اما دریا که توقعی از رودها و نهرهای حقیر ندارد، حتی از نباریدن ابرها هم گلایه نمی‌کند، در صحرای سوزان هم که باشد از تشنگی به زانو نمی‌افتد، دریا دلیل بودن همه آب‌هاست...

سوگ برای دریا از باب تشنگی دریا نیست، به خاطر تشنگی در برابر دریاست...

بیرق‌های سیاه که به اهتزاز در می‌آید، کربلاییان از حسین(ع) اذن می‌گیرند تا برایش مجلس عزا برپا کنند و هر کسی به زبانی از محرم و کاروان کربلا می‌گوید، اینجا فرسنگ‌ها دور از کربلا، چشمان کربلاییان راهی بین‌الحرمین می‌شود و گاه نوای یاحسین سر می‌دهد و گاه یا ابالفضل.

بیرق‌های سیاه در کنار طشت خالی از آب به حرکت درآمده‌اند و دل‌ها چه سوزی گرفته با حرکت این بیرق‌ها، حادثه در راه است و پابه پای کاروان به سرزمین بلا نزدیک می‌شود، کاروانی که کعبه را با خود به کربلا آورده است، قرار است کعبه کربلایی شود...

و امروز کربلایی‌ها دارند آماده می‌شوند تا در طواف ناتمام کاروان، به دور یک طشت بگردند، طشتی نه پر از آب که مملو از معرفت...

چرا طشت؟ چرا آب؟ چرا سیب؟

و اینجاست که در کوچه پس کوچه‌های فکرم با طنین فریاد یا حسین(ع) و یا ابالفضل(س) جمعیت به خودم می‌آیم، ریش سفیدان مجلس مهیای شاحسین خوانی شده‌اند.

حلقه عزا بسته می‌شود و خادم مهدیه، آقا عزت‌الله مشغول خواندن می‌شود، با بغضی که سال‌هاست در ماه محرم با حنجره این پیر آشناست: یا حسین وا حسین، شهید کربلا، یا حسین وا حسین؛ حلقه گسترده‌تر می‌شود و چشم‌ها بارانی‌تر. طنین شاه‌حسین خوانی از فراز مناره مهدیه به آسمان می‌رسد و ملائک نیز آماده به سوگ نشستن در عزای اشرف اولاد آدم می‌شوند.

نوحه آقا عزت‌الله نه نوای خاصی دارد و نه سینه‌زن خاصی، تنها از عمق دلش سرچشمه می‌گیرد و این همه چشم با یک نوای چشمه اشک می‌شود... آدوا قوربان ابالفضل ... و ابالفضلش را چنان با شکوه فریاد می‌زند که تمام تاریخ در برابرش زانو می‌زند.‌

اگر همه جا کربلاست و هر روز عاشورا، ما باید در همه جا و همه گاه، خود را در تشنگی همه‌ عطش‌زدگان خاک سهیم بدانیم.

پیر و جوان و کودک این سرزمین حسینی است نامش کربلایی ابوالفضل نقی‌لوست، از زنجان آمده تا در کردستان نوحه‌گری و مرثیه‌سرایی کند، روی پله اول منبر که می‌نشیند، پاهایش فاصله زیادی تا زمین دارد اما دهان که باز می‌کند دیگر قد و قواره‌اش را نمی‌بینی، یک پارچه گوش می‌شوی تا از آقای خوبی‌ها، اسوه وفاداری‌ها، سقای کربلا برایت بگوید و ابوالفضل می‌گوید: صاحب لوا سان ... دینه بقا سان.

هم سن و سال بسیاری از کودکان کربلاست و این یعنی امتداد عاشورا در خط تاریخ که پیر و جوان و کودک نمی‌شناسد.

طشت‌ها که پر از آب می‌شود، 72 سیب سرخ به میهمانی آب می‌روند و فضای مهدیه را بوی سیب می‌گیرد، سیبی که در دشت کربلا دست به دست گشت و دل‌های کاروان را سیراب کرد.

و درب طشت را که می‌گذارند، شمع عزای حسینی روشن می‌شود و قرآن را بر روی آن قرار می‌دهند و کربلا چه قدر شبیه قرآن است؛ شهدای آخر آن علی‌اصغر و عبدالله مثل سوره‌های آخر قرآن کوچکند.

لب‌های تشنه را که مجسم کنی یک پارچه داغ می‌شوی که چرا در کربلا نبودی، کوزه‌های آب بر روی دوش تا کنار طشت می‌آیند و دیده‌ها اشکبار می‌شود برای لب‌های خشکیده علی‌اصغر.

آب درون طشت ریخته می‌شود دل‌ها با آن گره می‌خورد، خیلی‌ها از این آب شفا گرفته‌اند، اما این آب که همانی است که هر روز از آن می‌خوریم پس چرا این شفابخش است؟

طشت‌ها و آب‌ها که تقدس ندارند، این کربلاست که به آن حرمت داده، به حرمت لب‌های خشکیده‌ای که در کنار آب با خون سیراب شدند.

مادری با چشمان گریان به کودکش آب می‌دهد و پس از آن کودک را محکم در آغوش می‌گیرد، گویا یاد رباب و دل خونش از تشنگی طفل 6 ماهه‌اش افتاده...

حاج اصغر از قروه آمده، یکی از پسرانش میهمان همیشگی امام حسین(ع) است، او را فدایی راه حسین کرده است، خودش ساک به دستش داد و او را راهی کرد تا از انقلاب و اسلام دفاع کند.

می‌پرسم چرا آمدید؟ جواب می‌دهد: محرم خودش ما را به جوش می‌آورد، ما زنده امام حسین هستیم، چرا نیایم.

یکی آن طرف‌تر سر بر دیوار گذاشته و زیر لب زمزمه‌ها دارد، نزدیک می‌شوم، خودش مداح است آقا ایرج آرام می‌گوید: حسینین شهرتی دودموش جهانی... دوشوب آوازه سی البرز و قافه.

آقای حیدری بازنشسته فرهنگی است، می‌گوید طشت‌گذاری آیین چندین و چند ساله نیست، قدمتش را از سال 61 هجری دارد، با محرم زاده شده و تا آمدن منتقم خون خدا امتداد خواهد داشت.

آیین طشت‌گذاری نخستین آیین عاشورایی در کردستان است که اربعین سال گذشته در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید و در بین مفاخر معنوی قرار گرفت.

عزاداری امام حسین(ع) امتداد یک تاریخ سراسر حماسه است.

مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه کردستان در این مراسم گفت: همه نهضت‌های ‏عدالتخواهانه و ظلم‌ستیز که در طول تاریخ و با الهام از شهادت امام حسین(ع) و حادثه عاشورا پدید آمده و خواهد آمد، از مراحل نهضت عاشورا در امتداد تاریخی آن به حساب می‏آید.

حجت‌الاسلام محمود صفی‌زاده با بیان اینکه قیام امام حسین(ع)، تنها برای اعتراض به فساد حکومت اموی و یزید نبود، افزود: این قیام درسی برای احیای آزادگی و شرف در همه‏ زمان‌ها بود.

وی عظیم‌ترین سرمایه معنوی مسلمانان را برگرفته از مکتب عظیم حسینی معرفی کرد و افزود: انقلاب اسلامی ایران پرتوئی از عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است.

صفی‌زاده با اشاره به اینکه ثمره خون امام حسین(ع) به صورت نهال انقلاب اسلامی در سرزمین ما به بار نشسته است، افزود: حادثه عظیم عاشورا پایه اصلی انقلاب اسلامی و پشتوانه پیروزی نهضت ما، توجه به قیام امام حسین(ع) بود.

این مسئول خاطرنشان کرد: همان طور که حضرت امام خمینی(ره) فرموده‌اند: «زنده نگه‌داشتن عاشورا یک مسئله بسیار مهم سیاسی عبادی است»، همه ما باید کربلا را زنده نگه داریم چرا که زنده ماندن اسلام در پرتو زنده بودن محرم و عاشوراست./ج1