به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز یزد

 حصیربافی در دو دهه اخیر، رونق خود را حتی در زادگاهش بافق از دست داده بود اما به نظر می‌رسد تحولی هرچند کوچک در بازار این هنر ایجاد شده و مشتریان آن نگاهی مهربانانه‌تر به این هنر یافته‌اند.

اما پیشینه شکل‌گیری حصیربافی در بافق، به زمان‌های دور باز می‌گردد، آن هنگام که انسان از همه ظرفیت‌های اطراف خود برای گذران زندگی استفاده می‌کرد و مرور این پیشینه خالی از لطف نیست.

جبر محیط از دیرباز مردم کویر را مجبور به استفاده از تمامی امکانات موجود در اطراف خود کرده و این امر سبب شده بود تا استفاده از شاخ و برگ درختانی نظیر بید، انار و خرما برای تهیه برخی از ملزومات زندگی یکی از این راه‌ها به شمار برود.

از گذشته‌های دور در هر منطقه‌ای که نخلستان وجود داشته حصیربافی نیز در کنار آن رواج پیدا کرده است اما باید گفت که هیچ‌گاه حصیربافی به عنوان حرفه اصلی مردم مطرح نبوده و همواره کشاورزان به این حرفه به عنوان کار دستی مبادرت کرده‌اند و از فروش و مختصر درآمد آن به گردش چرخ اقتصاد خانواده کمک می‌کردند.

حصیربافی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین صنایع بومی دستی مردم بافق کاری جنبی بوده و ضمن کسب درآمد، بخشی از اوقات فراغت آنها را نیز پر کرده است.

به دلیل وجود نخلستان‌های زیاد در شهرستان‌های بافق این شغل نیز به موازات شغل کشاورزی در این مناطق رواج داشته است.

هنوز هم با وجود آنکه از میزان حصیربافی به خاطر اشتغال زنان و مردان بافقی در معادن منطقه کاسته شده است، اما کم و بیش به ویژه در بین زنان خانه‌دار رواج دارد و در کنار فعالیت‌های زندگی به آن می‌پردازند.

به هنگام عبور از محله‌های قدیمی این شهر و نیز روستاهای اطراف از قبیل مبارکه، باقرآباد، صادق آباد و فاضلیه، می‌توان زنانی را مشاهده کرد که در کنار کوچه‌ها به حصیربافی مشغولند.

آنان در فصل زمستان بیشتر در حوالی صبح و در نقاط آفتاب‌گیر و در فصل تابستان اغلب در داخل منزل یا کوچه محله‌های خود گردهم می‌آیند و در کنار صحبت‌های خودمانی و قصه گویی، به حصیربافی می‌پردازند

در حال حاضر تولید برخی از انواع محصولات از قبیل بافت ریسمان ،ساخت درب کوزه و گونی بافی منسوخ شده است ولی برخی دیگر هنوز رواج دارد.