به گزارش خبرنگار حوزه ميراث فرهنگي باشگاه خبرنگاران؛ مسجد ابو درويش با سنگ‌های سياه و سفيدش همچون تاجی جواهرنشان بر بلندای كوه «اشرفيه» خودنمايی می‌كند.


اين مسجد كه در سال 1962 ميلادی با هزينه «حاج حسن مصطفی شركس» (ابودرويش) بنا و از آن هنگام به نام وی نامگذاری شده، همچنين يك مدرسه دارد كه تأمين‌كننده نيازهای آموزشی فرزندان ساكنين منطقه است.

از ويژگی‌های اين مسجد، كتابخانه آن است كه بيش از سه هزار جلد كتاب از مراجع اصلی نيز در خود جای داده كه «مصطفی صبحی الوارملی» از دوستان ابو درويش نقش بسزايی در شكل‌گيری و غنی‌شدن اين كتابخانه داشت.
مرحوم ابو درويش پيش از فوتش در سال 1981 ميلادی، مسجد، مدرسه و ساختمان مقابل آن را وقف كرد و از آن تاريخ، اداره قاضی القضاة اردن مسئوليت نظارت بر آن را به عهده دارد.


ابو درويش نقشه‌كشی و طراحی اين مسجد را خود بر عهده داشت و در اين راستا از يك هنرمند خطاط نيز جهت تزيين ديوارها بهره گرفت. شيوه معماری اين مسجد كاملا بيانگر هنر معماری اسلامی بوده كه تركيبی از هنر مملوكی و عثمانی است.
تركيب رنگ‌های سياه و سفيد به‌صورت زيبا و سهولت جابجايی در اماكن مختلف مسجد را از ديگر ويژگی‌های آن است.
مسجد ابو درويش با سبك معماری اسلامی قديمی خود نمونه زيبايی از هنر معماری اسلامی در عصر حديث است كه يكی از اماكن توريستی اردن نيز به شمار می‌رود.
در هر نقطه‌ای از كوه‌های هفت‌گانه امان (پايتخت اردن) كه بايستی، مسجد ابو درويش با سنگ‌های سياه و سفيدش همچون تاجی جواهرنشان بر بلندای كوه «اشرفيه» خودنمايی می‌كند./ص

گزارش از : عطيه آقابابايي