چه‌اين‌که به نظر مي‌رسد درک عمومي مردم از هر نژاد، مذهب و قومي اين باشد که اگر کسي ارزش‌هاي آنان را رعايت نکند، انسانيتش نقص دارد! اعتبار برخي از اين ارزش‌هاي کلي که مي‌توان آن‌ها را ارزش‌هاي انساني ناميد، در گرو پذيرفتن دين خاص نيست. آن‌دسته از ارزش‌هايي که دين مبين اسلام دستور داده، حکم شرعي است و بايد اطاعت کنيم، ولي سلسله ارزش‌هايي است که هر انساني حتي اگر به خدا اعتقادي نداشته باشد، آن‌ها را به طور فطري معتبر مي‌داند.

 براي نمونه، در روايات ما رعايت برخي از ارزش‌هاي انساني از بهترين نشانه‌هاي اسلام و ايمان شمرده شده است. يعني، نه تنها اسلام آن ها را تأييد کرده است؛ بلکه مي‌گويد کسي که آن‌ها را رعايت نکند، مسلمان نيست. يکي از ارزش‌هايي که قوام و اساس زندگي اجتماعي است و اگر رعايت نشود به‌هيچ‌روي زندگي انساني و اجتماعي معني ندارد، اين است که وقتي دو نفر با هم زندگي مي‌کنند، به اين معنا است که آن‌ها باهم قراري دارند و بايد آن را رعايت کنند. اين‌گونه نيست که هرکس هرطور که دلش خواست رفتار کند؛ چون در اين‌صورت، اجتماعي پديد نخواهد آمد. بنابراين، در يک زندگي اجتماعي چند ده‌ميليوني نيز بايد برخي امور مشترک و مورد قبول همه رعايت شود تا بتوان آن را اجتماع ناميد، در غير اين‌صورت افرادي پراکنده که همانند حيوانات پراکنده زندگي مي‌کنند را نمي‌توان اجتماع خواند./ز