اصطلاح جهانگرد یا توریست، ازقرن نوزدهم رایج شد.در آن زمان، اشراف زادگان فرانسه که براى تکمیل دانش مسافرت مى کردند، توریست نامیده مى شدند.


 
به گزارش باشگاه خبرنگاران ؛ 
  این اصطلاح در فرانسه درباره کسانى که براى گردش به آن جا سفر مى کردند نیز به کار رفت و کم کم این واژه به زبان هاى دیگر هم وارد شد. اولین بار به صورت رسمى، سازمان جهانگردى هلند که یک نهاد غیر دولتى بود در سال 1925 فعالیت خود را تحت عنوان «اتحادیه بین المللى سازمان هاى رسمى تبلیغ جهانگردى» آغاز کرد. مجمع عمومى ملل متحد نیز سال 1967 را با توجه به نقش جهانگردى در ترویج تفاهم بین المللى، صلح و کمک به توسعه اقتصادى کشورهاى در حال توسعه اختصاص داد و آن را سال بین المللى جهانگردى اعلام کرد.سازمان جهان گردی در دوران طاغوت به مرکز بی بندوباری و غرب گرایی کورکورانه تبدیل شده بود و در جریان انقلاب اسلامی تعطیل گردید. پس از پیروزی انقلاب نیز با جنگ تحمیلی عراق بر ضد ایران، فرصت احیای این سازمان صنعتی و اقتصادی از دست رفت. پایان جنگ در سال 1367، روی آوردن به سیاست های توسعه گرا، تدوین برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (1372ـ1368) و تصویب قانون توسعه صنعت ایران گردی و جهان گردی در سال 1370، موجب جلب توجه دوباره به جهان گردی شد و کشور توانست سهم شایسته ای از این صنعت کسب کند1 و جهان گردی دوباره رونق گرفت./س
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.