باشگاه خبرنگاران - در شماره پیش مجله فیلم تازه ای معرفی شده به نام جایی در یکی از روزهای آینده ساخته فیلم ساز جوانی به نام تارا اوتادی که محمد شمس لنگرودی هم یکی از بازیگران آن است.

البته این نخست بار نیست که این شاعر و پژوهشگر شمالی جلوی دوربین رفته است. پیشتر هم در یک مستند حضور داشته و خودش هم در یادداشت کوتاهی نوشته که از بازیگری خوشش می آید. باید پرسید کیست که از بازیگری خوشش نیاید؟ به ویژه حالا که همه به نوعی بازیگریم.

به هر حال دنیای تصویر حال و هوایی دارد که آدیمزاد را وسوسه می کند. یادمان هست که نام دارترین شاعر معاصر ایران زنده یاد احمد شاملو هم بازیگری را دوست داشت و در دهه 1340 در فیلمی به نام فرار از حقیقت ساخته ناصر ملک مطیعی که فیلم نامه اس را هم خود شاملو نوشته بود ظاهر شد البته در نقشی کوتاه بعدها فروغ فرخزاد شیفته سینما شد و علاوه بر نقشی کوتاه در یک فیلم نامه مستند با نام رقص رونما قرار بود در فیلم بلندی از ابراهیم گلستان هم بازی کند که به سرانجام نرسید.

منوچهر آتشی و محمد علی سپانلو دو شاعر سرشناس ایران هم نخستین بار در فیلم آرامش در حضور دیگران ناصر تقوایی جلوی دوربین رفتند. آتشی به همان یک بار تجربه بازیگری اکتفا کرده اما سپانلو ادامه داد.

یک بار در فیلم ستارخان علی حاتمی به نقش یک خفیه نویس و بعد از انقلاب هم در فیلم های شناسایی(محمد رضا اعلامی) و رخساره(امیر قویدل) ظاهر شد.

البته در فیلم آرامش دو شاعر جوان دیگر هم حضور داشتند، پرتو نوری علا که آن زمان همسر سپانلو بود و علی نراقی که شاعر ناشناخته ای بود و ناشناخته هم ماند.

کمی بعد از احمدرضا احمدی نخستین بار در یک فیلم کوتاه که دوست دیرینه اس مسعود کیمیایی به عنوان نمونه کار برای تهیه کننده ساخت در کنار فرامرز قریبیان بازی کرد. از این فلیم کوتاه به عنوان بندی فیلم تجارت استفاده شد.

اما درفیلم پستچی مهرجویی یکی از نقش های اساسی بر عهده او گذاشته شده نقشی که اتفاقا در یادها ماند اما احمدی را از سینما دل سرد و به تعبیر خودش بیزرا کرد.

دراین فیلم بهمن فرسی شاعر نویسنده نوجو آوانگارد هم بازی داشت. به هر حال دنیای جادویی سینما چندان جذاب و وسوسه برانگیز است که خیلی قدرت می خواهد کسی با آن مقابله کند. 

میل به جاودانگی بصری شاید یکی از انگیزه های هنرمندان عرصه های دیگر باشد که آنها را مقابل دوربین می کشاند. البته دستمزد نسبتا خوب بازیگری هم می تواند یکی از انگیزه ها باشد. 

امیدوارم شمس لنگرودی که ما به شعرها و نوشته های پژوهشی اش بیشتر نیاز داریم تا بازیگری اش در این عرصه هم موفق شود. هر چند تجربه ثابت کرده که سینمای ایران هیچ وقت از ظرفیت های بالقوه هیچ هنرمندی بهره کافی نبرده به ویژه شاعران که همیشه در سینما نقش فرعی داشته اند./ي2