زهی کلام، زهی صورت، زهی معنی، زهی لطف و عنایت، زهی طعام آسمانی که عالمی را سیر تواند کرد.

موسی علیه السلام قارون را نصیحت کرد که:

«احسن کما احسن الله علیک» نشنید و عاقبتش شنیدی

سعدی

بهترین بهره برداری از نعمتهای دنیوی طلب کردن آن برای نیل به لذات اخروی است و شکرانه مواهب الهی تقسیم کردن آن مواهب با نیازمندان است و شکر زبان بدون شکرانه خدمت ای بسا که سالوس و ریا باشد.

از افلاطون نقل شده است که گفته: «از خدا چیزی طلب کنید که نفعش از شما زایل نشود» و این جز لذات مربوط به عالم دیگر و عرصهٔ برتر نیست.

حدیث معروفی است از پیامبر اکرم که فرمود: احسان آن است که خدا را بپرستی چنانکه گویی او را می بینی و اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند. به همین جهت گفته اند که احسان از دست صورت نمی گیرد بلکه از چشم می اید.

وقتی چشم ثروت بیکران الهی را و احسان بی دریغ او را می بیند دستش به هر سختی گشاده می شود و اگر منعی کند منع او مانند منع الهی خود عطای دیگر است.