ترکیب اشتیاق و افسوس در شعر "گریز"
شاعر در شعر "گریز" اشتیاق فراوان خود را همراه با افسوس بیان می کند.
باشگاه خبرنگاران- "هوشنگ ابتهاج" در شعر "گریز"، ناگزیری خویش از یک جدایی، سخن می گوید افسوس شاعر در این شعر، فراوان به چشم می خورد. بیان مشتاق بودن گذشته و جدایی اکنون، شدت رنج شاعر را نشان می دهد مخصوصا با افسوس عمیقی همراه است.
اصطلاحات عامیانه مانند با درد ساختن و پایمال گشتن را به کار برده است، دو تنهای بی نصیب بودن را با تلمیح به داستان رانده شدن آدم و حوا از بهشت بیان می کند وجه اشتراک این دو، جدا شدن از بهشت مطلوب و دوران زیبا و بی بهره ماندن است.
طوفان روزگار، سختی و وقایع گذشته را بیان می کند تشنه پیوند مهر بودن، اشتیاق فراوان شاعر همراه با افسوس و غمی عمیق در تمام شعر است.
درونمایه شعر، درونمایه متداول در شعر فارسی است البته این درونمایه در غزل بیشتر دیده می شود. افسوس شاعر در این است که جان مشتاقشان را سوزانده اند.
شاعر، جدایی را پرهیزی عاشقانه می داند همواره به یاد او، پیاله بر خاک می ریزد./ي2
