دكتر رامين مناف فر در گفتگو با خبرنگارباشگاه خبرنگاران ارومیه افزود: وجود سيست آرتمياهاي بكرزا، كه در ساير نواحي ايران مانند درياچه اینچه در شمال ایران و دریاچه هاي مهارلو و بختگان از استان فارس زندگي مي كنند، و گياهان آب شيرين-لب شور (5 تا 12 گرم بر ليتر نمک) در رسوبات عمق چهار متري درياچه اروميه كه مربوط به حدود بیش از 6-5 هزار سال گذشته است نشان مي دهد درياچه اروميه در آن دوران يك درياچه آب شيرين – لب شور بوده است.

وي تصريح كرد: نتایج این تحقیق که با همکاری دانشگاه گنت بلژیک و گروه زمین شناسی دانشگاه ارومیه انجام شده و به صورت یک مقاله علمی معتبر در مجله Hydrobiologia به چاپ رسیده است نشان مي دهد رسوبات عمقی دریاچه فاقد نمک بوده و نمک دریاچه توسط رودخانه های فصلي و دائمي وارد شده به آن تامین شده است.

اين عضو هیأت علمی دانشگاه ارومیه با بیان اینکه میزان رسوب گذاری درياچه اروميه در هر سال حدود يك تا دو ميلي متر می باشد اظهار كرد: با بررسی رسوبات دریاچه مشخص شد که پیش از این نیز دریاچه ارومیه در فواصل زماني نيمه منظم تاکنون چندین بار با بحران هايي كه تا حدودي مشابه بحران فعلي هستند مواجه شده، اما با تغییرات اقلیمی و اكولوژيك منطقه به طور طبيعي مجددا احيا شده است.

وي با تاكيد بر لزوم انجام اقدامات پيشگيرانه جهت جلوگیری از اتلاف آب در حوزه آبریز دریاچه ارومیه که عمدتا از طرق کشاورزی و انسانی انجام می گیرد، خاطرنشان كرد: بایستی از انجام طرحهایی که موجب تخریب اقلیم دریاچه می شوند جلوگیری نمود زیرا تجربه نشان داده هست که احتمال برگشت شرایط عادی دریاچه با تغییر اقلیم منطقه بسیار محتمل بوده و نبایستی از احیای طبیعی دریاچه ارومیه قطع اميد كرد؛ قطع اميد از احياء درياچه و انجام اقدامات غير اصولي و عجولانه همانند جداسازی و یا خشک نمودن بخشهایی از دریاچه دقيقا همانند قطع يك عضو مجروح از بدن بجای درمان آن می باشد./س