به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران در منطقه ای از محله ای به نسبت بالا شهر چهار راه قنات یا همان دولت در خیابان شهید حسن تاش خانه ای که قدمت آن در ظاهرش که با چوبی و آجرهای قدیمی در 2 طبقه ورودی آن تابلویی که روی آن انجمن نابینایان ایرانی نوشته توجه ما را به سمت خود می کشاند وقتی به درون آن روانه شدم دیدن چند پله به سمت پایین برای تردد مختص روشندل بیشتر مرا به فکر فرو برد.
سالنی با دو اتاق تودرتو و در سمت حیاط بزرگ و پر درخت و زیبا و باز از خود پرسیدم از چگونه مي توان حس این همه زیبایی را برای همه روشندلان تعريف کرد.
 به داخل اتاق مدیریت هدایت شديم تا گفتگویی با رئیس هیئت مدیره انجمن نابینایان آقای جمالی داشته باشم.  
 
جمالی 62 ساله که خود نابینا بود گفت: از سن 14 سالگی بر اثر سانحه ای نابینا شدم با کمک اطرافیان و خانواده توانستم اعتماد به نفس خود را به دست آورم و تحصیلاتم را تا ارشد از دانشگاه شهید بهشتی ادامه دادم و حال بازنشسته سازمان بهزیستی هستم.  
 
از شغل اصلی وی جویا شدم که این گونه پاسخ داد: من کارشناس مسئول آموزشی توانبخشی در بهزیستی بودم سال 85 بازنشسته شدم همزمان 5 سال درس توانبخشی را در دانشگاه شهید بهشتی تدریس می کردم و بعد از آن در رادیو و تلویزیون فعالیت هایی داشته ام. مدیر مسئول روشندلان و سردبیر مجله بوده ام در حال حاضر مسئولیت رئیس هیئت مدیره انجمن نابینایان است.  
 
در دل گفتم آفرین به باور و غیرتت اي مرد که به اینجا رسیده اي   و با یک سانحه زندگی را نباخته اي چرا که ما و امثال ما غافل ايم از نیروهای درونی مان با تمام سلامتی و نیروهایی که در اختیارمان هست با کوچکترین مشکلی از پای درامده و ادامه زندگی را پوچ می دانند.  
 جمالی در خصوص امکانات درس خواندن گفت: با خط بریل درس خواندم در حال حاضر با وجود این انجمن برای کودکان5 کتابخانه در ایران مجهز به وسایل آموزشی صوتی گویا و اسباب بازیهای الکترونیکی ساخته ایم.  
 
او که رویی بسیار خندان و شاداب داشت از زندگیش بسیار خشنود بود همه را موهبتی از خدا می دانست.
 
وی در ادامه اظهار داشت: حس لامسه در تمامی نابینایان برقرار است و البته اکثر ما چشمانمان نمی بیند ولی همه چیز در اطرافمان را حس می کنیم مثلا وجود افرادی که برخی مواقع نگاهی ترحم آمیز در کوچه و خیابان متوجه می شویم. البته از سن ما گذشته تمام کارها از ترحم مردم و بی اطلاعی آنان از توانایی های یک نابینا را می دانیم.  
 
ما هم یک انسان هستیم با توانایی ها و استعدادهایی شاید فراتر از انسان های سالم که از داشته هایشان استفاده نمی کنند.  
 
در میان ما هستند افرادی که کاملا مستقل زندگی می کنند تمامی کارهای خود را به تنهایی انجام داده و جز نابغه های درسی، ورزشی و رتبه های یک رقمی کنکور ارشد و دکتری هستند ولی صد حیف و افسوس که در جامعه جایگاهی ندارند ولیکن خسته نشده اند.  
 
جمالی با اشاره به وضع تردد به عنوان بزرگترین مشکل در زندگی برای روشندلان اظهار داشت: بیشترین مشکلی که ما با آن روبه رو هستیم خیابانها و مسیرها اصلا مناسب سازی نیستند و نمی توان در آن عبور کرد.  
 
در ادامه عدم اشتغال نابینایان را بیشترین معضل دانست و افزود: حدود 500 نفر از نابینایان کشور سطح سواد حداقل لیسانس با معدلهای بالا بوده ولی برای آن ها هیچ گونه کاری وجود ندارد و این ناشی از عدم شناخت توانایی های یک نابینا در جامعه است.  
 
وی با گلایه از مسئولان داخلی در جامعه درخواست خود را این گونه مطرح کرد: از مسئولان، رسانه ها و قشر تحصیل کرده جامعه درخواست داریم آگاهی لازم را به اقشار عامی در مورد توانایی های نابینایان  بدهند و از  آنها به عنوان فردی دستفرش و دروه گرد در فیلم هایشان استفاده نکنند.  
 
این حرف خیلی معنی دارد به خودم تاسف خوردم و به فکر فرو رفتم که واقعا چرا وقتی افرادی نخبه و توانا و کاربلد و آگاه به علم هایی که خیلی از افراد ندارند باید به صورت دستفروش و دوره گرد معرفی کنیم تا دید جامعه هم به آن ها این گونه شود.  
 
وی در مورد فعالیت و حمایت های انجمن تصریح کرد: انجمن از سال 72 تاسیس شده و تاکنون دردو بخش فعالیت دارد  فعالیت های انجمن به دو بخش خدمات عمومی و حمایتی تقسیم می شود که بخش عمومی شامل احیای حقوق افراد نابینا و کم بینا ترجمه مناسب سازی سطح شهر، بیمه و تامین اجتماعی، توسعه و ارائه خدمات فرهنگی و اجتماعی، فراهم آوردن زمینه های مناسب جهت اشتغال است.  
 
وی در ادامه افزود: بخش دوم که بخش حمایتی شامل آذوقه، لباس، خوراک، وام قرض الحسنه، جهیزیه، مراسم عروسی، مشاوره ، مددکاری می شود که با کمک خیرین میسر است.  
 
وی با اشاره به گلایه خود از مسئولان افزود: مسئولان هیچ گونه کمکی در اختیار ما نمی گذارند و مایحتاج معمولی آب و برق و گاز و تلفن اینجا هم با زحمت تامین می کنند کمک های حمایتی ما توسط افراد خیر است و با توجه به اطلاع رسانی پایین در جامعه این کمک هم بسیار کم است.  
 
جمالی با اشاره به تعداد زیاد نابینایان سرپرستان خانواده افزود: قشر نابینایان بنیاد ایران حدود 3 هزار نفرند و برای معیشت خود نیاز به درآمد دارند آن ها با توجه به توانایی و تحصیلات والایی که دارند می توانند پابه پای انسانهای دیگر حتی دقیق تر از آن ها کار انجام دهند و مستلزم زمینه سازی در جامعه و ارگانها و کمک و پشتیبانی مسئولان داریم./ل