به گزارش خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران ،اجــاره‌ی زمــانی (Time charter)، قــراردادی است برای اجــاره‌ی کشتـی مشخص، در مدت‌زمــان معین، و با کــرایه‌ی توافق‌شده. طول مدت اجاره، می‌تواند کوتاه، و به‌اندازه‌ی یک سفر (Time trip charter)، یا طولانی، و به‌مدت چندماه، تا چند سال باشد.

به‌طور معمول، برای شروع و پایان زمان اجاره، انعطاف زمانی‌ای درنظر گرفته می‌شود تا کشتی، بتواند سفر خود را کامل کند.

اجاره‌ی زمانی را، می‌توان با کرایه‌ی خودرو، با راننده، برای مدت توافق‌شده، مقایسه کرد. در این نوع اجاره، مالک کشتی، تمام هزینه‌های جاری را می‌پردازد، فرمانده و خدمه‌ی کشتی را استخدام می‌کند، ولی هزینه‌های سفری، بندری، تخلیه و بارگیری، به‌عهده‌ی اجاره‌کننده است.

اجاره‌کننده، هم‌چنین، ملزم به پرداخت اجاره‌بها می‌باشد، که باتوجه به اندازه‌ی کشتی، و نوع تجارت، متفاوت است. اجاره، به‌طور معمول، هر ۱۵ یا ۳۰ روز، به‌شکل پیش‌پرداخت، داده می‌شود.

نرخ اجاره‌ی کشتی‌ها، بسیار متغیر است. به‌طوری‌که بازار، بارها، افزایش و کاهش صد درصدی را، در طول یک‌سال نیز، تجربه کرده است.

یکی از عوامل موثر بر تغییر نرخ، در کشتی‌رانی، نسبت بین عرضه و تقاضا است. وجود ظرفیت حمل اضافی در بازار، نرخ‌ها را کاهش می‌دهد.

در اجاره‌ی زمانی، مالک، عهده‌دار اداره‌ی فنی کشتی، و اجاره‌کننده، عهده‌دار اداره‌ی بازرگانی آن می‌باشد.

دراین نوع اجاره، نماینده‌گی کشتی‌رانی در بندر، توسط اجاره‌کننده، تعیین و استخدام می‌شود. البته، مالک هم می‌تواند، درصورت تمایل، یک نماینده‌، برای حفاظت از منابع خود استخدام کند.

اجاره‌کننده‌گان، به‌طور معمول، مجاز هستند که درطول مدت اجاره، از پرچم، رنگ، و نام انتخابی خود، برای کشتی، استفاده کنند.

برخی از مالکان کشتی، کار خود را، با اجاره‌کردن کشتی، به‌صورت زمانی شروع، و بعد از مدتی، اقدام به خرید کشتی، می‌کنند.

از موارد دیگر اجاره‌ی زمانی، هنگامی است که مالکان کشتی‌ها، از ظرفیت حمل کافی، برای پاسخ‌گویی به مشتریان خود، برخوردار نیستند، بنابراین، برای حفظ مشتری، اقدام به اجاره‌ی ظرفیت اضافی می‌کنند.