موضعگيري آمريکا و عربستان سعودي درقبال ايران پس از پيروزي "روحاني"
پیروزی دکتر حسن روحانی با استقبال بسیاری از کشورهای اروپایی روبرو شد به طوری که امیدوارند صفحه جدیدی از روابط بین ایران و اروپا گشوده شود.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران بخ نقل از الحيات، موضع گیری آمریکا در قبال پیروزی روحانی آمیخته با احتیاط بود چرا که رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که ایرانی ها با این انتخاب نشان دادند که مایلند حرکت جدیدی را آغاز کنند و روشن است که فضاهای مثبت جدیدی در این مرحله وجود دارد.
اوباما گفت: روحانی خواستار تغییر ديد ایران به بسیاری از مسائل بین المللی است.
آقای روحانی در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود گفت: اولویت سیاست خارجی ایران برقراری روابط مثبت و سازنده با کشورهای جهان است. رئیس جمهور آمریکا هم می گوید: آمریکایی ها تحولات و تغییرات در روابط با ایران را خلال ماه ها و سالهای آینده رصد می کنند.
بنابراین ایالات متحده و اروپا از رئیس جمهور منتخب انتظار دارند که برای هر دو طرف گامی بردارد تا حسن نیت ایران را در جامعه بین المللی ثابت کند و این چیزی است که رئیس جمهور هم به آن اشاره کرده است.
اما در رابطه با موضع گیری ایران با کشورهای منطقه خلیج فارس، روحانی اظهار امیدواری کرد که بتنواند با این کشورها به ویژه عربستان روابط مناسبی داشته باشد.
این یک سوی قضیه است، اما اخیرا در روزنامه الحیات مقاله ای با قلم خالد الخلیل منتشر شده که نشان می دهد اختلافات بزرگ و دامنه داری میان عربستان و ایالات متحده پیرامون مسائل منطقه ای و به ویژه سوریه و موضع گیری ایرانی در قبال مسائل منطقه و منافع آمریکايي و سعودی در سوریه وجود دارد.
این نویسنده سعودی از موضع امریکا در جنگ علیه سوریه انتقاد می کند زیرا چنین موضعی به منافع سعودی ضرر می رساند و با حجم منافع سیاسی و امنیتی و اقتصادی موجود میان دو کشور مناسب نیست.
بنابراین وی معتقد است که عربستان به خاطر ملت سوریه با اين کشور نمی جنگد بلکه به خاطر ضمانت منافع منطقه ای و تحکیم نفوذ آن در منطقه برای مقابله با افزایش نفوذ کشورهای دیگر مثل ایران است.
نویسنده پس از پرداختن به همه این مسائل و به ویژه موضع امریکا در برابر عربستان سعودی و عدم اهتمام اوباما به منافع سعودی در منطقه، تاکید می کند سیاست سعودی در مقابل سوریه و لبنان شکست خورده است. وی در ادامه می گوید: چرا این همه شکست؟ و خود پاسخ می دهد: زیرا سیاست خارجی عربستان بیشتر بر پایه همراهی با دیگران است تا موضع گیری های آنان را تحقق بخشد نه اینکه بخواهد بر دیگران فشار بیاورد و سیاست خود را پیش ببرد و این یک امر طبیعی است زیرا این نوع سیاست در پشت سر خود نیروی نظامی متناسب با میزان نقش و منافع که بیش از یک راه برای حرکت و عمل مقابل آن باز کند، را نمی بیند.
نویسنده این مقاله در ادامه می افزاید: یمن و بحرین باقی مانده است و هر دوی اینها حال ثابتی ندارند. بعد از همه این ها می گوید: سیاست خارجی سعودی نیاز مبرمی به اصلاح و تجدید نظر دارد و اهداف و ابزارهای آن باید تغییر کند.
