به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اردبیل/ یوسف اسماعیلی استاد دانشگاه و کارشناس ارشد جغرافی گفت: رودخانه آغلاغان از بولاخلار سرچشمه نمی گیرد بلکه از ارتفاعات ساوالان سرچشمه گرفته و با توجه به منبع تامین بیشتر جریانات آن از چشمه های دایمی و از ذخایر برفی جز رودخانه های دایمی منطقه محسوب می شود.

وی افزود: حداکثر ارتفاع رودخانه چهار هزار و 401 متر از سطح دریا در ارتفاعات ساوالان و حداقل ارتفاع آن یک هزار و 575 متر در محل اتصال به رودخانه بالیقلو است ، در محل ایستگاه هیدرومتی نیر یک هزار و 605 متر ارتفاع دارد.

اسماعیلی گفت: طول شاخه اصلی این رودخانه 2/36 کیلومتر می باشد ، سطح حوضه آن 75/171 کیلومتر مربع و محیط آن برابر 75 کیلومتر است.

وی اظهار کرد: رودخانه آغلاغان عملا در شمال غربی روستای صندوقلو شکل می گیرد و جهت جریان رودخانه تا روستای صندوقلو از شمال به جنوب و پس از آن در جهت غربی ،شرقی می باشد.

این استاد دانشگاه و کارشناس ارشد جغرافی در ادامه افزود: در 7/1 کیلومتری پایین تر صندوقلو به دو شاخه تقسیم می شود و سپس از حوالی روستاهای سرخاب و ایرینجی گذشته و بالاخره پس از پیوستن شاخه لای چای وارد نیر می شود ، به طرف دهانه رود در نزدیکی شهر نیر مسیر رود خیلی عریض تر می شود و رود بیشتر بر روی رسوبات تخریبی خود جریان دارد ، در همین منطقه تفرجگاه وسیع و نمونه گردشگری بولاخلار نیر واقع است.

اسماعیلی گفت: در مورد وجه تسمیه آغلاغان داستان های و افسانه های فولکوریک زیادی به صورت سینه به سینه به ما رسیده و این که رود از چشمه سارهای ساوالان منشاء می گیرد ، این چشمه ها حتی در مسیر رودخانه نیز به وفور دیده می شود.

وی بیان کرد: افرادی که در دره رودخانه از طرف روستاهای سرخاب یا ایرینجی به طرف روستای صندقلو بروند در دو طرف دره چشمه های بی شماری را می بینند که در گذر از دره حتما تا زانو خیس می شود ، اما چشمه های باشکوه و رویایی این رود بعد از روستای صندقلو می باشد که به هر جا نگاه می کنی چشمه ها از دامنه های کوهها در حال سرازیری می باشند.

این استاد دانشگاه گفت: یکی از وجه تسمیه های آغلاغان همین چشمه های بی شمار بوده است و ظن بر این بوده که کوه می گرید و به همین دلیل آن را آغلاغان گفته اند و در فولکور دیگر که مرحوم ولی سطوتی شاعر بزرگ منطقه و متخلص به آغلاغان بیشتر تاکید می کرد این است که در زمان ارباب رعیتی افراد ارباب برای گوشمالی به رعیت های ناسازگار به یکی از روستاهای نزدیک یکی از آبشارهای آغلاغان حمله می کنند و زنان و کودکان از ترس در پشت شلاله های آبشار آغلاغان پناه می گیرد و با نزدیک شدن افراد ارباب گریه و زاری زنان و کودکان بلند می شود و افراد ارباب وحشت زده از این که به ظلم ارباب کوهها هم می گریند منطقه را ترک می کنند و به همین خاطر نام رودخانه آغلاغان یا گریان می ماند./س