به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران مهربانی از چشم بی‌همتایی می‌جوشد زندگی از هیاهوی شلوغی سر بر می‌آورد و گاهی نقشمان را یاد می‌آورد.
راستی چند وقت یکبار نگاهمان به آینه دلمان می‌افتد ما خودمان را یادمان می‌رود و شاید این من ما است که درگیر خودمان است و فرمان زندگی مان را به دست نفس‌مان سپرده‌ایم.
هر چه می‌کشیم از دست همین بی‌فرمانی‌هاست نمی‌توان گردش به عقب ذهن به خاطرات رنگی و سیاه و سفید را تغییر داد، خاطرات همه آدمها پر است از فرصتها، اشتباهات و ندیده‌های زیاد که نمی‌توان جبران کرد، جبران کلمه‌ای است که گاهی معنایش را می‌دانیم و گاهی فقط کلمه‌ای برای ماله‌کشی خطاهایمان است و برای برخی هم معنایی ندارد.
اینجا زمین است و ما خاکیان مهمان آن یادمان باشد که زندگی دوربین نیست که بتوان دکمه عقب را زد تا کرده‌ها و نکرده‌ها را جبران کرد یادمان باشد ما زیر خاکی می‌شویم و زندگی دکمه برگشت ندارد./ف
یادداشت از مینا افسریان