به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه لوموند،
براندون برايان که از فاصله ده هزار کيلومتري صحنه نبرد ، در ايالت نواداي آمريکا ، هدايت يک فروند پهپاد جنگي را در افغانستان به عهده دارد مي گويد : دو نفر از سه مردي که آنها را با پرتاب سه موشک تعقيب مي کرديم کشته شدند اما نفر سوم پاي راست خود را از دست داد و همچنان مي دويد... و من مي ديدم که او خون خود را از دست مي دهد.
براندون برايان مي گويد : مرد زخمي در حال مردن بود زيرا خون زيادي از دست داده بود. چشمانم را به روي صفحه مانيتور بستم. اين من بودم که موشک ها را هدايت مي کردم ، من احترام براي جان انسان ها را از دست داده بودم.
برايان 27 ساله در چند ماه گذشته بطور مرتب با رسانه ها درباره خاطرات تلخ خود از دفتر عمليات پهپاد صحبت کرده است. او پس از خدمت در فاصله سالهاي 2006 تا 2011 در پايگاههاي نوادا ، نيومکزيکو و عراق مبتلا به "سندرم اختلال استرس پس از سانحه" شد. اضطراب ، بي خوابي ،افراط در مصرف الکل و ناتواني در برقراري ارتباط از نشانه هاي اين بيماري است.
اين مرد جوان مي گويد : بدتر از هم اين کاست که ما نمي دانيم در صحنه نبرد چه مي گذرد.
او نمي داند سه مردي را که به قتل رساند از اعضاي طالبان بودند يا نه.
برايان از کار خود ابراز نفرت مي کرد و به دنبال نافرماني بود. مافوقانش براي تشويق او فهرستي از ماموريت هايش تهيه و به او ارائه کردند. او در مجموع باعث کشته شدن هزار و ششصد و بيست و شش نفر شده بود. او مي گويد : من نمي خواهم چنين مدرکي داشته باشم ، من از خودم متنفرم.
برايان ديگر نمي تواند زندگي در گوشه اي خلوت از آمريکا و همزمان به راه انداختن خشونت را در نقطه ديگري از جهان تجربه کند.
براندون برايان در اين تجربه تنها نيست. اپراتورهاي پهپاد همچون خلبانان هواپيماهاي جنگي کلاسيک در عراق و افغانستان دچار اختلالات رواني مي شوند.
براساس تحقيق وزارت دفاع آمريکا ، خلباناني که از راه دور هدايت هواپيماهاي بدون سرنشين را برعهده دارند ، برخلاف خلبانان هواپيماهاي معمول ، شاهد صحنه نبرد اند. خلبانان معمولي بلافاصله صحنه نبرد را ترک مي کنند در حالي که اپراتورها در صفحه مانتيور خود خشونتها را به چشم مي بينند.
براساس اين تحقيق ، از هر دو خلبان پهپاد يکي از استرس شديد در هنگام عمليات رنج مي برد.
افزايش استرس در ميان اپراتورهاي پهپاد هم اکنون به يکي از نگراني هاي بزرگ نيروي هوايي آمريکا تبديل شده است. اين در حالي است که تعداد آنها رو به افزايش است و به 1300 نفر ، يعني چهار برابر بيش از سال 2008 مي رسد. نيروي هوايي آمريکا امروزه بيش از آموزش خلبانان هواپيماهاي جنگي به آموزش خلبانان هواپيماهاي بدون سرنشين بمب افکن مي پردازد.
