باشگاه خبرنگاران- با شکست ایدئولوژیک مامون خلیفه مقتدر عباسی در جریان مناظره علمی امام رضا(ع) با متفکران و اندیشمندان ادیان و فرق و مذاهب، به نظر می رسید خلفای عباسی پس از وی از ایده مباحثه و مناظره علمی اندیشمندان ادیان دیگر با اهل بیت عبور کنند اما باز هم در دوران امامت حضرت جواد(ع) دور جدیدی از این جلسات پی ریزی شد.
این بار خلیفه عباسی با توجه به سن کم امام محمد تقی(ع) از رویارویی علمی یحیی بن اکثم فقیه درباری با حضرت جواد(ع) پیش زمینه ذهنی همراه با موفقیت را داشت اما غافل از علم لدنی خاندان عصمت و طهارت بود. شاید این تصور که فردی نونهال در مقابل پرسش یک فقیه برجسته سوال های گوناگونی را مطرح کند و وی را به چالش بکشد در ذهن خلیفه عباسی نمی گنجید اما حقیقت مسلم شایستگی اهل بیت بازهم به رخ تاریخ کشیده شد.
یحیی بن اکثم چنان در برابر استدلال فقهی محکم امام جواد(ع) مقهور شده بود که نمی توانست پرسش دیگری را مطرح کند. حاضران در این جلسه نیز چنین وضعیتی را داشتند. متحیر از توان علمی کودکی بودند که گرچه در 9 سالگی به مقام امامت رسیده بود اما دانشی الهی داشت که برای جامعه گنگ آن زمان و نیز جامعه پر از سوال امروز دارای پیام های روشنی است.
حضرت جواد به روشنی و به دور از هرگونه پیچیدگی، حکم پروردگار درباره شرایط یک فرد به حج رفته را توضیح داد و فقه اصیل تشیع را به تاریخ جهان عرضه کرد. فقهی پویا و سرشار از گنجینه های معنوی و فکری که برای بشر جستجوگر و پرسشگر گشاینده ابهام و جلادهنده روح در جستجوی آرامش است.
از اين وجه مناظره هاي نهمين اختر تابناک آسمان امامت با فرقه ها و مکاتبي چون اهل حديث، واقفيه، زيديه و به ويژه غلات و معتزله بهترين حافظ انديشه ها و مباني برحق تشيع بود و مناظره ايشان با يحيي بن اکثم درباره فضايل خلفا، شگفتي هر دانشمند منصفي را برمي انگيزاند./ي2
يادداشت از نيما بهدادي مهر.
