به گزارش خبرنگار اجتماعي  باشگاه خبرنگاران ، الگوهای سبک زندگی در دنیا از دهه 1950 به بعد به‎شدت تغییر کرد و با اندکی تأخیر وارد کشور ما شد و باید به این نکته توجه کرد که هر قدر جمعیت خانواده کمتر باشد مجال برای تحول در الگوهای سبک زندگی به سبک الگوهای مدرن متأخر بیشتر خواهد شد.
 
شهرنشینی و رشد تکنولوژی­های جدید را می­توان دو عامل اصلی رشد سبک­های جدید زندگی دانست. در ایران شهرنشینی بالاخص بر گسترش این سبک­های جدید زندگی اثری مستقیم و جدی دارد. در واقع فشارهای اقتصادی، اجتماعی و روانی زندگی شهری در کنار تغییر الگوهای فرهنگی اندیشه در باب مسائل اجتماعی هرچه بیشتر خانواده را تحت فشار ایجاد کاهش تراکم و تمرکز بر فردیت قرار داده است. فرزندان توقع بیشتری جهت در اختیار داشتن حریم خصوصی خود دارند و فشارهای اقتصادی متعاقب چنین تقاضاهایی به تدریج زمینه را جهت کاهش تعداد خانوار فراهم آورد.
 
یعنی هر قدر جمعیت خانواده شما بیشتر باشد، مجبور هستید با سبک قناعت زندگی کنید و یا مصادیق اوقات فراغت متفاوت خواهد بود، ولی وقتی سبک زندگی را در مفهوم توسعه و رفاه مادی قرار می‌دهیم، تجمل گرایی، مدگرایی، رفتن سراغ کالاهای فرهنگی پیش می آید و به‎طور کلی با پدیده‎های جدیدی درگیر می‌شویم و تعریف متوسط زندگی متفاوت خواهد شد و الگوهایی که در آن تجملات شکل گرفته خود را نشان می دهد. در نتیجه هرچه جامعه به‎سمت تغییر الگوهای سبک زندگی می­رود، جمعیت خود را کاهش می دهد و هر چه جمعیت کاهش پیدا کند، الگوهای سبک زندگی مجال تحول می یابد. این یک تأثیر متقابل است.
 
وضعیت شاخص­های ازدواج و طلاق و اثرات آن بر سیاست­های کنترل و تنظیم خانواده
 
در مقاله‌ای که در پورتال شورای فرهنگی اجتماعی زنان منتشر شده است بابک آل مولانا و محمد مهدی اسماعیلی به بررسی وضعیت شاخص‌های ازدواج و طلاق و اثرات آن بر سیاست‌های کنترل و تنظیم خانواده پرداخته‌اند و در این مقاله آمده است: میزان عمومی ازدواج کشور و تمامی استان‌ها طی سال‌های ٨١ تا ٨٦ با روندی افزایشی روبه‌رو بوده است و در سال ٨٦ به بیشترین حد خود رسیده است که روندی راضی کننده به نظر می‌رسد./ل