باشگاه خبرنگاران- کارگردان: استیون اسپیلبرگ. بازیگران: سام نیل(دکتر آلن گرانت)، لورا درن(الی ساتلر)، جف گلدبلوم(یان مالکوم)، ریچارد آتن برو(جان هموند)، مارتین فره رو(دانلد جنارو)، 126 دقیقه، درجه نمایشی: PG-13

چه حیوان بدی! وقتی بهش حمله می‌کنی ازخودش دفاع می‌کنه!

پارک ژوراسیک پس از 20 سال که از ساخته شدن‌اش می‌گذرد، دوباره به روی پرده‌ی سینماها آمده؛ منتها این بار به صورت سه بعدی، پارک ژوراسیک و تایتانیک برای سالیان طولانی در رأس فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار داشتند. پارک ژوراسیک در زمان اکران عمومی نخست خود عملا به یک پدیده سینمایی مبدل شد و بازار عظیمی برای انواع کالاها، از کتاب و کلاه تا تی‌شرت و عروسک، به وجود آورد.تماشای دوباره‌ی این فیلم پس از دو دهه می‌تواند همچنان لذت‌بخش باشد.

جان هموند(ریچارد آتن برو) یک سرمایه‌گذار خوش‌گذران است که در جزیره‌ای در سواحل کاستاریکا آخرین تفریح گران‌قیمت خود را، که پارک ژوراسیک نام دارد، به راه انداخته است. او از چند متخصص دعوت کرده که برای تحقیق درباره‌ی پارک ژوراسیک و تأیید امنیت آن به جزیره بیایند. این متخصصان عبارتند از: (سام نیل) دیرین شناس، الی ساتلر(لورا درن) دیرین شناس و یان مالکوم(جف گلدبلوم) نظریه پرداز. این گروه به همراه نوه‌های هموندبه گردش در محوطه‌ای می‌روند که گونه‌های مختلف دایناسورها به روش‌های مهندسی ژنتیکی در آنبازسازی ‌ند به زودی نقص‌های زیادی در طراحی پار علیرغم ظاهر موفقیت‌آمیز آن پیدا می‌شود در ادامه‌ی داستان طوفانی درمی‌گیرد که به واسطه‌ی آن سیستم امنیتی پارک دچار مشکل می‌شود سپس یک دایناسور از نوع تیرانوساروس از کنترل خارج می‌شود و وکیل آقای هومند را، که دانلد جنارو(مارتین فره رو) نام دارد، می‌خورد. اما یان و آلن موفق به نجات جان نوه‌های هموند می‌شوند. سپس حوادث دیگری رخ می‌دهد و نهایتا مشخص می‌شود که مرکز کنترل پارک به تصرف ولوسیراپتوس‌های خونخوار و خطرناک درآمده است. در این شرایط، آلن، الی و بچه‌ها به شدت توسط ولوسیراپتوس‌ها تهدید می‌شوند اما عاقبت تیرانوساروس وارد می‌شود و ولوسیراپتوس‌ها را از بین می‌برد. آلن، الی و بچه‌ها که نجات یافته‌اند از جزیره می‌گریزند.

پارک ژوراسیک استیون اسپیلبرگ همچنان برخوردار از هیجان، احساس و شوخی است. اما آنچه که ویژگی اصلی فیلم را، به ویژه در اکران نخست‌اش در بیست سال پیش، تشکیل می‌دهد جلوه‌های ویژه‌ی هیجان انگیز و ترسناک آن است. اسپیلبرگ فیلمی برای بچه‌ها ساخته که مثل غالب دیگر آثارش هم آنها را سرگرم مي کند و هم مي ترساند. به تعبيري مي توان هر اس افکني اسپيلبرگي و شگفتي سازي اسپلبرگي را به خالص ترين شکل خودش در اين فيلم مشاهده کرد و از آن لذت برد. پارک ژوراسيک درزمان خودش يکي از پر خرج ترين فيلم هاي تاريخ سينما بود؛ گروه بي شماري از متخصصان و ديرين شناسان، نهايت تلاش خود را کرده بودند تا فيلم علمي تخيلي نباشد بلکه از حيث واقعيت هاي علمي نيز حائز ارزش باشد ( که هست). مهندسي ژنتيک و خلق موجودات از DNA آنها در سالهاي پس از اکران نخست پارک ژوراسيک به امري معمول تبديل شد. فرضيه علمي اي که در فيلم پارک ژوراسيک مطرح شده کاملا امکان پذير است، و همين قضيه بر هولناکي فيلم افزوده است. اما جداي از جنبه هاي علمي و سرگرم کننده فيلم، متاسفانه پارک ژوراسيک فاقد شخصيت پردازي هاي قوي است و داستان محکمي هم براي روايت کردن ندارد. آنچه در اين فيلم حرف اول را مي زند، همان دايناسورهاي خوب و بد هستند که به واسطه مهارت يک گروه متخصص از پس قرن ها سر برآورده اند؛ دايناسورهايي که به قول پل وينسنت، متخصص برجسته جلوه هاي ويژه فيلم، " واقعي ترين دايناسورهايي هستند که تا کنون بر پرده سينما ظاهر شده است؛ دايناسورهايي که وقتي به آنها نگاه مي کنيد، خود را با موجودي واقعي و داراي شخصيت رو به رو مي بينيد."

برخي از منتقدان بر اين باورند که کتاب پارک ژوراسيک مايکل کرايتون که فيلمنامه فيلم پارک ژوراسيک از روي آن نوشته شده ايده هاي جذاب و لحظات سرگرم کننده بسيار بيشتري در قياس با فيلم دارد. گرچه خود مايکل کرايتون وظيفه نگارش فيلمنامه اقتباسي را بر عهده داشته  ( با مشارکت ديويد کوئپ) اما معلوم نيست که چرا اين ايده هاي جذاب و اين لحظات سرگرم کننده به درون فيلم راه پيدا نکرده است. با اين حال، فيلم اسپيلبرگ به خاطر خلق دايناسورهايي که تا ابد در ذهن تماشاگران اش باقي خواهد ماند جايگاه رفيعي در تاريخ سينما دارد. درست  است که فيلم از حيث پرداخت کاراکتر و توسعه طرح داستاني ضعيف است اما کسي که به تماشاي پارک ژوراسيک مي رود فقط به يک چيز فکر مي کند و آن تماشاي دايناسورهايي است که با واقعيت مو نزند و او را به شگفتي و هراس بيفکند؛ کاري که فيلم به خوبي از عهده آن برآمده است./ي2