به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، پمفیگوس یک بیماری پوستی تاولی است و زمانی بروز می کند که در بدن آنتی بادی هایی تولید می شود که به پروتئین های سلول های خودی حمله و سلول های اپیدرم پوست را که به طور طبیعی به هم متصل هستند، از هم جدا می کنند. در واقع در این بیماری، پوست بدن علیه خودش وارد عمل می شود و ضایعات این بیماری التهابی پوست در قسمت های مختلف بدن و صورت و دهان ظاهر می شود.

واقعیت این است که در گذشته تمام مبتلایان به پمفیگوس از بین می رفتند که معمولا ناشی از عفونت های پوستی بود اما خوشبختانه امروزه مرگ فقط در ۵ تا ۱۵ درصد موارد رخ می دهد و دلیل آن هم عوارض درمان با استروییداست.

ضایعات تاولی بدشکل، ظاهری نازیبا دارد. این ضایعات بوی بدی دارد و گاهی باعث طرد شدن بیمار و انزوای او می شود. از آنجا که درمان پمفیگوس پیچیده و سخت است، با وجود درمان های جدید، همچنان قدم اول و مهم در درمان، استفاده از روش های کلاسیک و داروهای کورتونی است که عوارض دارند و بیمار را آزار می دهند.

معمولا بیماری های تاولی خودایمنی که شایع ترین آن پمفیگوس است، در دنیا در سنین بالا شایع اند اما در ایران در سنین پایین تر نیز دیده می شود و بیمارانی در سنین میانسالی هم داریم. شیوع این مشکل در خانم ها کمی بیشتر است.

به هر حال ژنتیک هم در بروز این بیماری تاثیر دارد اما این بیماری جزو بیماری های خودایمنی است و علت بروز آن دقیقا مشخص نیست. مثلا شاید مجموعه ای از عوامل مانند عوامل محیطی مختلف مانند برخی داروها، مواد غذایی و از همه مهم تر استرس و حالت های روانی در تشدید و بروز این بیماری دخیل باشند.

اولین تظاهرات در بیشتر بیماران تاولهای درون دهانی است و پس از آن ممکن است در همه جای پوست بدن دیده شوند. همه مبتلایان به پمفیگوس تجربه این تاولهای دردناک دهانی را خواهندداشت اما گاهی بیمار تا مدت ها آنها را جدی نمی گیرد و دیر به پزشک مراجعه می کند، در نتیجه درمان سخت تر می شود.

گاهی هم با خوددرمانی برای رفع زخم دهانی کار را بدتر می کند. علاوه بر بروز زخم روی مخاط دهانی، دیگر مخاط های بدن هم درگیر می شوند که باتوجه به محل درگیری، علایم آن متفاوت است. در بینی امکان ایجادزخم و خونریزی وجود دارد و درگیری کانال مقعدی باعث بروز یبوست می شود. اگر قسمت پیشابراه و واژن درگیر شود، خون در ادرار دیده می شود.

در هر نقطه از پوست امکان وجود تاولها وجود دارد اما این بیماری واگیر ندارد. حتی مایع درون تاولها، پس از پاره شدن باعث بیشتر شدن تعداد تاولها در نقاط دیگر پوست نمی شود. معمولا تاولها به سرعت پس از مدت کوتاهی پاره می شوند و دیگر تاولی دیده نمی شود و یک زخم سطحی در محل تاولباقی می ماند.

آن قسمت از بیماری که سهم ژنتیک است، نه، اما می توانیم از عوامل محیطی پیشگیری کنیم، چون این عوامل در تشدید و بروز بیماری نقش دارند./س