باقری در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: بررسی وضعیت سالمندان به عنوان قشری‌اسیب پذیر، تفاوت اساسی با سایر حوزه های آسیب شناسی اجتماعی دارد، اول آن که تجربه سالمندی برای همه انسان ها اجتناب ناپذیر است و دوم این که اکثر انسان ها بالاجبار در اطراف خود با افراد مسنی روبرو هستند که با آنان مناسبت شخصی و نزدیک دارند به همین دلیل مطالعه سالمندان اهمیتی مضاعف می یابد.
این جامعه شناس تصریح کرد: این سالمندی نیست که ما را به قشر آسیب پذیر تبدیل می کند بلکه تعاریف جامعه از سالمندی است که زمینه را برای ظهور قشر آسیب پذیری به نام سالمندان فراهم می کند طبیعی است که با بالا رفتن سن، بخشی از انرژی و توانایی هایی انسان تحلیل می رود اما عدم توجه به توانایی های انسان سبب شده است تا با مشاهده این فقدان توانایی جزئی، سالمندان ار از جامعه ای که در آن زندگی می کنیم منزوی کرده و فرصت مشارکت در فعالیت های اجتماعی را از آنان سلب کنیم که این یک تبعیض است.
وی در پایان با اشاره به این که سالمندان توانایی دارند که می توانند سبب مشارکت آنان در زندگی روزمره و خانواده ها و اجتماع گردد و افزود: سالمندان توانایی هایی دارند که می توانند سبب مشارکت آنان در زندگی روزمره خانواده ها و اجتماع گردد این توانایی ها عبارتند از : انتقال میراث با ارزش فرهنگی که طی سال ها زندگی در اجتماع کسب کرده اند به نسل آینده، کمک در نظارت اجتماعی و همچنین نگهداری از کودکان و کمک در خرید و غیره باشد پس اسکان سالمندان در خانه و مراقبت اجتماعی از آنان به جای اقامت آن ها در خانه سالمندان، هم هزینه های سالمندان و یا خانواده هایشان و همچنین هزینه های دولت کاهش می یابد، زیرا دولت و سالمندان در این صورت تنها هزینه های درمانی لازم را می پردازند و دیگر هزینه ای بابت اقامت در خانه سالمندان در زمان هایی که لازم نیست پرداخت نمی شود و خانواده ها نیز می توانند از توانایی های سالمندان اگر چه اندک استفاده کنند و محیط خانواده شان را گرم تر و صمیمانه تر کنند./ف
