اتل، متل، راحله

 به گزارش گروه ويژه‌نامه دفاع مقدس باشگاه خبرنگاران، "اتل، متل، راحله" از مجموعه اشعار اتل متل شعري از ابوالفضل سپهر است.


اتل متل راحله  
اخموی بی حوصله  
مامان چرا گفت : بگیر  
از پدرت فاصله ؟
 
                             دلش هزار تا راه رفت  
                             بابا خسته کاره ؟
                             مامان چرا اینو گفت ؟
                             بابا دوستش نداره  
 
                                                           بابا اینو بپرسه  
                                                           اگه خسته کاره  
                                                           پس چرا بعضی وقتا  
                                                           تا نیمه شب بیداره ؟
 
                                                                                      نشونه بیداریش  
                                                                                      سرفه های بلنده  
                                                                                      شش ماه پیش تا حالا  
                                                                                      بغض می کنه می خنده  
 
شاید اونو نمی خواد  
اگه دوستش نداره  
پس چرا روی تختش  
عکس اونو میذاره ؟
 
                          با چشمای مریضش
                          عکسو نگاه میکنه  
                          قربون قدش میره
                          بابا بابا میکنه  
 
                                                    با دست پر تاولش  
                                                    البومی رو که داره  
                                                    از کنار پنجره  
                                                    ور میداره میاره  
 
                                                                                با دیده پر از اشک  
                                                                                البومی وا میکنه  
                                                                                رفیقای جبهه رو  
                                                                                همه ش صدا میکنه  
 
آلبوم عکس بابا  
پر از عکس دوستاشه  
عکسی هم از راحله ست  
تو بغل باباشه  
 
                           با دیدن اون عکسا  
                           زنده میشه می میره  
                           با یاد اون قدیما  
                           بابا زبون میگیره  
 
                                                    قربون اون موقع ها  
                                                    قربون اون صفاتون  
                                                    دست منم بگیرین  
                                                    دلم تنگه براتون  
 
                                                                             ازاون وقتی که بابا  
                                                                             دچار این مرض شد  
                                                                             مامان چقدر پیر شده  
                                                                             بابا چقدر عوض شد  
 
مامان گفته تو نماز  
برا بابات دعا کن  
دستاتو بالا ببر  
تقاضای شفا کن  
 
                        دیشب توی نمازش  
                        واسه باباش دعا کرد  
                        دستاشو بالا بردو  
                        تقاضای شفا کرد  
 
                                                  نماز چون تموم شد  
                                                  دعا به آخر رسید  
                                                  صدای گریه های  
                                                  مامان تو خونه پیچید !
 
                                                                                دخترکم کجایی؟
                                                                                عمر بابا سر اومد  
                                                                                وقت یتیم داری و  
                                                                                غربت مادر اومد  
 
دخترکم کجایی؟
بابات شفا گرفته  
رفیقاشو دیده و  
ما رو گذاشته رفته  
 
 
                        آی قصه قصه قصه  
                        یه دستمال نشسه  
                        خون سرفه بابا
                        رو این پارچه نشسته  
 
                                                      بعد شهادت او  
                                                      پارچه مال راحله است  
                                                      دختری که در پی  
                                                      شکست یک فاصله است  
 
                                                                                        کنار اسم بابا  
                                                                                        زائر کربلایی  
                                                                                        یه چیز دیگه م نوشتن  
                                                                                        شهید شیمیایی

انتهاي پيام/