khamenei.ir منتشر کرد؛
معنویت و نورانیت امام خمینی(ره) در ماه رمضان به روايت رهبر معظم انقلاب
بعد از ماه رمضان كه انسان ايشان را مى‌ديد، در يك ديدار و ملاقاتى كه با مردم حرف مى‌زدند، آدم به طور محسوس مى‌فهميد كه ايشان در اين يك ماه، نورانيتر شده‌اند آدم، اين را حس مى‌كرد.
به گزارش گروه سياسي باشگاه خبرنگاران پايگاه اطلاع‌رساني دفتر مقام معظم رهبري روايتي از حضرت آيت الله خامنه‌اي از معنویت و نورانیت امام خمینی(ره) در ماه رمضان منتشر کرده است.
"اين حالاتى كه شما در كسانى مثل امام رضوان‌اللَّه‌عليه در سنين بين هشتاد و نود سالگى مى‌بينيد، ادامه‌ى حالات جوانى ايشان است. چون امام، تقريباً 79 ساله بودند كه به ايران آمدند و جمهورى اسلامى شروع شد؛ يعنى امام از نزديك هشتاد سالگى اين مسؤوليتهاى سنگين را شروع كرده‌اند! وقتى كه همه‌ى انسانها در اين سنين، بازنشسته مى‌شوند و اهل افتادن در يك گوشه و در بستر و بى‌رغبتى و بى‌نشاطى نسبت به همه‌ى كارها؛ امام در آن سن، بزرگترين كارهاى عالم را شروع كردند. اداره‌ى يك كشور، بلكه ايجاد يك نظام و قدم به قدم پيش بردن اين نظام! اين از جهت مشاغل و مسؤوليتهاى مهم.
امام رضوان‌اللَّه‌عليه، از جهت معنوى هم همين‌طور بودند. بنده اين را مكّرر گفته‌ام. معمولاً امام در ماه رمضان، ديدار نداشتند. البته ما گاهى بين ماه رمضان مى‌رفتيم و با ايشان ملاقات مى‌كرديم - افطارى، يا به دليل ديگرى پهلوى ايشان بوديم؛ يك بار يا دو بار - اما غالباً مردم ايشان را نمى‌ديدند؛ ما هم كمتر از معمول مى‌ديدم. بعد از ماه رمضان كه انسان ايشان را مى‌ديد، در يك ديدار و ملاقاتى كه با مردم حرف مى‌زدند، آدم به طور محسوس مى‌فهميد كه ايشان در اين يك ماه، نورانيتر شده‌اند آدم، اين را حس مى‌كرد. پيرمرد هشتاد و چند ساله - نزديك نود ساله - اين يك ماهه حركت مى‌كرد و پيش مى‌رفت! هميشه در حال حركت بودند؛ امّا ماه رمضان، بيشتر و جدّيتر! چون ميدان، ميدان مناسبترى است."
انتهاي پيام/
"اين حالاتى كه شما در كسانى مثل امام رضوان‌اللَّه‌عليه در سنين بين هشتاد و نود سالگى مى‌بينيد، ادامه‌ى حالات جوانى ايشان است. چون امام، تقريباً 79 ساله بودند كه به ايران آمدند و جمهورى اسلامى شروع شد؛ يعنى امام از نزديك هشتاد سالگى اين مسؤوليتهاى سنگين را شروع كرده‌اند! وقتى كه همه‌ى انسانها در اين سنين، بازنشسته مى‌شوند و اهل افتادن در يك گوشه و در بستر و بى‌رغبتى و بى‌نشاطى نسبت به همه‌ى كارها؛ امام در آن سن، بزرگترين كارهاى عالم را شروع كردند. اداره‌ى يك كشور، بلكه ايجاد يك نظام و قدم به قدم پيش بردن اين نظام! اين از جهت مشاغل و مسؤوليتهاى مهم.
امام رضوان‌اللَّه‌عليه، از جهت معنوى هم همين‌طور بودند. بنده اين را مكّرر گفته‌ام. معمولاً امام در ماه رمضان، ديدار نداشتند. البته ما گاهى بين ماه رمضان مى‌رفتيم و با ايشان ملاقات مى‌كرديم - افطارى، يا به دليل ديگرى پهلوى ايشان بوديم؛ يك بار يا دو بار - اما غالباً مردم ايشان را نمى‌ديدند؛ ما هم كمتر از معمول مى‌ديدم. بعد از ماه رمضان كه انسان ايشان را مى‌ديد، در يك ديدار و ملاقاتى كه با مردم حرف مى‌زدند، آدم به طور محسوس مى‌فهميد كه ايشان در اين يك ماه، نورانيتر شده‌اند آدم، اين را حس مى‌كرد. پيرمرد هشتاد و چند ساله - نزديك نود ساله - اين يك ماهه حركت مى‌كرد و پيش مى‌رفت! هميشه در حال حركت بودند؛ امّا ماه رمضان، بيشتر و جدّيتر! چون ميدان، ميدان مناسبترى است."
انتهاي پيام/
