در بیستمین نشست "صحنه کاغذی" در فرهنگ سرای فردوس مطرح شد؛
«گام زدن بر یخ های نازک» روایتی از آدم های دل شکسته ی تئاتر
مسعود توکلی منتقد در نشست "صحنه کاغذی" گفت: نمایش نامه ی"گام زدن بر یخ های نازک" فضای سرد و دل مرده ی تئاتر را در زمان های مختلف نشان می دهد و روایتگر آدم های عاشق و دل شکسته ی تئاتر است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومي فرهنگسراي فردس، بیستمین نشست "صحنه کاغذی" با نمایش نامه خوانی، معرفی، نقد و بررسی نمایش
نامه "گام زدن بر یخ های نازک" با حضور غلام حسین دولت آبادی و آراز
باسقیان نویسندگان اثر، مسعود توکلی (پژوهشگر و منتقد تئاتر)، بهزاد
صدیقی(نمایش نامه نویس ومنتقد)عصرروز یکشنبه 5 آبان ماه جاری در فرهنگسرای
فردوس برگزار شد.
"گام زدن بر یخ های نازک" سرشار از موقعیت های مختلف
در ابتدای نشست
بهزاد صدیقی با اشاره به اینکه وجود این جلسات به ارزش گذاری آثار
نویسندگان کمک می کند در ادامه گفت: نمایش نامه "گام زدن بر یخ های نازک"
اثری بلند محسوب می شود که در 270 صفحه نوشته شده است. بعد از بزرگان نمایش
نامه نویسی مانند بهرام بیضایی و اکبر رادی کمترنمایشنامه ی طولانی به نگارش در امد و این اثر بعد از سال ها، با شخصیت ها و پرده های متعدد خلق شد.
وی در ادامه
افزود:پیش از این دونمایش نامه نویس، درادبیات نمایشی ایران و جهان نمایش
نامه های دیگری بودند که سوژه ی خود را نمایش نامه یا نویسنده ی درام یا نمایشنامه نویس و یا تئاتر انتخاب کردند که از نمونه های آن می توانم به نمایش نامه ی از پشت شیشه ها و کاکتوس اکبر رادی ، افرای بهرام بیضایی ، زمستان 66 و تنها راه ممکن محمد یعقوبی و از نمونه های خارجی آن می توانم به زندگی در تئاتر دیوید ممت اشاره کنم.
آراز بارسقیان یکی
از نویسندگان این اثر درباره ی خلاصه ای از این نمایش نامه توضیح داد:
نمایش نامه "گام زدن بر یخ های نازک" دو روایت موازی از دو نویسنده است که
در زمان های متفاوت هستند. این دو نویسنده در موقعیت های مختلف با مشکلات
کار تئاتر روبرو می شوند.
در ادامه جلسه
صدیقی با اشاره به اینکه تعامل بین دو نویسنده برای یک دست کردن افکار کار
مشکلی است در ادامه اظهار کرد: یکی از جذابیت های این اثر تعامل بین دو
نویسنده و نزدیک شدن به یک قصه است.به نظر می رسد که تعامل بین اندیشه های
این نمایش نامه نویسان به سرانجام خوبی رسید ه است. در نمایش نامه "گام زدن
بر یخ های نازک" ظرفیت ها و موقعیت های مختلف و متنوعی وجود دارد که
تماشاگر را ترغیب به دنبال کردن ادامه داستان می کند.
این منتقد تئاتر
درباره سوژه این اثر بیان کرد: نمایش نامه "گام زدن بر یخ های نازک" به
لحاظ سوژه جزو نمایش نامه هایی است که از دنیای تئاتر و وضعیت آن، به نفع
داستان خود استفاده می کنند و درام، سوژه اصلی داستان می شود.
عنوان نمایش نامه پیام را به مخاطب می رساند
مسعود توکلی، منتقد
تئاتر این جلسه با اشاره به عنوان این نمایش نامه می گوید: عنوان این
نمایش نامه ما را با پیام داخل متن آشنا می کند و کاملا مضمون نمایش نامه
را در بر دارد. "گام زدن بر یخ های نازک" این پیام را می دهد که زیر پای ما
سست و ناپایدار است و ما باید حرکت کنیم و گام برداریم.
توکلی در ادامه
اضافه کرد: داستان این نمایش نامه هشدار می دهد که فعالیت در عرصه تئاتر
سرشار از خطر و ریسک است. متن نمایش نامه از یک نوع نگاه تاریخی به یک پیام
و محتوای بیرونی می رسد. و مخالفت های موجود در اثر، به جذابیت آن می
افزاید و با این تناقص ها سیر تاریخی تئاتر به تصویر کشیده می شود.
در این اثر سیر تاریخی تئاتر به تصویر کشیده می شود
این نمایش نامه
نویس با اشاره به روایت تاریخی این نمایش نامه در ادامه گفت: نمایش نامه
"گام زدن بر یخ های نازک" در کنار مرور تاریخ معاصر ایران، بخشی از هنر
تئاتر و سیر تاریخی آن را روایت می کند. این نمایش نامه صرفا یک روایت
تاریخی نیست اما از نقل تاریخی به سرعت می گذرد. این اثر فضای سرد و دل
مرده ی تئاتر را در زمان های مختلف نشان می دهد و آدم های عاشق و دل شکسته ی تئاتر را نشان می دهد که به نقطه ی روشنی نمی رسند.
غلام حسین دولت
آبادی دیگر نویسنده این اثر درباره ی روایت تاریخی نمایش نامه می گوید: این
نمایش نامه صرفا یک روایت تاریخی نیست بلکه روایت تاریخی ما از تاریخ است،
زیرا بسیاری از رویدادها و شخصیت های این نمایش نامه با رویدادهای واقعی
تاریخ مطابقت ندارد. ما در این نمایش آشنایی زدایی از تئاتر کردیم، زیرا
تنها یک نفر این هنر را به ایران نیاورده است و افراد متعددی در این زمینه
زحمت کشیدند.
بارسقیان با تاکید
صحبت های دولت آبادی می افزاید: تاریخ انسان ها را نابود می کند و ما هم در
این نمایش نامه این نابودی را به تصویر کشیدیم.
توکلی در ادامه
نشست در ادامه صحبت های پیشین خود درباره روایت تاریخی این نمایش نامه
تاکید کرد: اگر برجستگی شخصیت های داستان را نداشته باشیم، داستان نوعی
نگاه تاریخی را روایت می کند که این روایت بر نمایش نامه سیطره پیدا کرده
است. با توجه به طولانی بودن اثر بهتر بود برای جذابیت بیشتر، از ایجاز بیش
تری استفاده می شد.
صدیقی درباره
فضاسازی این نمایش اظهار کرد: فضا سازی یکی از ویژگی های این اثر محسوب می
شود که با شخصیت ها و مکان های مختلف به وجود می آید، اما این ویژگی ها
موجب سردرگمی مخاطب نمی شود.
توکلی با اشاره به
زبان ساده این نمایش نامه در ادامه توضیح داد: روان بودن دیالوگ ها و
آراستگی زبان متن خواننده را با اثر همراه می کند. همچنین تنوع در صحنه ها
با وجود متنی طولانی از خستگی خواننده جلوگیری می کند. همچنین قرار گرفتن
سادگی و پیچیدگی های متن به جذابیت اثر می افزاید.
وی هم چنین درادامه گفت: فراز و فرود در ریتم و طولانی بودن متن تنها نقطه ضعف این نمایش نامه محسوب می شود.
بهزاد صدیقی در
پایان این نشست گفت : نمایش نامه ی گام زدن بر یخ های نازک ادای دینی است
به نمایش نامه نویسان و هنرمندان تئاتر ایران که با مرارت در این عرصه گام
زدند.
انتهاي پيام/
انتهاي پيام/
