گشتی یک روزه در معروف‌ترین تفرجگاه تهرانی‌ها
یک لواسانات و رودبار قصران می‌گوییم، ده تا لواسانات و رودبار قصران از دهانمان می‌ریزد از بس این دو بخش مهم شهرستان شمیران، خوش آب و هوا و پر از مکان‌‌های دیدنی و تفریحی برای گذران چند ساعت یا چند روز فراغت هستند.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، از روستا‌های مشهوری مانند افجه، دیزین و میگون گرفته تا پیست‌‌های اسکی دربندسر، دیزین و شمشک که هر یک در فصول مختلف سال، عده‌ای از گردشگران را به سمت خود می‌کشند. اما امروز قرار است درباره محیط این دو بخش مهم بنویسیم تا آنهایی که می‌خواهند با مختصر هزینه، از طبیعت لذت ببرند، از این گزارش استفاده کنند و راه و چاه را نشانشان بدهیم.
اما همین اول گزارش بگوییم که در این نوشتار، تا جایی که ممکن بوده از کم لطفی‌‌های گردشگران به طبیعت هم نوشته‌ایم تا اگر روزی، روزگاری، گذرتان برای تفریح به این نقطه افتاد، یاد حرف‌‌های ما بیفتید و توی گوشتان زنگ بزند که گناه طبیعت چیست که پس از میزبانی یک روزه، شاخه‌‌های درختانش را شکسته می‌بیند و آب رودخانه‌اش را در انبوهی از زباله تحمل می‌کند و چه بسا این تصویر، ساده‌‌ترین آزاری است که برخی گردشگران- که امیدواریم ما و شما جزو آنها نباشیم- در روز‌های تعطیل به طبیعت لواسانات و رودبار قصران می‌رسانند.
لواسانات و رودبار قصران 2 بخش مهم شهرستان شمیران هستند که به سبب آب و هوای مناسب و طبیعت زیبا، همواره مرکز توجه گردشگران از دور و نزدیک بوده‌اند و به جرأت می‌توان آنها را دو قطب توریستی با قابلیت‌‌های فراوان گردشگری در ایران به شمار آورد.
از انتهای بزرگراه ارتش حدود نیم ساعت رانندگی لازم است تا به این منطقه رسید. نزدیکی به تهران یکی از اصلی‌‌ترین دلایل گردشگران برای انتخاب این دو مکان که از روستا‌های سرسبز تشکیل شده‌اند، محسوب می‌شود و هرکس به فراخور سلیقه و حال و هوایش، در ورودی این دو بخش تعیین مسیر می‌کند و یکی از راه‌‌های کاملاً مجزا در دو سمت مخالف را پیش می‌گیرد.
یک عده، کنار رودخانه جاجرود که اتفاقاً از هر دو بخش می‌گذرد و به سد لتیان می‌ریزد، بساط می‌گسترانند و 99 درصد آنها، علت انتخاب این مکان برای تفریح را فاصله کوتاه تا تهران عنوان می‌کنند و می‌گویند با نیم ساعت رانندگی نه چندان پر سرعت و بدون خستگی، می‌شود به دل طبیعت پناه برد و از دود و دم و هوای آلوده تهران برای ساعاتی دور شد.
همین نزدیکی محل سکونت توریست‌‌هایی که بیشترشان اهل تهران و نقاط شمالی شهرند، باعث می‌شود کنار رودخانه جاجرود، حتی در تاریکی شب‌‌های تعطیل چه تابستان و چه زمستان- که اینجا زودتر از جا‌های دیگر از راه می‌رسد- هم از گردشگر خالی نماند.
اما با همه ظرفیت‌‌های طبیعی که برای جذب گردشگر به این مناطق وجود دارد، برخی کمبودها، خاطر کسانی را که برای تفریح به این نقطه می‌آیند، مکدر می‌کند. نبود سرویس بهداشتی به تعداد کافی، نخستین مشکلی است که تنها دقایقی پس از پهن کردن زیرانداز، گریبان توریست‌‌ها را می‌گیرد و آن وقت است که یک عده از گردشگران، حوصله گشتن بابت دسترسی به سرویس بهداشتی عمومی را ندارند و از خلوت پشت درخت‌‌ها سوء استفاده می‌کنند که این کار، علاوه بر آثار سوءزیست‌محیطی، صدای ساکنان رودبار قصران و لواسان را درآورده است.
بومی‌‌ها که با این مشکل دست به گریبانند و دامنه آثار سوء نبود یا کمبود سرویس بهداشتی به زندگی‌شان کشیده شده، گله دارند که چرا یک عده، وقتی از خانه خودشان بیرون می‌آیند، آداب و قوانین زندگی جمعی را پشت در خانه‌‌های خودشان جا می‌گذارند.
انصاف داشته باشیم و باور کنیم که قرار نیست به بهانه دوری سرویس بهداشتی، بیماری و محیط ناپاک روی دست بومیان بگذاریم؛ بومیانی که اغلب با روی خوش از عسل و لبنیاتی که خودشان در این طبیعت بکر تهیه می‌کنند، برایمان تکه می‌گیرند و تعارفمان می‌کنند.
البته نرسیده به میدان اصلی فشم، آنجا که هنوز تا شهرداری اوشان، فشم و میگون فاصله‌ای زیاد دارد، می‌توان سراغی از سرویس بهداشتی عمومی گرفت. خواهش می‌کنیم پشت تخته سنگ و درخت و در کوچه خلوت را خط قرمز بکشید.
اما همین اول گزارش بگوییم که در این نوشتار، تا جایی که ممکن بوده از کم لطفی‌‌های گردشگران به طبیعت هم نوشته‌ایم تا اگر روزی، روزگاری، گذرتان برای تفریح به این نقطه افتاد، یاد حرف‌‌های ما بیفتید و توی گوشتان زنگ بزند که گناه طبیعت چیست که پس از میزبانی یک روزه، شاخه‌‌های درختانش را شکسته می‌بیند و آب رودخانه‌اش را در انبوهی از زباله تحمل می‌کند و چه بسا این تصویر، ساده‌‌ترین آزاری است که برخی گردشگران- که امیدواریم ما و شما جزو آنها نباشیم- در روز‌های تعطیل به طبیعت لواسانات و رودبار قصران می‌رسانند.
لواسانات و رودبار قصران 2 بخش مهم شهرستان شمیران هستند که به سبب آب و هوای مناسب و طبیعت زیبا، همواره مرکز توجه گردشگران از دور و نزدیک بوده‌اند و به جرأت می‌توان آنها را دو قطب توریستی با قابلیت‌‌های فراوان گردشگری در ایران به شمار آورد.
از انتهای بزرگراه ارتش حدود نیم ساعت رانندگی لازم است تا به این منطقه رسید. نزدیکی به تهران یکی از اصلی‌‌ترین دلایل گردشگران برای انتخاب این دو مکان که از روستا‌های سرسبز تشکیل شده‌اند، محسوب می‌شود و هرکس به فراخور سلیقه و حال و هوایش، در ورودی این دو بخش تعیین مسیر می‌کند و یکی از راه‌‌های کاملاً مجزا در دو سمت مخالف را پیش می‌گیرد.
یک عده، کنار رودخانه جاجرود که اتفاقاً از هر دو بخش می‌گذرد و به سد لتیان می‌ریزد، بساط می‌گسترانند و 99 درصد آنها، علت انتخاب این مکان برای تفریح را فاصله کوتاه تا تهران عنوان می‌کنند و می‌گویند با نیم ساعت رانندگی نه چندان پر سرعت و بدون خستگی، می‌شود به دل طبیعت پناه برد و از دود و دم و هوای آلوده تهران برای ساعاتی دور شد.
همین نزدیکی محل سکونت توریست‌‌هایی که بیشترشان اهل تهران و نقاط شمالی شهرند، باعث می‌شود کنار رودخانه جاجرود، حتی در تاریکی شب‌‌های تعطیل چه تابستان و چه زمستان- که اینجا زودتر از جا‌های دیگر از راه می‌رسد- هم از گردشگر خالی نماند.
اما با همه ظرفیت‌‌های طبیعی که برای جذب گردشگر به این مناطق وجود دارد، برخی کمبودها، خاطر کسانی را که برای تفریح به این نقطه می‌آیند، مکدر می‌کند. نبود سرویس بهداشتی به تعداد کافی، نخستین مشکلی است که تنها دقایقی پس از پهن کردن زیرانداز، گریبان توریست‌‌ها را می‌گیرد و آن وقت است که یک عده از گردشگران، حوصله گشتن بابت دسترسی به سرویس بهداشتی عمومی را ندارند و از خلوت پشت درخت‌‌ها سوء استفاده می‌کنند که این کار، علاوه بر آثار سوءزیست‌محیطی، صدای ساکنان رودبار قصران و لواسان را درآورده است.
بومی‌‌ها که با این مشکل دست به گریبانند و دامنه آثار سوء نبود یا کمبود سرویس بهداشتی به زندگی‌شان کشیده شده، گله دارند که چرا یک عده، وقتی از خانه خودشان بیرون می‌آیند، آداب و قوانین زندگی جمعی را پشت در خانه‌‌های خودشان جا می‌گذارند.
انصاف داشته باشیم و باور کنیم که قرار نیست به بهانه دوری سرویس بهداشتی، بیماری و محیط ناپاک روی دست بومیان بگذاریم؛ بومیانی که اغلب با روی خوش از عسل و لبنیاتی که خودشان در این طبیعت بکر تهیه می‌کنند، برایمان تکه می‌گیرند و تعارفمان می‌کنند.
البته نرسیده به میدان اصلی فشم، آنجا که هنوز تا شهرداری اوشان، فشم و میگون فاصله‌ای زیاد دارد، می‌توان سراغی از سرویس بهداشتی عمومی گرفت. خواهش می‌کنیم پشت تخته سنگ و درخت و در کوچه خلوت را خط قرمز بکشید.
