به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از الراي القدس، واکنش های گوناگونی بر سر تشکیل کابینه از سوی جناح ها و موضع گیریهای جاری در کشور دیده می شود. در حالی که جماعت اخوان المسلمین به طور کل تشکیل کابینه و حکومت جدید را به رسمیت نمی شناسند اما دیگر نیروهای سیاسی با برخی ملاحظات سی ژوئن را یک انقلاب می دانند.
با یک نگاه دقیق به جایگاه حکومت در این فضای سیاسی پیچیده می توان به موارد زیر اشاره کرد:
حکومت توانسته مشروعیت وقایع کنونی و امر واقع را به دست آورد و آن را توجیه کند. اعتراف بیشتر کشورهای دارای تاثیر در معادله مصر مثل ایالات متحده و اتحادیه اروپا و ادامه کمک های ایالات متحده که شریان اقتصاد مصر را تشکیل می دهد، گواه بر این واقعیت است. به نظر می رسد حکومت توانسته اطمینان غرب را به دست آورد.
این زلزله سیاسی حالتی از دشمنی مردم مصر با آمریکا را به وجود آورده که قبلا سابقه نداشته است و هم طرفداران مرسی و هم مخالفانش آمریکا را به توطئه علیه مصر متهم می کنند. بسیاری امیدوارند که این دست آورد جدید و تاریخی بتواند استقلال ملی و به دور از وابستگی برای مصر ایجاد کند در حالی برخی دیگر در تحقق این امر شک دارند.
در سطح داخلی این خوشبینی به حکومت به وجود عناصر معروفی مثل نبیل العربی که پدرش سی و شش سال قبل در پی سفر انور سادات به قدس استعفا داد، و همچنین نماد مبارز کارگری یعنی ابوعطیه و دیگران وابسته است . اما نمی توان فهمید که چگونه ممکن است از نیروهایی کمک گرفت که در دوره مبارک متهم به تزویر و فساد سیاسی و مالی بودند و اینک بخواهند سمت های مهم کشوری را عهده دار شوند .
به هر حال انصاف نیست که بخواهیم از حکومتی که بیش از شش ماه عمر نخواهد کرد انتظار معجزه داشته باشیم. همین برای این حکومت بس است که به یاد داشته باشد یک حکومت حزبی نیست. اما ماموریت مهم و فوری ای که بر عهده آن است اینکه با دوراندیشی و قانون مندی و با برقراری امنیت مانع از بین رفتن هیبت دولت شوند. اما آیا با این همه چالش ها در تحقق این امر موفق خواهد شد؟
