گپی با آقای بازیگر به بهانه افتتاح «خانه سالمندان هنرمند»
عزت‌الله انتظامی بازیگر پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما از چهره‌های شاخص فرهنگی و هنری کشور است که همواره‌شان و مقام خودش و هنرش را حفظ کرده و حتی در سال‌های پیری نیز که بسیاری از بزرگان به‌دلایل مختلف شخصی و اجتماعی دچار خطا و لغزش می‌شوند، در کارنامه حرفه‌ای اش علاقه‌مندان را ناامید نکرده است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، بازیگر فیلم‌های شاخصی چون «گاو»، «حاجی واشنگتن»، «اجاره‌نشین‌ها»، «روز فرشته»، «روسری آبی» و مجموعه به یادماندنی «هزاردستان» مدت‌هاست که با وسواس همیشگی و نگاه حرفه‌ای به پیشنهادهای مختلف بازیگری پاسخ منفی می‌دهد و حاضر به پذیرش هرنقش و فیلمی نیست.
آقای بازیگر بعد از بازی در فیلم «چهل سالگی» ساخته علیرضا رئیسیان در سال 1388 در فیلم دیگری ظاهر نشده، ولی مدتی است که منتظر مهیا شدن شرایط برای ساخت فیلم «قطار زمستانی» به کارگردانی خسرو سینایی فیلمساز توانمند و خوش قریحه است.
بزرگی این چهره محبوب تنها به نقش آفرینی‌های رندانه و جذابش محدود و منحصر نمی‌شود و او جدا از این مقوله در زندگی شخصی نیز همواره به اصول اخلاقی و انسانی پایبند بوده و در کارهای خیر و خداپسندانه گام‌های ارزشمندی برداشته است.
خبر خوش افتتاح نخستین خانه سالمندان ویژه هنرمندان با نام «خانه سالمندان هنرمند عزت الله انتظامی» دلیل خوبی بود تا سراغ آقای بازیگر برویم و از او درباره ایده اولیه این مجموعه، پیگیری‌هایش و به سرانجام رسیدن آن بپرسیم. استاد هم باوجود مشغله و گرفتاری بسیار با مهربانی همیشگی و رویی باز و گشاده پاسخگو بود.
طرح اولیه افتتاح «خانه سالمندان هنرمند عزت‌الله انتظامی» از سوی چه کسی و از چه زمانی مطرح شد؟
همیشه به این موضوع و وجود مجموعه‌ای برای هنرمندانی که به سال‌های پیری می‌رسند، فکر می‌کردم و دوست داشتم کاری در این زمینه انجام دهم. تا این‌که بعد از درگذشت منصوره حسینی نقاش ایرانی در بیست و ششم خرداد سال 91 خیلی جدی‌تر به این مساله فکر کردم و تصمیم گرفتم حتما جایی را برای هنرمندان سالمند درنظر بگیریم تا به جای تنهایی درکنارهم باشند و احساس انزوا نکنند. بعد این مساله را با ایرج راد، مدیرعامل خانه تئاتر در میان گذاشتم که مورد موافقت و استقبال او هم قرار گرفت.
در مرحله بعد موضوع را با آقای دکتر همایون هاشمی رئیس سازمان بهزیستی کشور مطرح کردیم که ایشان هم از این طرح استقبال کرد. بعد از موافقت آقای هاشمی در این یک سال ساختمان‌های مختلفی را که همگی تحت اختیار بهزیستی بودند دیدیم، ولی بعضی از آنها مناسب آن چیزی که ما دنبالش بودیم، نبودند. به هرحال ما جایی را می‌خواستیم که فضای مناسبی داشته باشد و تا حدودی مطابق حال و احوال و روحیه هنرمندان سالمند باشد.
تا این‌که چند ماه پیش ساختمانی مجهز را در منطقه ولنجک دیدیم و به این نتیجه رسیدیم که بد نیست موقتا اینجا را افتتاح کنیم و بعدا به فکر جای بهتر و بزرگتری باشیم. در مجموع خیلی از این اتفاق خوشحالم و امیدوارم با این کار هنرمندان سالمند دیگر بعد از این جایی برای دورهم جمع شدن داشته باشند و احساس تنهایی نکنند.
این مرکز چه امکاناتی دارد؟
فعلا یک طبقه از این ساختمان در اختیار هنرمندان سالمند قرارگرفته که چهار اتاق و چند تخت دارد که حدود ده نفر از خانم‌ها و آقایان می‌توانند به آنجا مراجعه و از امکانات موجود استفاده کنند. به دوستان گفته‌ام اگر محلی را هم برای فعالیت‌های صحنه‌ای این عزیزان فراهم کنند خیلی خوب است تا گاهی نمایشی را هم در آن فضای دوستانه تمرین و اجرا کنند. این کار تاثیر بسیار مثبتی در روحیه آنها خواهد داشت.
باتوجه به تعداد بالای هنرمندان سالمند که نیاز به رسیدگی، پرستاری و مراقبت دارند، فکر می‌کنید ظرفیت این مجموعه برای پذیرش متقاضیان کافی باشد؟
نه، کافی نیست، ولی این تازه مرحله اول کار و شروع یک راه است. هدفمان بیشتر این بود که ابتدا این طرح را به کرسی بنشانیم و بعد ا‌ن‌شاءالله دوستان بتدریج در ادامه آن را تکمیل خواهند کرد. آقای دکترهاشمی که خیلی به ما در این زمینه کمک کرد، قول داد که فضای دیگری را هم در اختیار مجموعه قرار دهد تا بشود تعداد بیشتری از هنرمندان سالمند را در این محل مورد پذیرش قرار داد.
البته خوش قولی ایشان قبلا ثابت شده و بهزیستی با مشارکت جهاد دانشگاهی همکاری‌های لازم را برای افتتاح این مرکز با ما انجام داده است.
همان محل گسترش پیدا می‌کند یا جای دیگری را به این قضیه اختصاص می‌دهند؟
دیگر فرقی نمی‌کند. ممکن است همه این ساختمان فعلی را دراختیار هنرمندان قرار دهند یا شاید هم جای دیگری را برای متقاضیان بگیرند. اما آن چیزی که اهمیت دارد این است که کلید این اتفاق خوب خورده و این اقدام شکل عملی به خود گرفته و اخبار آن هم بخوبی منعکس شده است.
هزینه‌های اقامت، درمان و پذیرایی را چه گروه و نهادی تامین می‌کند؟ ظاهرا خود متقاضیان هنرمند هم باید بخشی از هزینه‌ها را بپردازند.
نه، آقای راد جلسات و نامه‌نگاری‌هایی با مسئولان بهزیستی داشت و قرار شد که خود سازمان بهزیستی همه هزینه‌ها را به‌طور کامل تامین کند و بپردازد. یعنی هرهنرمند خانم و آقایی که به «خانه سالمندان هنرمند» می‌آید با هزینه‌های بهزیستی معالجه می‌شود و در حد مقدورات و امکانات آنجا تحت نظر و درمان قرار می‌گیرد. در اینجا کارهای خدماتی درمانی همچون فیزیوتراپی هم انجام می‌شود. پزشک و پرستارانی هم همیشه حضور دارند تا به وضع هنرمندان رسیدگی کنند. حتی امکانی فراهم شده که افراد می‌توانند برای چند وقتی هم در آنجا اقامت کنند.
این مرکز فقط مخصوص هنرمندان سالمند تئاتر و سینماست یا دیگر هنرمندان هم می‌توانند از آن استفاده کنند؟
بیشتر مربوط به هنرمندان تئاتر و سینماست، ولی هنرمندان دیگر رشته‌ها هم می‌توانند از امکانات آنجا استفاده کنند. به نظرم سازمان‌ها و نهادهای مختلف و مسئولان باید دست به دست هم دهند و نسبت به احداث و ایجاد چنین مراکزی اقدام کنند. چون افراد و هنرمندان زیادی هستند که نیاز به این توجه و مراقبت دارند.
نحوه پذیرش افراد به چه صورت است؟ خودشان مراجعه می‌کنند یا شما کسانی را به این مرکز معرفی می‌کنید؟
ما از طریق خانه تئاتر هنرمندانی را به این مرکز معرفی می‌کنیم تا آنها را پذیرش و نگهداری کنند.
راه‌اندازی چنین مجموعه‌ای ارتباطی به تغییر و تحولات دولت و آمدن مسئولان جدید فرهنگی و هنری دارد؟
نه، اصلا ارتباطی به این قضیه ندارد. ما از مدت‌ها قبل دنبال اجرایی شدن چنین اقدامی بودیم و همان‌طور که گفتم بعد از مرگ اسفبار و ناراحت کننده منصوره حسینی نقاش معروف و بین‌المللی بود که تصمیم جدی‌تری دراین‌باره گرفتیم. تا این‌که با همکاری و مشارکت سازمان بهزیستی و شخص آقای دکتر هاشمی چند وقت قبل ساختمانی را دراختیار ما قرار دادند و چند روز پیش هم با برپایی مراسمی ویژه افتتاح شد که بازتاب خوبی هم داشت. و می‌دانم که حتما هم این محل گسترش پیدا خواهد کرد.
کار تبدیل خانه تان به «بنیاد فرهنگی و هنری انتظامی» به کجا انجامید؟
در این یکی دو سال همیشه پیگیر این کار بوده‌ام و دوست داشتم خانه‌ام به موزه و نمایشگاه و بنیاد فرهنگی و هنری تبدیل شود تا به‌واسطه آن بتوان کارهای خیر کرد. خدا را شکر همه کارهای این مجموعه انجام شده و در همین یکی، دو هفته افتتاح می‌شود.
تولید فیلم آقای خسرو سینایی (قطار زمستانی) به کجا رسید؟ خبر خوشی درباره ساخت آن دارید؟
باوجود صحبت‌ها و توافقات به عمل آمده بین دولت‌های ایران و لهستان هنوز طرف ایرانی آمادگی تولید این کار را ندارد و نمی‌دانم که چرا اقدام موثری دراین زمینه انجام نمی‌دهد؟ دوست دارم و منتظر سفر با این «قطار زمستانی»ام چراکه فیلمنامه بسیار خوب و جذابی دارد، قصه‌اش درباره جنگ جهانی دوم و پناه آوردن لهستانی‌ها به ایران از دست هیتلر است. این فیلم درصورت ساخته شدن موفقیت زیادی به دست می‌آورد و اعتبار خوبی را نصیب سینمای ایران می‌کند.
قصد بازی در کار جدیدی ندارید؟
نه، فعلا حال جسمانی خوبی ندارم و کارهای پیشنهادی را قبول نمی‌کنم.
برای پیشبرد روند امور خانه سینما نظر و پیشنهادی ندارید؟
نه، هیچ‌گونه دخالتی در این ماجرا نداشته و ندارم. خودشان می‌دانند که کی جلسه تشکیل دهند یا ندهند. چون من خیلی به خانه سینما رفت و آمدی نداشتم. فقط در روز افتتاح و بازگشایی خانه سینما همراه آقای حجت‌الله ایوبی بودم.
فکر می‌کنید اوضاع سینمای ما در آینده بهتر شود؟
والله، اوضاع سینمای ایران با اظهارنظر من بهتر نمی‌شود. (می‌خندد)
آقای بازیگر بعد از بازی در فیلم «چهل سالگی» ساخته علیرضا رئیسیان در سال 1388 در فیلم دیگری ظاهر نشده، ولی مدتی است که منتظر مهیا شدن شرایط برای ساخت فیلم «قطار زمستانی» به کارگردانی خسرو سینایی فیلمساز توانمند و خوش قریحه است.
بزرگی این چهره محبوب تنها به نقش آفرینی‌های رندانه و جذابش محدود و منحصر نمی‌شود و او جدا از این مقوله در زندگی شخصی نیز همواره به اصول اخلاقی و انسانی پایبند بوده و در کارهای خیر و خداپسندانه گام‌های ارزشمندی برداشته است.
خبر خوش افتتاح نخستین خانه سالمندان ویژه هنرمندان با نام «خانه سالمندان هنرمند عزت الله انتظامی» دلیل خوبی بود تا سراغ آقای بازیگر برویم و از او درباره ایده اولیه این مجموعه، پیگیری‌هایش و به سرانجام رسیدن آن بپرسیم. استاد هم باوجود مشغله و گرفتاری بسیار با مهربانی همیشگی و رویی باز و گشاده پاسخگو بود.
طرح اولیه افتتاح «خانه سالمندان هنرمند عزت‌الله انتظامی» از سوی چه کسی و از چه زمانی مطرح شد؟
همیشه به این موضوع و وجود مجموعه‌ای برای هنرمندانی که به سال‌های پیری می‌رسند، فکر می‌کردم و دوست داشتم کاری در این زمینه انجام دهم. تا این‌که بعد از درگذشت منصوره حسینی نقاش ایرانی در بیست و ششم خرداد سال 91 خیلی جدی‌تر به این مساله فکر کردم و تصمیم گرفتم حتما جایی را برای هنرمندان سالمند درنظر بگیریم تا به جای تنهایی درکنارهم باشند و احساس انزوا نکنند. بعد این مساله را با ایرج راد، مدیرعامل خانه تئاتر در میان گذاشتم که مورد موافقت و استقبال او هم قرار گرفت.
در مرحله بعد موضوع را با آقای دکتر همایون هاشمی رئیس سازمان بهزیستی کشور مطرح کردیم که ایشان هم از این طرح استقبال کرد. بعد از موافقت آقای هاشمی در این یک سال ساختمان‌های مختلفی را که همگی تحت اختیار بهزیستی بودند دیدیم، ولی بعضی از آنها مناسب آن چیزی که ما دنبالش بودیم، نبودند. به هرحال ما جایی را می‌خواستیم که فضای مناسبی داشته باشد و تا حدودی مطابق حال و احوال و روحیه هنرمندان سالمند باشد.
تا این‌که چند ماه پیش ساختمانی مجهز را در منطقه ولنجک دیدیم و به این نتیجه رسیدیم که بد نیست موقتا اینجا را افتتاح کنیم و بعدا به فکر جای بهتر و بزرگتری باشیم. در مجموع خیلی از این اتفاق خوشحالم و امیدوارم با این کار هنرمندان سالمند دیگر بعد از این جایی برای دورهم جمع شدن داشته باشند و احساس تنهایی نکنند.
این مرکز چه امکاناتی دارد؟
فعلا یک طبقه از این ساختمان در اختیار هنرمندان سالمند قرارگرفته که چهار اتاق و چند تخت دارد که حدود ده نفر از خانم‌ها و آقایان می‌توانند به آنجا مراجعه و از امکانات موجود استفاده کنند. به دوستان گفته‌ام اگر محلی را هم برای فعالیت‌های صحنه‌ای این عزیزان فراهم کنند خیلی خوب است تا گاهی نمایشی را هم در آن فضای دوستانه تمرین و اجرا کنند. این کار تاثیر بسیار مثبتی در روحیه آنها خواهد داشت.
باتوجه به تعداد بالای هنرمندان سالمند که نیاز به رسیدگی، پرستاری و مراقبت دارند، فکر می‌کنید ظرفیت این مجموعه برای پذیرش متقاضیان کافی باشد؟
نه، کافی نیست، ولی این تازه مرحله اول کار و شروع یک راه است. هدفمان بیشتر این بود که ابتدا این طرح را به کرسی بنشانیم و بعد ا‌ن‌شاءالله دوستان بتدریج در ادامه آن را تکمیل خواهند کرد. آقای دکترهاشمی که خیلی به ما در این زمینه کمک کرد، قول داد که فضای دیگری را هم در اختیار مجموعه قرار دهد تا بشود تعداد بیشتری از هنرمندان سالمند را در این محل مورد پذیرش قرار داد.
البته خوش قولی ایشان قبلا ثابت شده و بهزیستی با مشارکت جهاد دانشگاهی همکاری‌های لازم را برای افتتاح این مرکز با ما انجام داده است.
همان محل گسترش پیدا می‌کند یا جای دیگری را به این قضیه اختصاص می‌دهند؟
دیگر فرقی نمی‌کند. ممکن است همه این ساختمان فعلی را دراختیار هنرمندان قرار دهند یا شاید هم جای دیگری را برای متقاضیان بگیرند. اما آن چیزی که اهمیت دارد این است که کلید این اتفاق خوب خورده و این اقدام شکل عملی به خود گرفته و اخبار آن هم بخوبی منعکس شده است.
هزینه‌های اقامت، درمان و پذیرایی را چه گروه و نهادی تامین می‌کند؟ ظاهرا خود متقاضیان هنرمند هم باید بخشی از هزینه‌ها را بپردازند.
نه، آقای راد جلسات و نامه‌نگاری‌هایی با مسئولان بهزیستی داشت و قرار شد که خود سازمان بهزیستی همه هزینه‌ها را به‌طور کامل تامین کند و بپردازد. یعنی هرهنرمند خانم و آقایی که به «خانه سالمندان هنرمند» می‌آید با هزینه‌های بهزیستی معالجه می‌شود و در حد مقدورات و امکانات آنجا تحت نظر و درمان قرار می‌گیرد. در اینجا کارهای خدماتی درمانی همچون فیزیوتراپی هم انجام می‌شود. پزشک و پرستارانی هم همیشه حضور دارند تا به وضع هنرمندان رسیدگی کنند. حتی امکانی فراهم شده که افراد می‌توانند برای چند وقتی هم در آنجا اقامت کنند.
این مرکز فقط مخصوص هنرمندان سالمند تئاتر و سینماست یا دیگر هنرمندان هم می‌توانند از آن استفاده کنند؟
بیشتر مربوط به هنرمندان تئاتر و سینماست، ولی هنرمندان دیگر رشته‌ها هم می‌توانند از امکانات آنجا استفاده کنند. به نظرم سازمان‌ها و نهادهای مختلف و مسئولان باید دست به دست هم دهند و نسبت به احداث و ایجاد چنین مراکزی اقدام کنند. چون افراد و هنرمندان زیادی هستند که نیاز به این توجه و مراقبت دارند.
نحوه پذیرش افراد به چه صورت است؟ خودشان مراجعه می‌کنند یا شما کسانی را به این مرکز معرفی می‌کنید؟
ما از طریق خانه تئاتر هنرمندانی را به این مرکز معرفی می‌کنیم تا آنها را پذیرش و نگهداری کنند.
راه‌اندازی چنین مجموعه‌ای ارتباطی به تغییر و تحولات دولت و آمدن مسئولان جدید فرهنگی و هنری دارد؟
نه، اصلا ارتباطی به این قضیه ندارد. ما از مدت‌ها قبل دنبال اجرایی شدن چنین اقدامی بودیم و همان‌طور که گفتم بعد از مرگ اسفبار و ناراحت کننده منصوره حسینی نقاش معروف و بین‌المللی بود که تصمیم جدی‌تری دراین‌باره گرفتیم. تا این‌که با همکاری و مشارکت سازمان بهزیستی و شخص آقای دکتر هاشمی چند وقت قبل ساختمانی را دراختیار ما قرار دادند و چند روز پیش هم با برپایی مراسمی ویژه افتتاح شد که بازتاب خوبی هم داشت. و می‌دانم که حتما هم این محل گسترش پیدا خواهد کرد.
کار تبدیل خانه تان به «بنیاد فرهنگی و هنری انتظامی» به کجا انجامید؟
در این یکی دو سال همیشه پیگیر این کار بوده‌ام و دوست داشتم خانه‌ام به موزه و نمایشگاه و بنیاد فرهنگی و هنری تبدیل شود تا به‌واسطه آن بتوان کارهای خیر کرد. خدا را شکر همه کارهای این مجموعه انجام شده و در همین یکی، دو هفته افتتاح می‌شود.
تولید فیلم آقای خسرو سینایی (قطار زمستانی) به کجا رسید؟ خبر خوشی درباره ساخت آن دارید؟
باوجود صحبت‌ها و توافقات به عمل آمده بین دولت‌های ایران و لهستان هنوز طرف ایرانی آمادگی تولید این کار را ندارد و نمی‌دانم که چرا اقدام موثری دراین زمینه انجام نمی‌دهد؟ دوست دارم و منتظر سفر با این «قطار زمستانی»ام چراکه فیلمنامه بسیار خوب و جذابی دارد، قصه‌اش درباره جنگ جهانی دوم و پناه آوردن لهستانی‌ها به ایران از دست هیتلر است. این فیلم درصورت ساخته شدن موفقیت زیادی به دست می‌آورد و اعتبار خوبی را نصیب سینمای ایران می‌کند.
قصد بازی در کار جدیدی ندارید؟
نه، فعلا حال جسمانی خوبی ندارم و کارهای پیشنهادی را قبول نمی‌کنم.
برای پیشبرد روند امور خانه سینما نظر و پیشنهادی ندارید؟
نه، هیچ‌گونه دخالتی در این ماجرا نداشته و ندارم. خودشان می‌دانند که کی جلسه تشکیل دهند یا ندهند. چون من خیلی به خانه سینما رفت و آمدی نداشتم. فقط در روز افتتاح و بازگشایی خانه سینما همراه آقای حجت‌الله ایوبی بودم.
فکر می‌کنید اوضاع سینمای ما در آینده بهتر شود؟
والله، اوضاع سینمای ایران با اظهارنظر من بهتر نمی‌شود. (می‌خندد)
