به گزارش باشگاه خبرنگاران، زبان بیش‌تر مردم در "ترکیه" ترکی است ولی در کنار آن زبانهای کردی(بیشتر) و ارمنی در میان گروه‌های قومی استفاده می‌شود.

گروه‌های قومی کوچک‌تری چون لازها، زازاها، عربها و چرکس‌ها به تنوّع زبانی و فرهنگی این کشور افزوده‌اند.
 
کردهای "ترکیه" بیش تر در جنوب‌شرقی و شرق کشور زندگی می‌کنند. زبان رسمی این کشور ترکی است. گروه‌های قومی کوچک‌تر در ترکیه عبارت‌اند از آذربایجانی‌ها (شمال شرق)، لازها (شمال)، عرب‌ها (جنوب) و ارمنی‌ها (استانبول).

ترک‌های "ترکیه" از اقوام ترکمن سلجوقی بودند که از "آسیای میانه" به فلات آناتولی کوچ کردند و پس از غلبه بر امپراتوری بیزانس (روم شرقی)، امپراتوری عثمانی را در آنجا بنا نهادند.
 
نژاد مردم آناتولی، ایرانی،ارمنی و یونانی است.
 
مردمان ترک‌تبار یا تُرک‌ها مردمانی اوراسیایی‌اند که در آسیای شمالی، مرکزی و غربی، مغولستان، سیبری جنوبی، شمال‌غربی چین و بخش‌هایی از اروپای شرقی ساکن‌اند. آن‌ها به زبان‌هایی از خانوادهٔ زبان‌های ترکی‌تبار سخن می‌گویند.
 
خاستگاه اصلی مردمان ترک‌تبار، آسیای میانه بوده و این مردم که از نژاد زرد بودند به تدریج در غرب آسیا، خاورمیانه، آسیای کوچک و اروپای شرقی پراکنده شدند. در جریان این مهاجرت‌ها که در بعضی زمان‌ها همراه با تسلط نظامی بود بخش‌های بزرگی از نواحی مردم هند و اروپایی در غرب آسیا نیز از زبان آنان به مرور متاثر شدند.
 
بررسی "‌DNA" مردم در نواحی مختلف کشور امروزی "ترکیه" نشان می‌دهد که مردم "ترکیه" نوادگان مردم مختلف ساکن آناتولی مانند یونانی، ارمنی، ایرانی (آذری و کردها) و بخش کوچکی قفقازی (آسیانی)، عربی و ترکمنی می باشند که در سده های ١٧,‌ ١٨ , ١٩ و بویژه در قرن ٢٠ میلادی بعد از 1920 با توطئه "پان‌ترکی" علیه سرزمین‌های آسیایی که برای تغییر هویت یکپارچه غرب و میانه آسیا انجام شد و با رسمی و اجباری شدن زبان ترکی استانبولی و کوشش‌های فارسی و عربی‌زدایی از زبان رسمی نوشتاری و تغییر خط عربی-فارسی، بخشی از آنها در شهرهای بزرگ ترکی استانبولی را به عنوان زبان برگزیده‌اند.
 
در اوایل قرن ٢٠ میلادی, پس از فروپاشی عثمانی, گروه‌هایی در آناتولی برای حفظ میراث امپراتوری عثمانی و تشکیل یک کشور بر چهل‌تکه‌های باقی مانده, شعار ترک‌گرایی را سر دادند و برای حفظ آنچه در حوزه آناتولی بود, اقوام یونانی, ارمنی, آشوری آناتولی را مجبور به مهاجرت اجباری کردند و میلیون‌ها نفر از آنان را قتل‌عام کردند یا طی مهاجرت اجباری در بیابان‌ها کشته شدند. و به این ترتیب آناتولی را برای ترک‌کردن آماده کردند و کشور امروزی "ترکیه" با محوریت کلمه "ترک" پیدا شد. اما جمعیت عظیم کردها (ایرانیان آناتولی) تا امروز در آناتولی باقی مانده‌اند و در برابر ترک‌شدن مقاومت می‌کنند.
 
از لحاظ ژن از نژاد شرقی ترک (زردپوست مغولستان) درصد اندکی مشاهده شده است. کمتر از ۱۰% مردم ترکیه دارای این نژاد شرقی می‌باشند که از نسل ترکمن‌هایی هستند که عموما در جنوب "ترکیه" امروزی مستقر شده بودند.
 
در مورد مردم "آذربایجان" نیز همین قضیه با شدت بیشتری صادق است که از لحاظ ژننیکی مردمی "ایرانی"(عموما از تبار مادها) هستند . "آذربایجان" را "ماد کوچک" نیز می گفته‌اند که بخشی از ماد بزرگ بوده است که تا ری, اصفهان و همدان و کرمانشاه و ایلام را در بر می‌گرفته است.

انتهاي پيام/