وی  ادامه داد: با توجه به مطالعه بار بیماری‌های کشور در گروه سنی ۲۹-۱۵ حدود ۵۹ درصد سال‌های زندگی از دست رفته در مردان و ۲۷ درصد سال‌های زندگی از دست رفته در زنان ناشی از حوادث عمدی و غیر عمدی است و به عنوان یک اولویت سلامت و به احتمال قوی اولین اولویت سلامت جوانان مطرح است.

دماری  با اشاره به اینکه کم توجهی در بعد روانی و اجتماعی سلامت به خصوص برنامه‌های پیشگیرانه در اغلب برنامه‌های این گروه سنی دیده می‌‌شود افزود: با وجود اینکه مرور مداخلات و اسناد یک دهه گذشته نشان دهنده افزایش توجه به سلامت این گروه سنی است اما تنها یک برنامه جامع با مشارکت مستقیم وزارت آموزش و پرورش، سازمان ملی جوانان و وزارت بهداشت در سلامت این گروه سنی نوشته شده است که گزارش ارزشیابی برنامه در دسترس نیست.

 دماری در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه تنوع و پوشش مداخلات اجباری، تسهیلی و ترویجی برای ارتقاء سلامت این دو گروه سنی (نوجوانان و جوانان) در موقعیت‌های قابل دسترس اعم از محل تحصیل، محل کار، محل زندگی و تفریح ضعف دارد ادامه داد: در عمل برای گروه سنی نوجوانان خارج از مدرسه، اغلب دانشجویان، جوانان خارج از دانشگاه دارای شغل و جوانان بیکار
برنامه مدونی وجود ندارد. همچنین تحلیل موقعیت سازمانی نظام مدیریت سلامت نوجوانان و جوانان نشان دهنده وضعیت تدافعی است به عبارت دیگر برای تقویت و هماهنگ کردن اجزای این نظام تلاش بسیاری لازم است.


وی اظهار کرد: بخش قابل توجهی از گروه سنی ده تا ۱۸ سال از تحصیل در دوره متوسطه باز می‌مانند (ترک تحصیلی‌ها)، بنابراین برنامه سلامت مدارس پوشش کافی برای این جمعیت فراهم نکرده و در برنامه‌های شبکه‌های بهداشتی نیز این گروه عموما جایی ندارد، به همین دلیل برنامه ریزی برای تحت پوشش قرار دادن این گروه سنی از طریق مدارس، محل‌های کاری و شبکه‌های بهداشتی و اتحادیه اصناف ضروری است.

 دماری، عدم تعریف استاندارد نیروی انسانی ارائه کننده خدمات سلامت مدارس، دسترسی ناکافی به اطلاعات وضع سلامت جوانان، عدم وجود قانون مدون برای آموزش و خدمات بهداشت باروری برای مجرد‌ها را از جمله مشکلات این گروه سنی دانست و گفت: آموزش گروه‌های الگو به صورت برنامه کشوری مدون و استانی در مورد سلامت این گروه سنی ضروری است. همچنین برای پرداختن به سلامت نوجوانان و جوانان ناگزیر از شکل گیری همکاری بین بخشی هستیم اما
تعداد شورا‌ها در مراکز تصمیم گیری خود مانعی برای این همکاری بین بخشی است لذا باید با عنایت به قانون برنامه پنجم توسعه کشور و عمل به آئین نامه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی کشور کارگروه تخصصی سلامت نوجوانان و جوانان را با شرکت ذی نفعان اصلی سلامت جوانان و نوجوانان تشکیل داد و مداخلات بین بخشی را مصوب و پایش نمود.

وی خاطر نشان کرد: وزارت ورزش و جوانان که به عنوان متولی قانونی امور جوانان گروه سنی بالای ۱۵ سال را پوشش می‌دهد باید نقش فعال تری در زمینه ارتقاء سلامت گروه سنی ۱۸ تا ۲۴ سال ایفا کند بنابراین برقراری ساز و کار هماهنگی و همکاری بین وزارت بهداشت و سازمان مذکور هدفی است که در توسعه سلامت جوانان کلیدی خواهد بود.