به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ اين روزنامه فرانسوي در تحليلي به قلم لور ماندويل، نوشت، در واشنگتن، توافق ژنو را بيشتر به اعتبار رئيس جمهور روسيه نسبت مي دهند تا رئيس جمهور آمريکا. مسئله سوريه ضربه اي به اعتبار باراک اوباما بود که اعتبار آمريکا را تضعيف کرد و شک و ترديدهاي بسياري را درباره ظرفيت ها و توانايي باراک اوباما در طول زمان باقي مانده از دوره رياست جمهوري اش به وجود آورد.
در عرصه بين المللي ، آمريکا در حالتي تضعيف شده از اين ماجرا بيرون آمد. ترديدي که در فرايند تصميم گيري رئيس جمهور آمريکا درمورد قتل عام شيميايي بيست و يکم اوت دمشق به وجود آمد، راه را براي بازگشت ديدني و جذاب پوتين به فضاي خالي خاورميانه که از سوي اوباما رها شده بود، باز کرد. در حالي که رئيس کاخ کرملين، طي دو سال و نيم با تشويق سرکوب‌گري هاي بشار اسد به شعله ور شدن آتش جنگ دامن زده بود، در زمان مناسب رداي صلح دوستي را بر دوش خود افکند و به آمريکاي متهم به تکبر و خود خواهي، درس اخلاق داد. اين مسئله شايد بدبينانه باشد اما واقعاً به خوبي انجام شده است.
اوباما پس از آن که با تهديد پاسخ منفي کنگره آمريکا، يعني جايي که وي نوميدانه به دنبال رأي موافق براي توسل به زور بود، مواجه شد، به ابتکار پوتين به عنوان راه نجاتي مناسب چنگ انداخت و به آن آويزان شد. رئيس جمهور آمريکا، روز يکشنبه، در تلاش براي به حداقل رساندن اشتباهات خود تاکيد کرد، «تهديد توسل به زور به ثمر رسيد و نتيجه داد».
اما اين نوع دفاع متقاعدکننده نيست. نيوت گينگريچ، نماينده سابق کنگره آمريکا مي گويد: «ما به روس ها تکيه مي کنيم و پشت سر آن ها حرکت مي کنيم، اين امر، موضع مناسبي براي دراز مدت نيست». جان مک کين و ليندزي گراهام، سناتورهاي جمهوري خواه معتقدند: «توافق ژنو اين امکان را براي اسد فراهم مي کند که زمان به دست بياورد و ما را فريب دهد. آن چه چيزي که به ما مربوط مي شود اين است که دوستان و دشمنان ما اين مسئله را به عنوان موضع ضعف آمريکا مي ببينند. و اين بدترين نشانه و سيگنال ممکني است که براي ايران ارسال مي شود».
در واقع، مسئله سوريه هم بر عقب نشيني هاي پي در پي آمريکا از زمان وقوع بهار عربي از سال 2011 افزوده مي شود. تصور اين که اوباما چهار سال پيش ادعاي انقلابي گفت و گو ميان آمريکا و جهان اسلام را در سخنراني خود در قاهره مطرح کرد، سخت و دشوار است. در همين حال ، آمريکا توانايي خود را براي مانور دادن در مصر هم از دست داده است چرا که در آنجا، ژنرال سيسي از اين که در مسئله سوريه مورد مشورت قرار نگرفت، بسيار ناراضي و ناراحت است. متحدان عرب و سني آمريکا در منطقه خليج فارس، از تعلل و مسامحه آمريکايي ها احساس نگراني مي کنند.
