به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران از سنندج، نسخه خطی با ارزش روستای شوی شهرستان بانه ،  شامل 15 جزء آخر قرآن (از جزء شانزدهم به بعد ) می باشد که به استناد صفحه اختتامیه آن توسط ، ابراهیم بن محمد ساکن روستای شوی از توابع شهرستان بانه در ماه رجب 1119 هجری قمری یعنی 231 سال قبل به رشته تحریر در آمده است.

چند سوره آخرین این نسخه بدلیل از بین رفتن صفحات ، دوباره به قلم عبدالله بن محمد که نواده نویسنده اصلی کتاب می باشد در سال 1327 هجری قمری نوشته شده است که در این خصوص در پایان نیز توضیحی آورده شده است.

این نسخه خطی بدون تزییین و آرایه بوده و کلمات کاملا اعراب گذاری شده اند که، نام سور و تعداد آیات به رنگ قرمز تفکیک و به رشته تحریر در آمده اند. جلد این قرآن چرمی و در ابعاد19× 29 سانتی متر و ابعاد صفحات  18×27 سانتی متر می باشد که بخط ثلث در 294 صفحه نگاشته شده است.

 این نسخه خطی با ارزش قبلا در منزل شخصی به نام محمد عبدالهی واقع در روستای شوی از توابع بخش مرکزی این شهرستان نگهداری می شد که با توجه به گفته وی از نوادگان کاتب این نسخه خطی می باشد که متاسفانه در اثر گذشتن سالیان دراز و بدلیل عدم محافظت درست و مناسب ، در اثر عوامل مخرب فیزیکی و شیمیایی لطمات زیادی به آن وارد شده بود بصورتیکه صفحات آن بصورت ، برگ برگ در آمده و شیرازه بندی کتاب کاملا از هم باز شده بد و نیاز مبرم به مرمت و صحافی داشت.

اداره میراث فرهنگی بانه با اطلاع از این موضوع در سال 88 به منزل محمد عبدالهی رفته و پس از سخنانی با ایشان ، وی راضی می شود که آن را تحویل کارشناسان واحد میراث فرهنگی بانه دهد تا جهت تنظیم و ثبت در فهرست آثار ملی کشور ، به اداره کل میراث فرهنگی استان ارجاع داده شود که با پیگیری های مستمراداره میراث فرهنگی و فرمانداری شهرستان بانه ، اعتبار لازم از محل اعتبارات استانی و ملی جهت مرمت و نصب ویترین و سیستم اخطار دهنده برای این قرآن در نظر گرفته شد و از همان سال کار مرمت این نسخه با ارزش شروع و کلیه عملیات مرمتی و حفاظتی ان در 5 مرحله  انجام گرفته است./س