به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران، سردار رشيد اسلام شهيد "حاج حسين بصير" قائم مقام لشکر ۲۵ کربلا در شب شام غريبان سال ۱۳۲۲ در شهرستان فريدون‌کنار ديده به جهان گشود. از همان کودکی علاقه خاصی به مسائل مذهبی داشت و طی سال‌های قبل از پيروزی انقلاب اسلامی مشاغل گوناگونی را تجربه کرد. در همين سال‌ها همگام با روحانيت به رهبری حضرت امام(ره) به پا خاست و در رسوايی جنايت‌های رژيم منفور پهلوی نقش ارزنده‌ای ايفا كرد؛ به همین خاطر باشگاه خبرنگاران برای حفظ یاد و خاطره آن شهید والامقام گوشه‌هایی از خاطرات این شهید را منتشر می‌کند.

گزينش صحيح 

لشكر در منطقه كامياران مستقر بود. رفته بوديم تا برای استخدام چند نفر از حاج بصير سوالاتی بپرسيم.  
 
ايشان بعد از اولين پرسش ما كمی به فكر رفت و گفت: «من فكر نكنم بتوانم حق كسی را بگويم، می‌ترسم اشتباه اظهار نظر كنم و فردا در آن دنيا نتوانم جواب بدهم». (برار جان بشيری)



 سیب سیاه 

قبل از عملیات کربلای یک، حاجی خوابی را برایم نقل کرد به این مضمون که؛ « در عالم رویا سیب سیاهی را به من دادند و گفتند این سیب سیاه از بهشت برایت آمده، آن را بخور! آن را میل کردم و بعد از آن که از خواب بیدار شدم، شیرینی آن هنوز درکامم بود. » 

او خیلی خوشحال بود که چنین خوابی دیده و این خواب را به فیض شهادت تعبیر کرد.
 
تا این که بعد از عملیات کربلای یک خبر شهادت برادرش علی اصغر بصیر فرمانده گردان « رسول (ص) » را دادند که بر اثر اصابت خمپاره به انبار مهمات تمام بدنش سوخته و سیاه شده بود. (حاج كميل كهنسال)

کنار بسیجی ها 

عملیات کربلای 10 در پیش بود .حاجی برای فراهم کردن مقدمات کار، در ارتفاعات برف گیر « ماووت» به سر می‌برد. 

او در شب عملیات با این که سه شبانه روز نخوابیده بود، همچنان از استراحت خودداری می‌کرد. به او گفتم: «حاجی! امشب جلو نروید، آتش دشمن خیلی سنگین است. 
شما هم چند روز است که خواب به چشمت نرفته، بمان و قدری استراحت کن...! گفت: « آقا مرتضی! من فرمانده این محورم و باید در کنار بسیجیانم باشم تا آن‌ها دلگرم کار باشند و مشکل پیش نیاید.»

بعد با اصرار از من خواست که اجاز دهم همراه نیروهایش روی قله بماند. 

وقتی رضایتم رابرای ماندن جلب کرد با چهره ای شکفته گفت: «اگر خدا بخواهد دیگر رفتنی هستم.» (مرتضی قربانی)
 
در انتظار شهادت
 
حاج بصیر همیشه بیم داشت که مبادا به درجه رفیع شهادت نائل نشود.
 
گاهی پیش می‌آمد که با هم جایی بودیم و خلوت می‌کردیم، این موضوع را مطرح می‌کرد و بحث کهولت سنش را به میان می‌آورد و می‌گفت: « می‌ترسم عمر من تمام شود و به شهادت نرسم. نمی‌دانم چرا با این که در اکثر عملیات‌ها نیروی خط شکن هستم، به شهادت نمی‌رسم، ولی این بچه‌های بسیجی که سنی هم ندارند، وقتی به جبهه می‌آیند در همان عملیات‌های اول ودومی که شرکت می‌کنند به شهادت می رسند؟» (حاج كميل كهنسال) 
 
راه شهدا
 
یک روز با حاجی بر سر مزار برادرمان اصغر رفتیم. 

بر در ورودی مزار شهدا «جنگ، جنگ تا پیروزی» و « در بهار آزادی، جای شهدا خالی» نصب شده بود. 

وقتی حاجی شعارها را خواند، کاغذی از جیب در آورد و نوشت: این قدر نگویید جای شهدا خالی، راه شهدا را ادامه دهید!. . .»
 
و زیر آن نوشته را امضا کرد و گفت: « این شعار را بر پارچه ای بنویس و بر مزار نصب کن.» (اكبر بصير)

ادامه خاطرات شهید حاج حسين بصير در فواصل زمانی مشخص در سايت باشگاه خبرنگاران منتشر می‌شود.

انتهای پيام/