محمد نصابي کارشناس اقتصادي درگفتگو با خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران گفت: رشد و توسعه پايدار كشاورزي يكي از شاخص ترين و مهم ترين هدفهاي هر دولتي است كه تحقق آن از طريق تحولات بنيادي همه جانبه در ساختار كشاورزي، مديريت و بهره برداري مطلوب از منابع و امكانات، سازماندهي و هدايت سنجيده فعاليتها در چار چوب برنامه ريزي علمي و منطقي امكانپذير خواهد بود. بر همين اساس، بخش كشاورزي در كليه برنامه هاي توسعه كشور از اولويت ويژه اي برخوردار بوده و به عنوان محور و اساس توسعه اقتصادي كشور مورد توجه قرار داشته است.

وي افزود: تنوع بسيار گسترده سرزمين ما ايران، از نظر آب، هوا، خاك، منابع آبي، منطقه، رطوبت، ارتفاع و تجربه هاي نيروهاي انساني در كشاورزي و … همه و همه دلالت بر ظرفيتها و امكانات بالقوه و بالفعل وسيعي دارد كه قلب هر كسي را كه براي اين آب و خاك و اين مردم مي تپد و به هيجان مي آورد.

نصابي در ادامه گفت: در واقع بخش كشاورزي يكي از مهمترين و تواناترين بخش هاي اقتصاد كشور است كه تأمين كننده حدود 4/1 توليد ناخالص ملي، 3/1 اشتغال، بيش از 5/4 نيازهاي غذايي، 3/1 از صادرات غير نفتي و حدود 9/10 نياز صنايع به محصولات كشاورزي است. اگر توسعه اين بخش حاصل نشود، ساير بخش ها به شكوفايي و توسعه، دست نخواهند يافت.

وي خاطرنشان کرد : توسعه روستايي به عنوان يك مفهوم، اشاره ضمني به عمران كلي مناطق روستايي با نظر اصلاح كيفيت زندگي مردم روستايي دارد. در چهار چوب توسعه روستايي يك امر جامع و مفهوم و تصور چند بعدي بوده كه در برگيرنده توسعه كشاورزي و فعاليت هاي وابسته به آن يعني صنايع دستي و صنايع روستايي، زير بناهاي اقتصادي اجتماعي، خدمات اجتماعي و تسهيلات مربوطه و بالاتر از همه توسعه منابع انساني در مناطق روستايي مي باشد. توسعه روستايي به عنوان يك پديده نتيجه عكس العمل ها و واكنش ها بين عوامل مختلف فيزيكي، تكنولوژيكي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و نهادي است.

اين کارشناس اقتصادي توسعه كشاورزي و خودكفايي در كشاورزي را كليد خودگرداني عمران روستايي پايدار مي داند و معتقد است: كه اگر قرار است برنامه هاي عمران روستايي پايدار بماند بايد كشاورزي پيوسته حامي و پشتيبان آن باشد.

نصابي با اشاره به اهيمت توسعه روستايي در جهت افزايش توليد و ايجاد اشتغال افزود : چنانچه مي دانيم اقتصاد كشورهاي جهان سوم اغلب بر توليدات كشاورزي متكي است و فعاليتهاي كشاورزي هم غالبا در روستاها انجام مي شود لذا از يك طرف به خاطر بهبود بخشيدن به روشهاي سنتي توليد كشاورزي و بهره برداري بهينه از زمين و منابع توليد و توزيع محصولات وهمچنين به منظور نوسازي اجتماعي و فرهنگي روستاها كه خود منبعث از توجه به مسائل انساني و ضرورتهاي سياسي است، اهميت توسعه روستايي آشکار ميشود.