وي با اشاره به كلي نگر بودن مردان، ادامه داد: در برخي موقعیت‌ها نياز است تا مردان همچون همسران خود جزئي نگر باشند كه توجه به ظاهر همسر اولين نكته مورد توجه است. انسان تشنه توجه است و تفاوتي بين مردان و زنان وجود ندارد.

كارشناس امور خانواده و مشاوره به دليل افزايش جراحي‌هاي زيبايي اشاره  و اظهار کرد: تمايل به توجه از سوي افراد، عامل اصلي افزايش آمار جراحی‌های زيبايي است كه به طور عمده‌تري در بين خانم‌ها بروز می‌کند و مردان بايد در اين مورد با جزءنگري برخورد كرده، به ویژگی‌های مثبت همسر خود توجه كرده و آن را ابراز كند.

وي تصريح كرد: توجه به سليقه و دست پخت همسر نيز نكاتي است كه بايد مرد در زندگي خود به آنان توجه كند زيرا توجه به دست پخت او، علاقه وي را به اين كار افزايش می‌دهد و همچنين توجه به سليقه، مانع بروز كدورت و اختلاف بين زوجين خواهد شد.

حجت الاسلام تراشيون به سه تاريخ مهم براي زنان تاکید كرد و گفت: تاريخ تولد، تاريخ ازدواج و روز زن به عنوان سه تاريخ مهم براي آنان داراي اهميت بالايي است كه انتظار دارند تا همسرانشان اين تاریخ‌ها را به خاطر داشته باشند كه البته مردان نيز بايد مهارت يادآوري آن را كسب كنند.

اين كارشناس مسائل ديني به لزوم وجود نظم در محيط تحت اختيار زن اشاره و تصريح كرد: مسجد فضايي است كه نظم داخل آن باعث آرامش می‌شود، نظم فيزيكي منزل نيز بايد به گونه‌ای باشد كه موجبات آرامش رواني اعضاي خانه را فراهم آورد.

وي ابراز کرد: با توجه جوامع غربي كه تفكر فمينيستي بر زنان آن حاكم است و خانواده را تحت تأثير خود قرار داده، محوريت زنان شاغل در كشور اسلامي بايد خانه‌داري باشد همان‌گونه كه حضرت فاطمه(س) می‌فرمایند:«زن خانه دار به خدا نزديك تر است» و زنان نبايد اين امر را از خود دريغ كنند.

حجت الاسلام تراشيون افزود: مردان بايد گاهي در كار خانه به همسر خود كمك كند زيرا اين كار نشانه اهميت دادن به همسر و سپاس گذاري از زحمات اوست و اين كار باعث علاقه‌مندی او براي انجام كارها می‌شود و پيامبر(ص) فرمودند:«كار مرد در خانه كفاره گناهانش است و اين كار از ثواب حج والاتر است»

وي با يادآوري جايگاه مرد و زن در خانواده اظهار کرد: از نگاه اسلام، مرد سالاري و زن سالاري اموري باطل است؛ مدار اسلام بر جايگاه سالاري است يعني مرد در جايگاه خود و زن نيز در جايگاه خود به وظايف خود عمل كنند و در صورت نياز، به يكديگر كمك كنند.

وي ريشه عدم توانايي زن و شوهر در برقراري ارتباط كلامي با يكديگر را نداشتن اين مهارت دانست و گفت: براي برقراري ارتباط كلامي بايد ابتدا تفاوت بين زنان و مردان را شناخت و با توجه به اين تفاوت با مخاطب خود ارتباط برقرار كرد.

اين كارشناس مسائل ديني افزود: مردان به طور ذاتي كمتر از زنان حرف می‌زنند و اين ريشه در نوع نگرش آنان به اطراف است، زنان با توجه به جزئي نگريشان علاقه زيادي به سخن گفتن دارند اما مردان به دليل كلي نگري و توجه كمتر به اطراف، تمايل زيادي براي سخن گفتن از خود نشان نمی‌دهند./ س