وي در خصوص تعریف سکونت گاههای غیررسمی ،گفت: سکونتگاه هاي غير رسمي بافتهایی هستند که به طور عمده مهاجران روستایی و تهیدستان شهری را در خود جای داده و بدون مجوز و خارج از برنامه ریزی رسمی و قانونی توسعه شهری( طرحهای جامع و تفصیلی ) در درون یا خارج از محدوده قانونی شهر ها بوجودآمده است.

کيان پور در ادامه تصريح کرد:سکونتگاه هاي غير رسمي به طور عمده فاقد سند مالکیت هستند و از نظر ویژگیهای کالبدی و برخورداری از خدمات و زیر ساخت های شهری مشابه بافت های فرسوده به طور شديد دچار کمبود هستند .

معاون وزير راه وشهرسازي در ادامه اظهار داشت: مداخله در این گونه بافتها از نوع ساماندهی و توانمند سازی است و اصل مشترک در همه انواع مداخله مشارکت مردمی خواهد بود.

مدير عامل شرکت مادر تخصصي عمران وبهسازي شهري ايران در ادامه خاطر نشان کرد: سکونتگاههای غیر رسمی و نابسامان شهری، در واقع شکل بی ضابطه ای از تجمع مکانی گروه های کم درآمد، اغلب مهاجر در نقاط آسیب پذیر شهر است که به صورت کاملا خودرو و فاقد مجوز رسمی از نهادهای قانونی شهر ایجاد می‌گردند.

کيان پور در ادامه توضيح داد: این نواحی به دلیل سرعت پیدایش و عدم نظارت دستگاههای اجرایی ازاستانداردهای قابل قبول زیستی بی بهره بوده و عمدتا فاقد نظام شکل یافته و مطلوب سکونتی هستندکه در پاسخگویی به نیاز سرپناه فقرا به وجود می آیند.