به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگارانبه نقل از پايگاه خبري اخبارک، جنگ ها به بهانه حل مشکلات کشورهای مستعمره وغارت اموال و تسلط بر دارایی های این کشورها بوده است کما اینکه چنین چیزی در اروپا در جنگ های صلیبی سال 1095 رخ داد.
استعمارگران با استفاده از ارتش و نیروها خاک کشورها را اشغال می کردند، اما در طول زمان اشکال مختلفی پیدا مي کردند.
اما امروزه استعمار سیاسی و اقتصادی و فرهنگی خطرناک تر از شکل سابق استعمار و استعمارها ی دوگانه ای است که بین فارس و روم و اسپانیا و پرتغال و سپس انگلیس و فرانسه و در نهایت بین آمریکا و شوروی سابق وجود دادشته است. چراکه در نوع اول استعمار مردم کشور استعمارزده با همکاری یکدیگر می توانستند مقابل استعمارگران بایستند.
حمله فرانسه به مصر؛ حمله عراق به دستور آمریکا به کویت، تقسيم سودان به دو بخش شمالی و جنوبی، آشوب ها در مصر و تونس و لبنان همگي از اين دست تحولات است.
با وجود همه این رخدادها، عرب همچنان در نا آگاهی به سر می برد. پس اگر دولت ها در روابط خود وابسته به نیروهای استعمارگر هستند ولی مردم آزاد هستند و مهمترین نقش را در تصمیم گیری دارند. پس آیا آمریکا که به فکر منفعت و صلاح خود است، مصلحت عراق در برقراری دموکراسی ای که محقق نشده، برایش مهم است یا آزادی مردم لیبی از حکومت قذافی؟ آیا در نفت لیبی طمع نکرده است؟ آیا هدف آمریکا از کمک به اخوانی ها در مصر خود اخوانی ها است یا اینکه می خواهد حکومت اسلامی را در آنجا برقرار کند؟ یا از اقلیت های دینی دفاع کند؟ آمریکا در همه اینها به دنبال منافع خود است.
تهدید حمله علیه سوریه به بهانه سلاح شیمیایی در حاليکه شورای امنیت سازمان ملل هنوز مشخص نکرده چه کسی از این نوع سلاح در سوریه استفاده کرده است، تنها ضربه ای به منطقه است و آنگاه بعد از تجزیه سوریه، مصر و ارتش آن مورد هدف آمریکا خواهد بود، تا به این ترتیب زمینه برای حکمرانی صهیونیست ها بر منطقه فراهم شود.
