به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران : یکی از راهکارهایی که در ارتباط با مشکلات اقتصادی زنان سرپرست خانوار در کشور ما تجربه شده و به اجرا درآمده تشکیل گروه های خودیار زنان سرپرست خانوار در منطقه17 شهرداری تهران است که نتایج پژوهش در مقاله ای تحت عنوان " تشکیل گروههای خودیار زنان سرپرست خانوار در منطقه 17 شهرداری تهران، گامی در جهت توانمند سازی زنان" درویژه نامه تحقیقاتی جمعیت منعکس شده است.
در نتیجه این مقاله راهکارهایی ارائه شده، که لزوم استفاده از این گروه از زنان در بخش های دولتی برای حمایت از آنان، ایجاد مرکز فنی و حرفه ای برای زنان سرپرست خانوار، در اختیار گذاشتن بخشی از بودجه های دولتی برای تامین منابع مالی آنان، ایجاد مراکز حمایتی از این قشر در منطقه با حمایت سایر نهادها و موسسات وایجاد مراکز مشاوره برای تشویق افراد به کار آفرینی و ایجاد بازارهایی برای فروش محصولات آنان مهمترین این راهکارها بود.
**تجربه  ای در ارتباط با مشکلات اجتماعی و فرهنگی و مشکلات روحی و روانی زنان سرپرست خانوار
ستادی که سالیان پیش تحت عنوان ستاد توانمند سازی زنان سرپرست خانوار توسط شهرداری تهران تشکیل شد که اهداف این ستاد عبارت بودند از شناخت توانمند ها و ، استعدادها و قابلیت های جامعه و ارتقای آن، ایجاد حس خود ارزشمندی و خودیاری و کمک به دست یابی به هویت موفق، ارتقای سطح امنیت روانی و کاهش آسیب در خانواده های زن سرپرست خانوار، تغییر نگرش جامعه نسبت به آسیب دیدگی خانوارهای زن سر پرست خانوار و ایجاد زمینه دسترسی به منافع اجتماعی و تسهیل مشارکت اجتماعی زنان سرپرست خانوار و اشاعه ترویج فرهنگ خانواده محوری و حفظ ارزش های خانواده و تغییر رویکرد جامعه از پوشش حمایتی به توانمند سازی آنها.
اینکه این ستادها چقدر در کار خود موفق بوده اند جای ابهام وجود دارد اما آنچه مهم است این است که مشکلات اقتصادی زنان سرپرست خانوار می تواند درهر جامعه  و با هر فرهنگی وجود داشته باشد، در حالیکه علت سایر مشکلات این قشر آسیب پذیر بستگی به فرهنگ و شرایط هر جامعه ای دارد و بسیاری از این مشکلات هم می توانند ریشه در مشکلات اقتصادی داشته باشند اما عواملی که باعثب فقر زنان سرپرست خانوار می شود، در فرهنگ ها و جوامع مختلف متفاوت است پس باید برای شناخت بهتر و برنامه ریزی مناسب تر باید راهکارها مبتنی بر تجربه زیسته قشرهای آسیب پذیر و محیط و فرهنگ آن جامعه صورت گیرد و برنامه ها باید به صورت بلند مدت و با سنجش میزان کارایی نتایج این برنامه ها در دوره های زمانی معین صورت گیرند.
توجه به این تجارب درسطح بومی میتواند راهگشای برنامه ریزی های بلند مدت و دقیق و رسیدگی به این قشر و ارائه راهکارهای مناسب در ارتباط با مشکلاتشان باشد. محمد رضا نظری./ف