به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به
نقل از روسیاالیوم، "علی الاحمد" درباره چندگانگی سیاست های عربستان در منطقه در گفتگو با شبکه تلویزیونی روسیا الیوم گفت: واقعیت این است که عربستان از حمایت های سیاسی و نظامی آمریکا برخوردار است و از آن در جهت بقای خود در قدرت سود برده است.
از سوی دیگر ریاض همواره از تکیه کردن به کمک های واشنگتن برای تقویت جایگاه منطقه ای خود بهره برده است. اما باید گفت سیاست های منطقه ای آمریکا و عربستان در منطقه هماهنگی گذشته را از دست داده است و نمونه آن درخصوص پرونده افغانستان است زیرا حامد کرزای اهمیت چندانی برای ریاض ندارد، اما در عوض از طالبان افغانستان حمایت می کند و همچنین برقراری روابط دو جانبه ریاض با دولت پاکستان و طالبان پاکستان برای همه آشکار است.
این کارشناس افزود: ما می بینیم که عربستان در رابطه با مسئله عراق رفتار دوگانه ای از خود نشان داده است زیرا در ابتدای اشغال این کشور از سوی آمریکا، ریاض از اقدام نظامی بر ضد بغداد حمایت کرد و پس از آن از تروریست ها و گروه های مخالف حمایت کرد.
عربستان درخصوص مسئله سوریه نیز برخی اختلافات شکلی با آمریکا دارد، همچنین در خصوص مصر دو کشور عربستان و آمریکا بر سر سرنگونی مرسی توافق کردند.
وی افزود: عربستان برای جلوگیری از سرنگونی رژیم حسنی مبارک تلاش های زیادی انجام داد، زیرا به قدرت رسیدن گروه اخوان المسلمین در کشور بسیار مهم سنی مذهب مانند مصر، قطعا نه فقط برای یک حکومت ضعیف و پادشاهی مانند عربستان بسیار خطرناک است بلکه به ضرر همه کشورهای حوزه خلیج فارس خواهد بود.
وی افزود، واقعیت این است که مواضع آمریکا و عربستان در خصوص اخوان المسلمین و مصر تفاوت چندانی ندارد. از سوی دیگر زمانی که محمد مرسی در آستانه سرنگونی بود، آمریکا تلاش های اخوان المسلمین را برای بر قراری تماس بی پاسخ گذاشت. از این رو واشنگتن و ریاض از روی کار آمدن حکومت های منتخب در منطقه جدا از اسلامی یا سکولار بودن آن به شدت نگرانند، و هدف اصلی آمریکا در خاورمیانه حفظ رژیم های غیر مردمی و ضعیف است، تا بتواند از آنها پایگاه های نظامی و جاسوسی به دست آورد.
واقعیت این است که امروز در مصر یک گروه نظامی در رأس قدرت قرار گرفته است، اگرچه رئیس جمهور منتخب مردمی (محمد مرسی) سیاست های نادرست اتخاذ کرد. در نهایت می توان گفت حکومت های کودتا و ضعیف توانایی رد خواسته های آمریکا را ندارد و در عوض دولت های منتخب و مردمی در اتخاذ سیاست های خود از استقلال نسبی برخوردارند.