به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، مهدي صبايي سال 1345 در تهران متولد شد. وي فوق ديپلم اتومکانيک دارد. بازي در سينما را از سال 1375 با فيلم سلطان به کارگرداني مسعود کيميايي شروع کرد. در شهرک ژاندارمري ساکن است.

متأهل و داراي يک فرزند پسر به نام علي است. صبايي در فيلم قلاده هاي طلا در سال 1390 به کارگرداني ابوالقاسم طالبي نيز حضور داشت. آنچه در ادامه مي خوانيد گفتگوي ما با اين هنرمند محبوب و تواناست؛

چه انگيزه ‌اي باعث شد که سراغ رشته‌ هنرهاي نمايشي رفتيد؟

اصولاً من آدم پر تحرکي هستم و بيشتر دنبال ورزش بودم. شايد از کودکي علاقه ام به هنر باعث شد که وارد حرفه بازيگري شوم.

دليل استقبال شما از بازي در نقش هاي متفاوت چيست؟

بعد از اولين بازي ام در تلويزيون، تصميم گرفتم در هر کاري که حضور پيدا مي کنم نکته مهم و اساسي، کيفيت و جنس کاراکتري باشد که براي بازي به من پيشنهاد مي شود. بايد نقش، شخصيت جذابي داشته باشد که در من بازيگر ايجاد انگيزه کند تا نقش را جلوي دوربين به نمايش در بياورم.

دوست داشتيد چه نقشي را بازي کنيد که بازي نکرده ايد؟

همان نقشي را که تا به حال بازي نکرده ام.

آيا بوده بعد از سالها از نحوه بازي در فيلمي خجالت بکشيد؟

نه، به هيچ عنوان. خوب يا بد، چيزي بوده که گذشته و تمام شده. نه خجالت داره نه غصه.

چند نمونه از کارهاي تلويزيوني و سينمايي تان را برايمان نام ببريد؛

آثار تلويزيوني: پهلوانان نمي ميرند،‌ در مسير زاينده رود، در قلب من، در پناه تو، اغما، مدار. آثار سينمايي: تب، رئيس، مزاحم، شيفته، سلطان، شايد وقتي ديگر و...

کدام يک از اين کارهايي را که بازي کرديد، بيشتر دوست داريد و برايتان خاطره شده؟

همه به نحوي خاطره شدند. فرقي نمي کنند. براي هر کدامشان زحمت زيادي کشيدم. پس فرقي برايم نمي کنند.

دوست داريد با کدام کارگرداني کار کنيد که تا به حال کار نکرده ايد؟

کارگرداني را دوست دارم با من کار کند که تا به حال با من کار نکرده است.

چه کاري آماده پخش داريد؟

فعلاً در استراحت مطلقم.

به نظر شما رابطه مردم با سينما بهتر است يا تلويزيون؟

با تلويزيون و البته ماهواره!

به نظر شما بازيگران ما چه قدر به مباني نظري بازيگري تسلط دارند؟

من فکر مي‌ کنم تفاوت بازيگري که تحصيلات آکادميک دارد با بازيگري که از در پشتي آمده شايد 12 جلد کتاب باشد! چون متأسفانه سيستم آموزشي بسيار ضعيف است و در نهايت محدوديت‌ها باعث مي‌شود که ضعف آموزشي خودش را بروز دهد تا ما شاهد تکرار نقش‌ها و بازي‌ها باشيم!

در بازيگري الگوي خاصي داشتيد؟

در رفتار، بله اما در بازي خير.

چرا؟

به دليل اينکه ظرفيت محدوديت‌ها زيادتر از توقعات مردم شده و فکر مي‌کنم که اين خطر، فرهنگ ما را تهديد مي‌کند که يک سري سريال‌ها که ارزش فرهنگي ندارد جايگزين سريال‌هاي خوب ما مثل امام علي (ع)، هزاردستان، ابوعلي سينا و سربداران شده است.

جاي سريال‌هاي فاخري که در طول اين سال‌ها ساخته شده بسيار کم است و متأسفانه سرعت ساخت سريال باعث شده که هويت اصلي سريال‌ها و داستان‌هاي ايراني تحت الشعاع سريال‌هاي ماهواره‌اي قرار بگيرد.

سوپر استار از ديد مهدي صبايي کيست و آيا او هم دغدغه سوپر استار شدن را دارد؟

در يک مقطع خاص علاقه شديد مردم به يک انسان، آن انسان را تبديل به سوپر استار مي کند که اين لقب، بيشتر براي هنرمندان استفاده مي شود و معمولاً تاريخ نشان داده است که يک طلوع دارد و يک غروب و در مورد خودم هم بايد بگويم من سعي مي کنم بعد از ده پانزده سال کار بازيگري، بيشتر کار خوب انجام بدهم و خيلي دغدغه ستاره شدن ندارم و فکر مي کنم اکثر بازيگران همسن و سال من هم اين گونه باشند.

نظرتان در مورد افزايش دستمزد بازيگران که اين روزها به موضوع داغي هم تبديل شده، چيست؟

موافقم. وقتي در اين روزگار، همه چيز تجارت شده، به نظرم اگر به سينما هم به ديد تجاري نگاه بشود مشکلي پيش نمي آيد. البته تعداد بازيگران که دستمزدهاي بالا مي گيرند خيلي کم است و به نظرم اين حق را بايد به آنها داد که دستمزد بالا بخواهند، چرا که باعث مي شوند مردم به سينما علاقه مند شوند.

آيا پول بازيگران از پارو بالا مي رود؟

شايد الآن اندازه پاروها کوچک شده باشد.

برخي در باره دستمزد بازيگران جديد اعتراض دارند. اين اعتراض ها چه قدر بجاست؟

به هر حال در همه جا اعتراض وجود دارد. اما در خصوص بازيگران بايد تميز قائل شد. بازيگر، دستمزدي که دريافت مي ‌کند، دستمزد بازي کردن نيست، دستمزد زندگي نکردن است.

بزرگ ترين آرزوي شما چيست؟

بزرگ ترين آرزويم اين است که تا لحظه مرگم، حالا نمي دانم خدا چه قدر به من عمر مي دهد، به آن امنيت خاطر و آرامشي که مي خواهم برسم. مهم تر از همه اينکه محبت مردم از من دريغ نشود و توانايي آن را داشته باشم که انگيزه و نيت مردم را در کارهايم برآورده کنم.

برخي عنوان مي کننند که مانکن هاي خوش چهره، جاي بازيگران واقعي را گرفته اند. نظر شما چيست؟

اين هم يک بخش از نياز سينماست. به هر حال سينما به تصوير خوب هم نياز دارد، همچنان که به بازي خوب نياز دارد. ورود چهره‌ هاي خوب و زيبا به قول بعضي ها اجتناب ناپذير است اما مي شود محدوديت‌ هاي آموزشي قائل شد که براي تداوم چهره ‌ها و اينکه نسل‌ هاي بعدي فکر نکنند که سينما فقط چهره است، چهره نامتعارف آنها باعث شده تا به عنوان بازيگر جلب توجه کنند.

از اين اتفاق نمي ترسيد که بگويند داريد تکرار مي شويد؟

وقتي قرار است سريالي را بازي کني، يعني همان کارها در سريال ما چيزي براي تغيير دادن ندارد. مثلاً ما سريال هاي کمدي خاصي نداريم، بايد بتواني خيلي خوب بازي کني تا مردم را بخنداني. من هم همه جا بازي کرده ام اما به اندازه توان خودم. اما کسي از من نخواسته متفاوت باشم.

الآن بيشتر از همه دلتان براي چه کسي تنگ شده؟

يه جورايي هيچ کس. دلتنگي اصلاً از وابستگي مي آيد. من هم سعي مي کنم که وابسته نباشم که دلتنگ کسي نشوم.

حرف آخر؟

حرف آخرم اينکه يک خرده جوان ها با تربيت باشند. فرهنگ و ادب به بچه بالا يا پايين بودن نيست. خيلي از جوان ها بد جوري صحبت مي کنند. از شما هم ممنونم.

گزارش از ناهيد جعفرپور کامي