی‌شود که تمام یهودیان آمریکایی از اقدام نظامی علیه ایران حمایت کنند.

انتهای پیام/