خشیت الهی: از میان بندگان خدا تنها عالماناند که از خدا میهراسند و در برابر او خشوع میورزند.
ابلاغ رسالت و نترسیدن: هم آنان که پیامهای خدا را ابلاغ میکردند و از خدا میترسیدند و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند و حسابرس بودن خدا را بس میدانند پس بایسته است که تنها از او پروا شود.
فروتنی و تسلیم در برابر قرآن: به آنان که علم داده شد باید بدانند که قرآن حق و از جانب خدای توست و به آن ایمان آورند و دلهایشان در برابر آن فروتن ونرم میشود.
گریه و مناجات: کسانی که پیش از آن به آن ها علم ارزانی شده است چون قرآن بر آنان خوانده شود به زمین میافتد و سجده میکنند و میگویند پروردگارمان منزه است. وعده پروردگارمان عملی خواهد شد. سجده میکنند و میگریند در حالی که بر خشوع آنها افزوده میشود.
رسول خدا (ص) با استناد به این آیه فرمود: آن که به علمی دست یافته که سبب گریه او نمیشود در حقیقت به علم غیر نافع رسیده است.
زمان شناسی و خود شناسی: امام صادق (ع) در معرفی عالمان مورد احترام میفرماید: صاحب فقه و خرد، دارای اندوه و حزن و بیداری در شب است. سر در جامعه بندگی نهاده و در تاریکی شب برپا میخیزد و در حالی به عمل میپردازد که خشیت الهی او را فرا گرفته و بیمناکانه خدا را میخواند و به شان خود توجه دارد ومردم زمان خود را میشناسد و از مطمئنترین برادرانش وحشت دارد. خدا ارکان اینگونه عالم را استوار میکند و روز قیامت به او ایمنی میبخشد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید