به گزارش باشگاه خبرنگاران؛  جنيفر لارنس بازيگر هاليوودي است كه در زير نقل قولهايي از وي را مي خوانيم.

در هالیوود، من آدم به شدت چاقی محسوب می‌شوم؛ یک بازیگر چاق. هیچ‌وقت برای یک نقش به خودم گرسنگی نخواهم داد. دوست ندارم دخترهای کوچک من را در بازی بقا ببینند و بگویند: «می‌خواهم شبیه به کتنیس باشم، پس از این به بعد شام نمی‌خورم»! رژیم نمی‌گیرم،چون احساس بدبختی به‌م دست می‌دهد و از ظاهرم هم راضی‌ام. از این همه بازیگر که شبیه به پرنده‌ها هستند خسته شده‌ام! ترجیح می‌دهم جلوی دوربین کمی تپل به نظر برسم و در زندگی واقعی شبیه آدم‌ها باشم تا این که جلوی دوربین فوق‌العاده به نظر برسم و در زندگی واقعی شبیه به مترسک.
 
من کاری دارم که عاشق آن هستم، و بعد ماه‌ها و ماه‌ها استراحت می‌کنم. به عنوان یک دختر 21 ساله، پول خیلی زیادی هم دارم. برای همین نمی‌توانم تحمل کنم که بازیگرها شکایت هم بکنند.
 
مسئله اصلی برای من همیشه فیلمنامه و کارگردان بوده است. کارگردان‌هایی هستند که تحسینشان می‌کنم و دوست دارم با آنها کار کنم. ممکن است فیلمنامه‌ای را خیلی دوست داشته باشم اما اگر کارگردان خوبی نداشته باشد، آن کار را نمی‌پذیرم. دوست دارم خودم را با شیوه کار کارگردان تطبیق دهم. شیوه کار هر کارگردان تطبیق دهم. شیوه کار هر کارگردان متفاوت است و آدم باید خودش را با آن تطبیق دهد. برای همین هم کارگردان‌ها را دوست دارم. دوست ندارم آنها خودشان را با من تطبیق دهند؛ برعکسش بیشتر لذت بخش است.
 
]درباره ستاره شدن ناگهانی با فیلم بازی بقا[ خودم هم مدام به این موضوع فکر می‌کنم. اما وقتی کسی در شغلش ترفیع می‌گیرد، نمی‌رود اعتراض کند که «زیادی زود دارید به من ترفیع می‌دهید؛ می‌شود کمی بیشتر در همین جایگاه فعلی باقی بمانم؟» آدم ترفیع گرفتن را قبول می‌کند.
 
من با بازیگری از نظر احساسی تحت فشار قرار نمی‌گیرم، چون از احساست واقعی خودم مایه نمی‌گذارم. من هیچ بخشی از درد و رنج‌های کاراکترم را با خودم با خانه نمی‌برم. هیچ‌وقت مشکلات آنها را تجربه نکرده‌ام و نمی‌توانم دنبال نقش‌هایی بگردم که درست مثل زندگی خودم باشد. در نتیجه فقط از قوه تخیلم استفاده می‌کنم. اگر برای بهتر شدن یک نقش کار به جایی برسد که مجبور شوم بخشی از سلامت روانی خودم را از دست بدهم، آن نقش را نمی‌پذیرم. می‌روم و فقط کمدی بازی می‌کنم./ص

منبع: ماهنامه سينمايي