هوگو Hugo
در پاريس دهه ي 1930 پسر بچه اي يتيم كه در يك ايستگاه قطار زندگي فقيرانه اي را مي گذراند با رازي درباره ي پدر در گذشته اش و آدم مكانيكي ساخته ي او مواجه مي شود و در پي رمز گشايي از آن است.
كارگردان: مارتين اسكورسيزي
فيلم نامه: جان لوگان (براساس رماني از برايان سلزنيك)
بازيگران: آسا باترفيلد، كلويي گريس مورتز، بن كينگز لي، جودلاو، كريسترفولي، ساشا بارون كوهن
126 دقيقه
اسكورسيزي هميشه آگاهانه و خود خواسته به سراغ چالش هاي سينمايي مي رود. وقتي خبر رسيد كه سازنده ي فيلم هاي پرسپوليس تحرك و شلوغ سراغ اقتباس از كتاب پرطرف دار اختراع هوگو كابره برايان سلزنيك رفته خيلي ها تعجب كردند. اما وقتي معلوم شد نامزد جايزه ي اسكار مي خواهد فيلم را به شيوه ي سه بعدي بسازد و پاريس دهه ي 1930 را باز آفريني كند سينما دوستان به هيجان آمدند. جاي تعجبي ندارد كه در دستان اسكورسيزي سطح سه بعدي ارتقا بيايد. او حس يگانه اي از زمان و مكان و فانتزي را از دل رمان بيرون كشيده و پيش رو گذاشته.
جيمز كامرون استاد مسلم سه بعدي، پس از تماشاي فيلم آن را يك شاهكار ناميد كه بهترين استفاده را درميان تمام فيلم هايي كه ديده- از جمله فيلم هاي خودش- از تكنيك سه بعدي كرده است.
پس از دوازده سال اولين فيلم از اسكورسيزي بدون بازي لئوناردودي كاپريو بود. فيلم قبلي بدون در كاپريو Bringing Out the Dead بود.
اسكورسيزي سر صحنه، هنگام كارگرداني، لنزهاي سه بعدي روي عينك طبي مشهور خودش مي گذاشت.
فيلم چند ارجاع به جيمز جويس، نويسنده ي بزرگ، دارد؛ از جمله در اوايل فيلم او در كافه ايستاده است.
اسكورسيزي و كريستوفرلي هميشه دوستان خوبي براي هم بودند اما تا اين فيلم امكان همكاري شان فراهم نشده بود.
قرار بود در پي موفقيت فيلم يك بازي كامپيوتري به نام "هوگو كابره" ساخته شود كه در اين صورت نخستين رخدادي از اين دست براي اسكورسيزي مي بود اما آخرش اين بازي ساخته نشد.
رابرت ريچاردسن كه اسكار بهترين فيلم برداري را براي هوگو گرفت به همراه ويتوريو استورارو تنها مديران فيلم برداري زنده هستند كه سه بار برنده ي اسكار شده اند./ي2
منبع:ماهنامه فيلم.