انديشکده "بروکينگز":
خصومت دیرینه واشنگتن علیه تهران پس از تغییر "دولت ایران" نیز ادامه خواهد داشت
"ماروين کالب و مايکل اوهانلون" در مقاله اي به کنگره آمريکا توصيه مي کند که با در پيش گرفتن مشي صلح طلبانه در قبال کشورمان به اوباما در حرکت براي نيل به تعامل مستقيم کمک نمايد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری اندیشکده بروکينگز ؛ نويسندگان مقاله انديشکده "بروکينگز" با انتقاد از موضع گيري خصمانه نمايندگان کنگره آْمريکا در قبال کشورمان در مقاله مي نويسند "مسيري که کنگره آمريکا در مورد ايران در پيش گرفته حمايت از ادامه خصومت با تهران است."
نويسندگان مقاله در ادامه با اشاره به پيروزي "حسن روحاني" رييس جمهور منتخب کشورمان در انتخابات رياست جمهوري اخير ايران به دولت "باراک اوباما" رييس جمهور آمريکا توصيه مي کنند که از اين فرصت استفاده نمايد و در اين باره مي افزايند "با انتخاب"حسن روحاني" بعنوان رييس جمهور جديد ايران فرصت خوبي براي دولت آمريکا پيش آمده تا در مذاکرات هسته اي با ايران فعال تر از گذشته عمل کند. آمريکايي ها بايد محتاطانه رفتار کرده و از ايجاد "آسيب" در روند مذاکرات جلوگيري نمايند. مقصود از "آسيب" اقدامات تحريک آميز نمايندگان کنگره آمريکاست."
نويسندگان مقاله در ادامه با اذعان به تيزبيني رهبر ایران مي افزايند "مي توان گفت که آيت الله خامنه اي رهبري ايران خردمندترين مواضع را در زمينه مذاکرات هسته اي اتخاذ کرده اند."
نويسندگان مقاله با اشاره به تبعات جنگ دولت اوباما را به عبرت گيري از جنگ ويتنام فرا مي خوانند و در اين باره مي افزايند "شايد در تاريخ معاصر بتوان گزينه هايي را پيدا کرد که براي دولت آمريکا جاي تجربه و عبرت گيري داشته باشد. در سال 1966 ميلادي، "جي. ويليام فولبرايت" سناتور آمريکايي از کميته روابط خارجي سناي آمريکا گام مهمي را براي کاهش تنش در در جنگ آمريکا عليه ويتنام برداشت.
وي بصورت اشکار و پنهان جلسات استماعي را با ويتنامي ها و آمريکايي ها تشکيل داد. درست است که پس از جلسات وي نيز جنگ آمريکا عليه ويتنام ادامه يافت و سبب کشته شدن بيش از 58 هزار سرباز آمريکايي شد اما نتيجه مثبت اين اقدام آن بود که حمايت مردم آمريکا از جنگ آمريکا در ويتنام از 63 درصد به 49 درصد کاهش يافت. اين رويداد درس مهمي به دولت آمريکا مي دهد و آن اينکه کنگره مي تواند نقش مهمي در تامين منافع ملي آمريکا و سياست خارجي آن کشور ايفا نمايد."
نويسندگان مقاله نمايندگان آمريکايي را دعوت به اين موضوع مي کنند که به جاي اقدامات خصمانه عليه ايران تلاش کنند تا افکار عمومي آمريکا را بسوي تعامل مستقيم با ايرانيان سوق دهند و در اين باره مي افزايد "کنگره آمريکا مي تواند در مورد سوق يابي افکار عمومي آمريکايي ها بسوي جنگ طلبي و يا صلح طلبي نقش مهمي بازي کند. "
